Ο κύκλος του αίματος που άνοιξε στην Αμφιάλη με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα διευρύνθηκε επικίνδυνα το βράδυ της Παρασκευής, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία από άγνωστους οπλοφόρους δύο μελών της Χρυσής Αυγής και τον τραυματισμό ενός ακόμη στο Νέο Ηράκλειο.
Η ευθέως τρομοκρατική πράξη, από ομάδα σκληρών, έμπειρων και αποφασισμένων εκτελεστών, επιβεβαίωσε τους φόβους πολλών που ανέμεναν πράξεις αντεκδίκησης από το υπαρκτό άλλο άκρο του ιδιότυπου ελληνικού πολιτικού τόξου.
Ετσι η Ελλάδα, που βίωνε για ακόμη μία φορά συνθήκες πολιτικής αστάθειας εξαιτίας του βάρους των φόρων, βρέθηκε αντιμέτωπη και με την παλαιά απειλή της τρομοκρατίας.
Η διπλή δολοφονία ξύπνησε εφιάλτες προηγούμενων δεκαετιών και γέννησε φόβους αναβίωσης των ιταλικών μολυβένιων χρόνων, όταν οι ερυθροταξιαρχίτες σκότωναν φασίστες και εκείνοι απαντούσαν με βόμβες σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και μαζικούς χώρους.
Αν και είναι νωρίς να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα, η μεθοδολογία του φονικού στο Νέο Ηράκλειο παραπέμπει σε ακροαριστερές οργανώσεις ένοπλης βίας, οι οποίες φαίνεται ότι αποφάσισαν να επενδύσουν στη στρατηγική της έντασης, υπολογίζοντας ανοήτως ότι έχουν να ωφεληθούν από την οικοδόμηση συνθηκών μιας νέας εμφύλιας σύγκρουσης.
Οπως και αν έχει, το τρομοκρατικό γεγονός είναι βαρύ και θα επιδράσει δυναμικά στις υποθέσεις της χώρας.
Η Χρυσή Αυγή θα βρει πεδίο νέας νομιμοποίησης, ο φόβος θα φωλιάσει ξανά στις καρδιές των ανθρώπων, η ανασφάλεια θα επανέλθει, η πόλωση θα ενισχυθεί, η χώρα θα τεθεί εκ νέου σε διεθνή καραντίνα και η αμφιβολία για τη δυνατότητα της Ελλάδας να βγει από τη μεγάλη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση θα ενταθεί.
Ο συνδυασμός πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής έντασης μπορεί να βυθίσει ξανά τη χώρα στα Τάρταρα.
Οι πολιτικοί κίνδυνοι εμφανώς πολλαπλασιάζονται και θα αναδειχθούν στον μέγιστο βαθμό αν η κυβέρνηση παραλύσει και η αντιπολίτευση επιμείνει στη γραμμή μιας διαρκούς άγονης σύγκρουσης.
Εκτός κι αν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου βρουν το κουράγιο να αντισταθούν στο κλίμα της έντασης και της πόλωσης που ορισμένοι συστηματικά καλλιεργούν και διαμορφώσουν περιβάλλον συναίνεσης, αλληλοκατανόησης και ανάδειξης ενός κυρίαρχου εθνικού σκοπού, που δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν της δημοκρατικής ομαλότητας και της ταχείας εξόδου από τον φαύλο κύκλο της μεγάλης κρίσης.
Οι Ελληνες έχουν νωπές ακόμη τις μνήμες του εμφυλίου πολέμου, δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με τη στρατηγική της έντασης, απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται, με την επίκληση οποιουδήποτε λόγου. Επιπλέον μπορούν να αντιληφθούν την αξία του ειρηνικού βίου, του μόνου που μπορεί να εγγυηθεί πρόοδο και ευημερία. Και κατά πάσα βεβαιότητα θα τον απαιτήσουν…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
