Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια σημειώνεται ιδιαίτερα μεγάλη φυγή (μετανάστευση;) γιατρών τόσο σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και σε υπερπόντιες χώρες. Από στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) φαίνεται ότι πενταπλασιάστηκε ο αριθμός των γιατρών που έφυγαν στο εξωτερικό, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, οικονομικές απολαβές αλλά και ευπρεπή άσκηση του επαγγέλματός τους.
Τους τελευταίους, λ.χ., 10 μήνες του τρέχοντος έτους το ποσοστό της ανεργίας στην περιοχή του Λεκανοπεδίου ήταν περίπου 10%, δηλαδή 2.598 άνεργοι γιατροί σε σύνολο 25.143.
Οι προσλήψεις στο Δημόσιο έχουν μηδενιστεί. Ο Ιδιωτικός Φορέας Υγείας δεν μπορεί να απορροφήσει όλους τους γιατρούς. Και όταν το κάνει, οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί. Τέλος, τα ιδιωτικά ιατρεία υπολειτουργούν, μια και ο έλληνας ασθενής καταφεύγει τώρα στον δημόσιο τομέα, λόγω ελλείψεως χρημάτων.
Η Υγεία λοιπόν σε οικονομική κρίση. Οι γιατροί σε οικονομική κρίση. Ετσι τουλάχιστον ερμηνεύεται το γεγονός της αυξημένης φυγής. Είναι όμως η μοναδική αιτία της μεγάλης φυγής των γιατρών η οικονομική κρίση; Ασφαλώς όχι.
Παλαιότερα η απόκτηση ενός πτυχίου εθεωρείτο εγγύηση για την εξεύρεση μιας αξιοπρεπούς και αποδοτικής εργασίας. Ειδικότερα, η απόκτηση του πτυχίου της Ιατρικής εξασφάλιζε μια επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία και εξαίρετο κοινωνικό status quo.
Σήμερα δεν ισχύουν αυτές οι παραδοχές του παρελθόντος. Οι επτά Ιατρικές Σχολές της χώρας μας «παράγουν» δυσανάλογα μεγάλο αριθμό γιατρών σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας. Εδώ, θα πρέπει να προσθέσουμε και τους εισαγόμενους γιατρούς από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όχι μόνο.
Η υπερπαραγωγή αυτή των γιατρών, σε μια χώρα που αδυνατεί να τους απορροφήσει η αναιμική αγορά της, είναι σημαντική αιτία της ανεργίας .Οι νέοι γιατροί μετά την απόκτηση της ειδικότητάς τους αναζητούν εναγωνίως μια κάποια επαγγελματική αποκατάσταση, που φυσικά αδυνατούν να τη βρουν.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να υιοθετηθεί από τις Ιατρικές Σχολές, αλλά σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, ένα Numerus clausus που θα ρυθμίζει τη δημιουργία νέων γιατρών, σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας, αλλά και με τις δυνατότητες κάθε Σχολής να σμιλεύει πτυχιούχους που να κατέχουν άριστα το αντικείμενό τους. Για να μπορούν να θέσουν τις γνώσεις τους σε εφαρμογή στον τομέα της Υγείας. Και όχι βέβαια η απόκτηση του πτυχίου τους να προσδίδει στον κάτοχο μόνο την ιδιότητα του μορφωμένου πτυχιούχου.
Επιβάλλεται να γίνει και μια μικρή αναφορά στην ανισοκατανομή των γιατρών στην ελληνική επικράτεια. Στην Αθήνα και στον Πειραιά, λ.χ., έχουν συσσωρευθεί 21.600 γιατροί. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μεγάλου αριθμού υποαπασχολούμενων γιατρών, αλλά και ανέργων.
Ο τόπος έχει ανάγκη από έναν υγειονομικό χάρτη που θα καλύπτει τις ανάγκες που απορρέουν από τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας μας και που θα στοχεύει στην ισοκατανομή των γιατρών τόσο στα νησιά μας όσο και σε ακριτικές περιοχές.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχει ήδη από το 1999 τεκμηριωμένες αναλογιστικές μελέτες για την ορθολογική κατανομή γιατρών στη χώρα μας με βάση την ανθρωποκεντρική και επιδημιολογική εικόνα κάθε περιοχής. Είναι μια εξαίρετη διέξοδος για να μειωθεί και η ανεργία των γιατρών της χώρας, αλλά και όλοι οι Ελληνες να έχουν την αρμόζουσα ιατρική μέριμνα.
Ο κ. Γ. Α. Ανδρουλάκης είναι ομότιμος καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
