Δεν έχουμε λεφτά

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας εν δράσει

«Αι τροϊκαναί δυνάμεις προσβάλλουσιν από ημερών τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως επί του υπουργείου Οικονομικών. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται των φαρμακοποιών, των αγελαδοτρόφων και των φόρων υπέρ τρίτων» –κάπως έτσι κύλησε αυτή η πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής, ημερολόγιό μου.

Αλλά και αν δεν υποχωρήσουν τελικά αι ημέτεραι δυνάμεις, η νίκη θα είναι πύρρειος, ημερολόγιό μου: δεν μπορούμε να θρέψουμε ένα φαρμακείο σε κάθε τετράγωνο και σε κάθε χωριό 500 κατοίκων, έναν δικηγόρο σε κάθε πολυκατοικία που θα του πληρώνουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, έναν αγελαδοτρόφο σε κάθε χωράφι που θα μας πουλάει ακριβά το γάλα — δεν έχουμε λεφτά, για να τους πληρώνουμε, πώς το λένε.
Φυσικά, αν το κράτος τούς υιοθετήσει ως δημοσίους υπάλληλους, όπως συμβαίνει ως τώρα με τόσες και τόσες προνομιούχες κατηγορίες επαγγελματιών, τότε θα τους πληρώνουμε θέλουμε δεν θέλουμε, όπως συμβαίνει με τους φόρους –πόσο θα αντέξουμε όμως;
Δεν έχουμε λεφτά, πάει τέλειωσε. Τα μαγαζιά δουλεύουν 7-8 ημέρες κάθε μήνα, τις πρώτες, ώσπου να ξοδευτούν οι μισθοί και οι συντάξεις –μετά, πάπαλα. Και μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι είναι βέβαιοι ότι θα πληρωθούν στην ώρα τους. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν έχουν καμιά βεβαιότητα, ελπίζουν ότι τουλάχιστον θα πάρουν κάτι «έναντι» –οι άνεργοι και οι νέοι είναι βέβαιο ότι δεν θα πληρωθούν, περιμένουν από τους συνταξιούχους και τους εργαζομένους της οικογένειας να τους θρέψουν.
Οι μόνοι που έχουν λεφτά είναι οι τουρίστες που έρχονται εδώ και οι εμπορικοί μας εταίροι στο εξωτερικό –πρέπει να πουλάμε προϊόντα και υπηρεσίες σε αυτούς. Γιατί αυτά που χρειαζόμαστε (καύσιμα, μηχανές, υπολογιστές, φάρμακα, προγράμματα, ρούχα, τρόφιμα) δεν τα παράγουμε, ή τα παράγουμε σε μικρές ποσότητες που δεν φτάνουν: πρέπει να έχουμε ευρώ να τα αγοράσουμε.
Ούτε τόσες εκατοντάδες εφημερίδες και τόσες χιλιάδες σταθμούς μπορούμε να θρέψουμε, δεν γίνεται. Πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε προϊόντα και υπηρεσίες που θα τα πουλάμε σε αυτούς που έχουν λεφτά, στους ξένους δηλαδή, με εξαγωγές στις χώρες τους και στους τουρίστες που έρχονται εδώ για να μπορούμε να αγοράζουμε αυτά που χρειαζόμαστε. Αλλιώς θα τρώμε τις σάρκες μας, αφού δεν μπορούμε πια να τρώμε με δανεικά.
Born on the 17th of November


Αυτή είναι η κατάσταση· οι πολιτικοί υπερασπίζονται τη δική τους επιχείρηση, το κράτος. Δεν θέλουν να απολυθούν εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, δεν θέλουν να κλείσουν οργανισμούς, να βάλουν τάξη στους δήμους, στις νομαρχίες, στις περιφέρειες. Και παλεύουν για να γίνουν φαρμακοποιοί, αγελαδοτρόφοι, και δεν ξέρω ποιοι άλλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, να μεγαλώσει η επιχείρησή τους.
  • Βεβαίως, έχουν και οι ιδιώτες λεφτά: 60 με 80 δισεκατομμύρια έφυγαν στο εξωτερικό μεταξύ 2010-2012 και βρίσκονται ακόμα εκεί –αν αυτά τα χρήματα γύριζαν και επενδύονταν, ακόμα και ως καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, το οικονομικό μας πρόβλημα θα είχε λυθεί, ημερολόγιό μου. Αλλά κανείς δεν εμπιστεύεται ακόμη τους πολιτικούς και το πού θα μας οδηγήσουν και κανείς δεν συζητάει για αυτά τα κεφάλαια –από τους Γερμανούς περιμένουμε να πάρουμε πολεμικές αποζημιώσεις.
Για τον πόλεμο που έγινε εδώ μεταξύ 2010-12 ποιος θα μας αποζημιώσει;
  • Ο πρόεδρος της Γερμανίας Γιόαχιμ Γκάουκ για λεφτά δεν συζητά, ήρθε στην Ελλάδα για να ζητήσει συγγνώμη για τα εγκλήματα του γερμανικού στρατού κατοχής –ο Δημήτρης Κουφοντίνας όμως δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για τα δικά του εγκλήματα στο βιβλίο που τύπωσε με τίτλο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». Δεν θα το αγοράσω, δεν σκοπεύω να ενισχύσω οικονομικά ούτε τον Κουφοντίνα, ούτε τις εκδόσεις Λιβάνη. Διάβασα αποσπάσματα που δημοσιεύθηκαν εδώ και εκεί για να δω περί τίνος πρόκειται.
Φυσικά, θυμήθηκα το «Born on the 4th of July» του Ολιβερ Στόουν. Ομως σε αυτό ο βετεράνος του Βιετνάμ Ρον Κόβιτς (Τομ Κρουζ) καταλαβαίνει σιγά-σιγά όταν γυρίζει από το μέτωπο πως ήταν ψεύτικες οι αξίες για τις οποίες πολέμησε και σκότωσε εχθρούς, βιετναμέζους χωρικούς, ακόμη και συμπολεμιστές του –ο Κουφοντίνας δεν κατάλαβε τίποτε από τη φρίκη του πολέμου που έκανε. Γιατί του αρέσει ο πόλεμος, του αρέσει να σκοτώνει, να κινδυνεύει, να οργανώνει δολοφονίες και επιθέσεις. Είναι γεννημένος πολεμιστής, φονιάς –εμένα οι πολεμιστές και οι φονιάδες δεν μου αρέσουν.
Ονόματα και καταστάσεις


Αν μείνουμε στις αμερικανικές αναλογίες, που ο ίδιος ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο εκδότης του μας τις επιβάλλουν, το βιβλίο του είναι αντίστοιχο με τα «Πράσινα μπερέ» του Τζον Γουέιν που υμνούσε τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Από τα λίγα που διάβασα εδώ και εκεί, ο συγγραφέας υμνεί τον δικό του πόλεμο, αδιαφορώντας για τα θύματα. Είναι βιβλίο πολεμικό, εμφυλιοπολεμικό για την ακρίβεια.
Για τούτο δεν είναι αριστερό βιβλίο: οι αριστεροί γράφουν αντιπολεμικά βιβλία.
  • Υπάρχει όμως και μια καλή είδηση τούτη την εβδομάδα, ημερολόγιό μου: το ΠαΣοΚ ζήτησε να καταργηθούν οι όροι «λαθρομετανάστης» και «λαθρομετανάστευση» από τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και τις αποφάσεις που εκδίδει το κράτος. Γιατί είναι «απαξιωτικός για την ανθρώπινη υπόσταση» αναφέρει ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Κώστας Τριαντάφυλλος, αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Τάξης, και άρα να χρησιμοποιείται ο όρος «παράτυπος μετανάστης».
Βγήκαν αμέσως είρωνες οι ακροδεξιοί να ισχυριστούν: και τους όρους λαθρεπιβάτης, λαθραναγνώστης, λαθρακουστής, λαθροθήρας, λαθρόβιος, γιατί τους έχουμε; Μα ακριβώς επειδή είναι απαξιωτικοί, για τούτο τους έχουμε: για να απαξιώνουμε ανθρώπους, να τους περιφρονούμε για αυτό που κάνουν.
Και, αν εξαιρέσουμε το εξόχως προσβλητικό «λαθρόβιος», όλοι οι υπόλοιποι είναι χαρακτηρισμοί για πράξεις που διαρκούν λιγότερο ή περισσότερο: όσο ένα ταξίδι, το ξεφύλλισμα μιας εφημερίδας, το κυνήγι. Το «λαθρομετανάστης» δεν σε εγκαταλείπει ποτέ, γίνεται η υπαρξιακή σου κατάσταση. Ο μετανάστης γίνεται εσαεί λαθρόβιος αν χαρακτηριστεί «λαθρομετανάστης».
Εντάξει, δεν θα ανθήσει η οικονομία αν ο Αντώνης Σαμαράς σταματήσει να μιλά όπου σταθεί και όπου βρεθεί για «λαθρομετανάστες» –αλλά τουλάχιστον δεν θα μιλάμε σαν ακροδεξιοί, όπως δεν πρέπει να μιλάμε και να γράφουμε σαν εμφυλιοπολεμικοί ακροαριστεροί, ημερολόγιό μου.
γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr

Διακρίνω και εγώ κάποια αχτίδα φωτός. Αρκεί να μην αποδειχθεί αντικατοπτρισμός πάνω σε νερά ποταμίσια.

Ισαάκ Αλχανάτης, @gmail.com
***
Θα σε συμβούλευα –για λόγους ιστορικής τάξης και αυτοπροστασίας –να πάψεις να παρενοχλείς ερωτικά την Ιζαμπώ: η Πριγκιπέσα είναι βέρα Καλαματιανή και έχει κατά το παρελθόν «καταναλώσει» ουκ ολίγους –και δη ιπποτικότερους εσού. Εμείς, άλλωστε, την τιμούμε με το καρναβάλι μας, την «Ιζαμπιάδα». Κοντά, λοιπόν, τα χέρια σου –αλλέως πως, θα αναγκασθώμεν να αντιδράσωμεν δυναμικώς προκειμένου να προστατεύσωμεν την τιμήν της. Διαθέτομεν, άλλωστε, ως περιώνυμοι προστάτες, τα μέσα. Χώρια που διαθέτουμε, αν χρειαστεί, και τον πρωθυπουργό της χώρας.
Σταύρος, Καλαματιανός
***
Αφού τόσο πετρέλαιο θα αναβλύσει και τόσα δισεκατομμύρια θα εισρεύσουν, προβλέπω ότι καθημερινό μας ένδυμα θα γίνει η κελεμπία, η πράγματι εθνική μας (δες αρχαίους Ελληνες) φορεσιά –η φουστανέλα είναι των Αρβανιτών και η βράκα των πειρατών. Πάω να μάθω τη ραφτική τέχνη της Ανατολής, να έχω παράπλευρη ωφέλεια.
Γ. Κ., @otenet.gr
***
Αν παραπεμφθούν οι χρυσαυγίτες βουλευτέςστη Δικαιοσύνη προβλέπω ήδη τον τίτλο στην «ΕλεύθερηΩρα»: Σαμαράς = Σαμ-αράς, η κατάρα τουμπαρμπα-Σαμ. Και επομένως πρέπει οι εθνικόφρονες να αντισταθούμε πολεμώντας τον, μεταξύ άλλων, με μήλα από την Κόκκινη Μηλιά.
ο εκ Ξάνθης 8
***
Αναγνωρίσαμε το δημοκρατικό δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση του Κουφοντίνα –με το δικαίωμα των συγγενών των θυμάτων του (που βλέπουν στις βιτρίνες το βιβλίο του δολοφόνου των δικών τους) στην ηρεμία και τη γαλήνη, τι γίνεται;
ΝΙΚΟΣ ΚΤΙΣΤΑΚΗΣ, @gmail.com
***
Οι καθήμενοι και σχολιάζοντες «στην άκρη στο ποτάμι» ας είναι προσεκτικοί. Μπορεί το ποτάμι να είναι «θολό, θολό κατεβασμένο» αλλά «παίρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα». Τώρα μηλιές ήσαν; Ελιές; Θα σας γελάσω…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ