Η ουμανιστική οπτική του δεν πρέπει να ήταν άσχετη με την αναγεννησιακή παράδοση του γενέθλιου τόπου του, της Κρήτης, αλλά και με τη λόγια παράδοση της οικογένειάς του, που τον βοήθησαν να δει το σολωμικό έργο με ευρύτητα πνεύματος, μακριά από τους εργαστηριακούς φορμαλισμούς των φιλολογικών αποκαταστάσεων. Αυτή η στάση πρέπει να τον δικαίωσε. Γιατί σήμερα, περίπου είκοσι χρόνια από την έκδοση των Απάντων του Σολωμού (1994) στις εκδόσεις Στιγμή του ρέκτη εκδότη Αιμίλιου Καλιακάτσου, οι λύσεις του Αλεξίου και η εκδοτική οπτική του φαίνεται ότι γίνονται ευρύτερα αποδεκτές, ακόμη και από τους πιο σκληροπυρηνικούς φιλολόγους. Αυτή η έκδοση είχε γίνει το επίκεντρο μιας μεγάλης πολεμικής.
Στο βιβλίο του «Σολωμιστές και Σολωμός» ο Αλεξίου απάντησε στην κριτική που του ασκήθηκε. Ξανακοιτάζω τώρα αυτό το βιβλίο και διαπιστώνω την ποιότητα της αντιπαράθεσης (εκδοτική, παλαιογραφική, ιδεολογική), συνειδητοποιώντας πόσο φτωχή είναι πλέον η δική μας εποχή σε επιχειρήματα και ιδέες (δείτε τι γίνεται με την επέτειο Καβάφη. Κάτι σαν νεωτερισμοί στην οδό Ερμού. Τον ποιητή τον διεκδικούν τα τρόλεϊ και τα gender studies).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ