Αποτέλεσε βεβαίως διαχρονικά το σημείο σταθερότητας του πολιτικού συστήματος, όπως άλλωστε και σήμερα που η χώρα αγωνίζεται για την επιβίωσή της και την παραμονή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Αυτό που καλείται σήμερα ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης να πετύχει, κυρίως, είναι η επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο, αρνούμενος να υποκύψει στα α-πολιτικά δίπολα (μνημόνιο – αντιμνημόνιο), που εκφράζονταιαπό τις γνωστές ετερόκλητες συμμαχίες.
Η ιδεολογική και πολιτιστική ηγεμονία απέναντι στο συνεχώς διογκούμενο ρεύμα του ανορθολογισμού και του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού είναι αναγκαία συνθήκη. Απέναντι στους κάθε είδους πρώην ημιπρονομιούχους που βλέποντας την κρατική προστασία των συμφερόντων τους να τους εγκαταλείπει προσφεύγουν σε ρητορικές διαχωρισμών και σε πρακτικές φανερής ή κρυμμένης βίας.
Αμφιθυμίες στις σχέσεις με τους σημερινούς εκφραστές των αδιεξόδων, ιδιαίτερα με αυτούς που παλινδρομούν προς ένα καταδικασμένο παρελθόν προσποιούμενοι τους αριστερούς, είναι καταστροφικές.
Μόνο αν εξασφαλιστεί το πλαίσιο αυτό, θα μπορέσει η παράταξη να αρθρώσει έναν σύγχρονο και «νεανικό» λόγο απάντησης στα πραγματικά προβλήματα της χώρας και των ανθρώπων της.
Με ανοιχτό μυαλό, μεγαθυμία και λιγότερο ναρκισσισμό από αυτούς που θεωρούν δήθεν παλιό ό,τι δεν περιλαμβάνει τις προσωπικές τους στρατηγικές και ρόλους. Με το πρόσχημα ότι κατέχουν αυτοί μόνον την απόλυτη συνταγή του «καινούργιου», απαιτούν να μπλέξουν την ανασυγκρότηση του χώρου στα δικά τους αδιέξοδα. Το εγχείρημα των «58» οφείλει να είναι, και είναι, ανοιχτό προς όλους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
