Σε ένα απλοϊκό και λαϊκίστικο άρθρο, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ (www.left.gr), με τίτλο «Για shopping στο Golden Hall» παρουσιάζεται με όλη του την μεγαλοπρέπεια το ποιόν της πλειοψηφίας των στελεχών του κόμματος που προσδοκά να κυβερνήσει τη χώρα.
Ας παρακάμψουμε το δράμα ενός «αριστερού» που πρέπει να ψωνίσει στο Golden Hall και αναγκάζεται να γράψει δύο ολόκληρες παραγράφους για να το δικαιολογήσει στην κομματική του συνείδηση, ένα Golden Hall το οποίο ακούει χρόνια αλλά δεν θέλει να το βλέπει, και ας εστιάσουμε σε μία συγκεκριμένη συμπεριφορά του γράφοντος το άρθρο που δείχνει πως αντιμετωπίζουν τους συμπολίτες τους οι «επαναστάτες» του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρει λοιπόν ο αρθρογράφος: «Μπαίνω μέσα, χαζεύω λίγο τα βιβλία και πάω στην υπεύθυνη -μια σοφιστική γυναίκα, γύρω στα 50-. «Γεια σου» της λέω «ψάχνω για το βιβλίο «ο διάσημος Νικόλας Ασιμος» «περιμένετε μισό λεπτό να κοιτάξω» με ευγενικό και δουλικό ύφος. Της λέω «δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό». Με κοιτά ξαφνιασμένα και γελά «ωραία»μου απαντά.
Μετά από λίγο ξαναρχίζει «Ξέρετε, δεν υπάρχει το βιβλίο αυτό». Τόσα χρόνια έγινε πλέον συνήθεια ο πληθυντικός, η υποταγή».
Το να απευθύνεται κάποιος στον πληθυντικό αντιπροσωπεύει για τον συγγραφέα δουλικότητα και υποταγή. Ενώ ο ενικός αντιπροσωπεύει τον σωστό επαναστατικό τρόπο συμπεριφοράς της νέας εποχής που θέλουν να επιβάλλουν στην ελληνική κοινωνία. Όλοι σύντροφοι λοιπόν και μεταξύ συντρόφων δεν υπάρχει πληθυντικός.
Όπως όταν παρακάτω πηγαίνει σε άλλο βιβλιοπωλείο και με τον ίδιο τρόπο απευθύνεται στην υπάλληλο: « ‘’έχεις το ‘Ο διάσημος Νικόλας Άσιμος’;’ – Όχι, δεν το έχουμε – Πάντως, μέσα στα 250.000 βιβλία, φαντάζομαι θα έχεις Λένιν, σωστά’’ επιμένω εγώ. Αυτό ήταν! ‘’Λένιν;!’’ επαναλαμβάνει με απορία ‘’Για να δώ’’» . Είδε και δεν είχε ούτε ένα βιβλίο του! Oύτε ένα ανάμεσα σε 250.000».
Θεωρεί αδιανόητο να μην έχει ένα βιβλιοπωλείο «Λένιν», δυσανασχετεί και αφήνει να εννοηθεί ότι στη «νέα εποχή» θα είναι υποχρεωτικό όχι μόνο να έχουν όλα τα βιβλιοπωλεία «Λένιν» αλλά θα πρέπει και όλοι οι πολίτες να τον έχουν διαβάσει. Κάτι σαν το βιβλιαράκι του Μάο, που τόσο θαυμάζει ο Αλέξης, που είχαν στην τσέπη τους οι Κινέζοι κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, και ανέτρεχαν σε αυτό για πάσα νόσο.
Όταν λοιπόν έρθουν στην εξουσία, φαντάζονται οι νεόκοποι επαναστάτες, ότι δεν θα υπάρχουν διαφορετικές κοινωνικές συμπεριφορές παρά μόνο αυτή που θα επιβάλλει το κόμμα Τέλος οι γραβάτες, τα κουστούμια, οι γόβες, ο πληθυντικός. Όλοι ίσοι και τα πάντα ισοπεδωμένα. Τι και αν κάποιος δουλεύει περισσότερο ή έχει περισσότερα προσόντα. Ας το καταλάβουν οι Έλληνες. Αυτοκίνητα μόνο μιας μάρκας και ενός κυβισμού. Τι πάει να πει Audi, VW, Mercedes, Mazda;
Μόνο η νομενκλατούρα του κόμματος θα δικαιούται κάτι διαφορετικό. Σιγά και μην μπορεί να πηγαίνει όποιος και όποιος σε μέρη με αστραφτερά μάρμαρα και φανταχτερά φώτα.
Αυτό είναι το μοντέλο της κοινωνίας που ονειρεύονται μερικοί και πιστεύουν ότι μπορούν να το επιβάλλουν. Ισοπέδωση προς τα κάτω. Βέβαια δεν μας είπαν τι θα κάνουν τον Τσακαλώτο, τον Σταθάκη, την Βαλαβάνη και τον Τσουκαλά. Θα τους πάρουν την περιουσία για παραδειγματισμό;
Ας συνειδητοποιήσουν μερικοί λοιπόν, ότι αν κερδίσουν την εξουσία, θα την κερδίσουν σε μια αστική δημοκρατία με την ψήφο του λαού και με εκλογές. Και ο λαός όπως τους την έδωσε μπορεί και να τους την πάρει. Όσοι ονειρεύονται λαϊκές δημοκρατίες και άλλα αποτυχημένα μοντέλα διακυβέρνησης να τα ξεχάσουν. Για να πετύχουν τους στόχους τους πρέπει η Δημοκρατία να λειτουργεί. Και Δημοκρατία σημαίνει να μην απαξιοίς τον συμπολίτη σου ότι και αν πρεσβεύει αυτός.
Και πρωτίστως ευγένεια. Κάτι που απεχθάνεται ο συγγραφέας του άρθρου που δημοσιεύτηκε στο left.gr.
