Μόλις έφυγα από την Ελλάδα, μετά από 3 μήνες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, και μου λείπει ήδη. Ονομάζομαι Έλι Ντέιβιντ και κατάγομαι από το Ισραήλ. Ωστόσο, άφησα τη χώρα μου και την καριέρα μου ως οικονομολόγος γιατί ήθελα να ταξιδέψω.
Βγάζω τα προς το ζην αναλαμβάνοντας δουλειές μέσω διαδικτύου και έτσι μπορώ να μένω όπου θέλω. Τα τελευταία χρόνια, έχω ζήσει σε 15 χώρες, από την Ινδία μέχρι την Παραγουάη. Αυτός ο νομαδικός τρόπος ζωής γίνεται όλο και πιο δημοφιλής αυτό το διάστημα και αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό στο μπλογκ μου.
Νομίζω πως η συνεχής μετακίνηση έχει διευρύνει την οπτική μου γωνία, καθώς μπορώ να συγκρίνω όλες τις χώρες στις οποίες έχω ζήσει. Εφόσον λοιπόν εδώ όλοι είμαστε φίλοι, θα προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής με την παράθεση των εντυπώσεών μου, αντί να είμαι πολιτικά ορθός. Κατά συνέπεια θα ζητήσω να με συγχωρήσετε αν έχω καταλάβει τα πράγματα λάθος. Τρεις μήνες σε μια χώρα είναι αρκετοί για να σχηματίσεις μια γνώμη, αλλά δεν είναι αρκετός χρόνος για να καταλάβεις την πραγματικότητα πλήρως.
Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα, με εκπληκτικά τοπία. Όσο για τους Έλληνες, τους βρίσκω ειλικρινείς και φιλικούς. Στους Έλληνες αρέσει να μοιράζονται και αυτή η νοοτροπία ήταν μια υπέροχη έκπληξη για μένα – πολλοί φίλοι που ζουν με λίγα χρήματα μου κερνούσαν φραπέ, μπίρες και σουβλάκια κατά τη διαμονή μου εκεί. Δεν μπορώ ούτε κατά διάνοια να θυμηθώ κάποια περίπτωση που κάποιος ήταν ανειλικρινής μαζί μου, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους, καθώς προσπαθούσαν να βοηθήσουν.
Τώρα, σχετικά με ένα ευαίσθητο θέμα: τους Έλληνες και τη δουλειά. Λατρεύω τη νοοτροπία κατά την οποία η δουλειά δεν είναι το κέντρο της ζωής. Και ναι, αυτό είναι αρκετά διαφορετικό από άλλα μέρη του κόσμου, όπου οι ώρες εργασίας είναι πολλές και οι άνθρωποι είναι προσηλωμένοι μόνο στην καριέρα τους. Αν ο χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους σας κάνει χαρούμενους, τότε είναι κάτι που δε θα πρέπει να σταματήσετε να κάνετε. Είναι η χαρά του να είσαι Έλληνας! Κατά τη διαμονή μου στην Ελλάδα την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, οι Έλληνες φίλοι μου συνεχώς εξαφανίζονταν, συχνά με προορισμό κάποιο κάμπινγκ στα νησιά. Θαυμάζω την ικανότητά τους να αποφασίζουν πως η προσωπική ευτυχία έχει προτεραιότητα.
Θα προσπεράσω τα προφανή πλεονεκτήματα της Ελλάδας, όπως το τσίπουρο, τη φέτα και την ομορφιά των Ελληνίδων, και θα περάσω στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι: τα προβλήματα!
Το πρώτο πρόβλημα είναι οι δαπάνες. Εφόσον είναι σημαντικό για τους Έλληνες να υπάρχει ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής, αντί να γίνεται η δουλειά η ουσία της ζωής, θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές και οι συνέπειες. Αν αυτός είναι ο δρόμος που διαλέγουν οι Έλληνες, μου φαίνεται ότι οι δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης αντιτίθενται στη θέληση των πολιτών. Αναγκάζουν τους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο, ώστε να εισπράττουν περισσότερους φόρους. Είναι δίκαιο να απολύονται άνθρωποι και να μειώνεται δραματικά το μέγεθος του δημοσίου? Η απάντηση είναι όχι, εφόσον αυτό κάνει κακό στους πολίτες. Ωστόσο, είναι κάτι που πρέπει να γίνει, ώστε να μπορέσετε εσείς οι Έλληνες να ξεκινήσετε από την αρχή ως ένα έθνος ανεξάρτητων ανθρώπων που ακολουθούν έναν τρόπο ζωής ο οποίος επιτρέπει την προσωπική εξέλιξη και τον ελεύθερο χρόνο.
Η επίρριψη ευθυνών στην κυβέρνηση είναι δημοφιλής στην Ελλάδα, αλλά η πραγματική ερώτηση είναι: «Ποιος είναι η κυβέρνηση;» Σε μια δημοκρατία, η κυβέρνηση είναι ο καθρέφτης των πολιτών. Η νοοτροπία που έχετε ως Έλληνες να δίνετε, να βοηθάτε και να βρίσκετε ευφάνταστες και βολικές «ελληνικού τύπου» λύσεις στα προβλήματα είναι ακριβώς αυτό που κάνουν και οι πολιτικοί σας. Η διαφθορά βοηθάει άλλωστε τους φίλους σας. Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να αλλάξετε οι Έλληνες κάποια πράγματα που σας πηγαίνουν πίσω.
Ένα από τα πιο σοκαριστικά πράγματα για τους τουρίστες είναι πόσο ακριβή είναι η Ελλάδα. Είναι απορίας άξιο, αφού οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση βρίσκουν τρόπους να μειώσουν τις τιμές και να ενισχύσουν την κατανάλωση. Γιατί άραγε δεν πέφτουν οι τιμές σας; Γενικά μιλώντας, οι τιμές πέφτουν όταν υπάρχει ανταγωνισμός. Για κάποιο λόγο, δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην Ελλάδα, ειδικότερα σε ορισμένους τομείς. (Για κάποιους άλλους τομείς, δεν ισχύει αυτό, αφού πρόσφατα ανακάλυψα ένα πολύ καλό καφέ στη Θεσσαλονίκη όπου ο φραπές έκανε 0,70 ευρώ). Όμως κάποιοι κλάδοι απολαμβάνουν την αποκλειστικότητα της κυβέρνησης και κατά συνέπεια δε σκοπεύουν να μειώσουν τις τιμές. Όσο κρατούν τις τιμές ψηλά για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, οι τιμές παραμένουν ψηλά για όλους. Γιατί σε αντίθεση με τους απλούς πολίτες, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να επιστρέψουν στο πατρικό σπίτι όταν δυσκολεύουν τα πράγματα, προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα.
Επιπλέον, οι υψηλοί φόροι που έχει επιβάλει η κυβέρνηση κρατούν τις τιμές στα ύψη και εμποδίζουν ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό. Χρειάζονται δραστικές ανακατατάξεις για να σπάσουν αυτά τα μονοπώλια. Ποια είναι τα άσχημα νέα; Κάποια από αυτά τα μονοπώλια είναι μικρά και ανήκουν σε ανθρώπους που πιθανότατα γνωρίζετε και αγαπάτε. Κάποια από αυτά είναι μεγάλες εταιρίες στις οποίες εργάζονται οι φίλοι σας. Η αλλαγή δεν είναι ποτέ εύκολη, αλλά η καλύτερη στιγμή για κάτι τέτοιο είναι όταν η κρίση κάνει την εμφάνισή της. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Πέρα από αυτό, δεν είδα αρκετούς νέους Έλληνες να παίρνουν πολλά ρίσκα και αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Στο Ισραήλ, το οποίο συχνά ονομάζεται «η χώρα των νέων ξεκινημάτων», οι άνθρωποι ξεκινούν όλων των ειδών τις επιχειρήσεις και απολαμβάνουν τη διαδικασία, είτε αποτύχουν είτε επιτύχουν. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ισραηλίτικων εταιριών που ξεκίνησαν από ένα υπόγειο και κατέληξαν σε μεγάλη επιτυχία. Προσωπικά, ίδρυσα ένα διαδικτυακό κέντρο ξένων γλωσσών, όπου συνεχώς δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα. Μόλις αρχίσαμε να προσφέρουμε μαθήματα ελληνικών, αν και η μόνη πρόταση που ξέρω στα ελληνικά είναι «ένα φραπέ μέτριο παρακαλώ». Θα πετύχει; Οι πιθανότητες είναι εναντίον μας. Όπως και να χει, το διασκεδάζω και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
Στην Ελλάδα, φαίνεται πως η οικογένεια και η κοινωνία δεν ενθαρρύνει τις καινούργιες ιδέες. Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες να ξεκινούν επιχειρήσεις που δεν είναι καινοτόμες, όπως για παράδειγμα ένα καφέ ή ένα κατάστημα πώλησης ηλεκτρονικού τσιγάρου. Όταν ένας φίλος ή κάποιο μέλος της οικογένειας σας λέει πως ξεκινά μια επιχείρηση πάνω σε κάτι άγνωστο και καινούργιο, δώστε του θάρρος λέγοντάς του «Μπράβο! Δοκίμασέ το!». Και αν αποτύχουν, γιορτάστε το μαζί τους έτσι κι αλλιώς! Το αξίζουν για την προσπάθεια!
Οι πρόγονοί σας άλλαξαν τον κόσμο και τον έκαναν καλύτερο όντας δραστήριοι, αισιόδοξοι και παίρνοντας έξυπνα ρίσκα. Ίσως ήρθε η σειρά σας να κάνετε το ίδιο!
