«Η σκέψη ότι μετά από αυτόν τον πόλεμο θα ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η ζωή «ομαλά» και μάλιστα να «ανοικοδομηθεί» η κουλτούρα –λες και η ανοικοδόμηση της κουλτούρας δεν θα ήταν από μόνη της ήδη η άρνησή της –είναι ηλίθια. Εκατομμύρια εβραίοι έχουν δολοφονηθεί, και αυτό μέλλει να θεωρηθεί επεισόδιο και όχι η ίδια η καταστροφή. Τι περισσότερο περιμένει άραγε αυτή η κουλτούρα; Και αν έστω αναρίθμητοι έχουν καιρό να περιμένουν, θα μπορούσε κανείς να φαντασθεί ότι αυτό που συνέβη στην Ευρώπη δεν θα έχει καμία συνέπεια, ότι η ποσότητα των θυμάτων δεν θα μετατραπεί σε μια νέα ποιότητα της συνολικής κοινωνίας, σε βαρβαρότητα; Οσο τα πράγματα βαδίζουν χέρι με χέρι, η καταστροφή διαιωνίζεται. Ας σκεφθεί κανείς και μόνο την εκδίκηση για τους δολοφονημένους. Αν φονευθούν άλλοι τόσοι από τους άλλους, η φρίκη θα γίνει θεσμός και το προκαπιταλιστικό σχήμα της βεντέτας, που από αμνημονεύτων χρόνων επικρατούσε μόνο σε απόκεντρες ορεινές περιοχές πια, θα επανεισαχθεί διευρυνόμενο με ολόκληρα έθνη ως ανυποκειμενικά υποκείμενα. Αν ωστόσο δεν υπάρξει εκδίκηση για τους νεκρούς και δοθεί χάρη, ο ατιμώρητος φασισμός θα αποσπάσει παρά ταύτα τη νίκη του και, αφού θα έχει δείξει μια φορά πόσο εύκολο είναι, αυτό θα συνεχισθεί αλλού. Η λογική της Ιστορίας είναι τόσο καταστροφική όσο οι άνθρωποι που αυτή αναδεικνύει: όπου κι αν ρέπει η βαρύτητά της, αναπαράγει το ισοδύναμο της προηγούμενης συμφοράς. Κανονικός είναι ο θάνατος».
Εν επιγνώσει του σχολαστικισμού αλλά και για να αποφύγω τις εβδομαδιαίες αναδιατυπώσεις σπουδαίων κειμένων, αντιγράφω κατευθείαν μέρος από το εκτενές Aπόσπασμα 33 (Φεβρουάριος 1944) του Τέοντορ Αντόρνο στα Μinima Μoralia με το οποίο ανοίγει και συγχρόνως κλείνει η συζήτηση για τη φασίζουσα νοοτροπία της νεοελληνικής κοινωνίας που δεν έχει κατορθώσει ούτε καν να «συζητήσει» για το μείζον γεγονός του ευρωπαϊκού πολιτισμού (της): το Ολοκαύτωμα! Πιστεύω λοιπόν και εγώ ότι αυτή καθαυτή η σκέψη να υπάρξει «ομαλή» πολιτική ζωή σε αυτόν τον τόπο είναι από μόνη της η άρνηση κάθε ομαλότητας διότι σε ό,τι ονομάζουμε «ομαλότητα» ενδημούν εξίσου επικίνδυνα (κοινοβουλευτικά) στοιχεία με αυτά που διακρίνονται σε εποχές «ανωμαλίας». (Το παράδειγμα αφήνω να μας το δώσει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μάκης Βορίδης.)
Αλλωστε το γεγονός ότι «εκατομμύρια εβραίοι έχουν δολοφονηθεί» και ότι σήμερα «διευθυντές σχολείων αρνήθηκαν να ενημερώσουν δασκάλους και καθηγητές για το σεμινάριο «Διδάσκοντας το Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα»» («ΒΗmagazino», 6.10.2013), το ότι δηλαδή το Ολοκαύτωμα θεωρείται παρελθόν επεισόδιο που δεν μας αφορά, σημαίνει ότι η Παιδεία στην οποία μετέχουν δυστυχώς, εκτός από τους αντιδραστικούς, και οι θεματοφύλακες αυτού του ανολοκλήρωτου πολιτισμού (ακαδημαϊκοί, καθηγητές, δικαστικοί) δεν είναι «ημετέρα» αλλά των «ημετέρων». Επιμύθιο. «Η λογική της Ιστορίας είναι τόσο καταστροφική όσο οι άνθρωποι που αυτή αναδεικνύει». Τους προβάλλει και από τη Βουλή τους οδηγεί στον Κορυδαλλό. (Που σημαίνει ότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο.)
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
