Την περασμένη Δευτέρα το ντέρμπι Μάντσεστερ Σίτι – Τσέλσι 0-1 καθήλωσε εκατοντάδες εκατομμύρια φίλους της Πρέμιερ Λιγκ και του ποδοσφαίρου μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους, σε μια αναμέτρηση αστέρων όχι του αγγλικού αλλά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ενα παιχνίδι μεταξύ δύο αγγλικών ομάδων αλλά χωρίς άγγλους παίκτες, πλην εξαιρέσεων. Διότι οι μοναδικοί ντόπιοι που κατάφεραν να… διεισδύσουν, σχεδόν σαν παρείσακτοι, σε ένα παγκόσμιο πάρτι επί αγγλικού εδάφους, ήταν ο τερματοφύλακας Χαρτ, στην πλευρά της Μάνστεστερ Σίτι, και οι κεντρικοί αμυντικοί Τέρι και Κέιχιλ, στο στρατόπεδο της Τσέλσι. Για την Τσέλσι η απουσία Αγγλων από τη σύνθεσή της είναι «παλιά μου τέχνη κόσκινο», αφού είναι η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ που αγωνίστηκε (το 1999 εναντίον της Σαουθάμπτον) χωρίς άγγλο ποδοσφαιριστή στη βασική ενδεκάδα της.
Το παράδειγμά της πλέον έχουν ακολουθήσει και άλλες μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, η οποία έχει απωθήσει τους άγγλους ποδοσφαιριστές σε δεύτερο και τρίτο πλάνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρωτοπόρος του αγγλικού πρωταθλήματος Αρσεναλ στον τελευταίο αγώνα της είχε μόλις έναν Αγγλο στη σύνθεσή της, τον ταλαντούχο Τσαμπερλέιν.
Με την αθρόα εισροή κορυφαίων ξένων παικτών εδώ και δεκαετίες η Πρέμιερ Λιγκ έχει καταστεί το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο σε αγωνιστικό αλλά και οικονομικό επίπεδο. Την ίδια ώρα όμως τα «σπασμένα» της περιθωριοποίησης των άγγλων παικτών πληρώνει η εθνική ομάδα της Αγγλίας, η οποία αδυνατεί να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους σε παγκόσμια κύπελλα και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αντίθετα από τους Ισπανούς που κατάφεραν μέσα από τον ανταγωνισμό και τη συνύπαρξη των εγχώριων με τους ξένους παίκτες να καταστούν η κορυφαία εθνική ομάδα του κόσμου, οι Αγγλοι απώλεσαν το μέτρο και θυσίασαν στον βωμό της επιτυχίας της Πρέμιερ Λιγκ τους δικούς τους ποδοσφαιριστές και την εθνική τους ομάδα. Ενα παράδειγμα προς αποφυγήν, στο οποίο τα αθλητικά και εθνικά κριτήρια υποτάσσονται στο κυνήγι της οικονομικής ισχύος.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
