ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ από την πενιχρή εμφάνιση του ελληνικού στίβου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μόσχα (από τις κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις όπου η χώρα μας έκανε αισθητή την παρουσία της) διαδέχθηκε ευτυχώς ένα άλλο παγκόσμιο πρωτάθλημα για να χαρούν οι φίλαθλοι –έστω λιγότεροι ποσοτικά, όχι όμως και ποιοτικά –σημαντικές επιτυχίες της κωπηλασίας. Την ίδια περίοδο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του τζούντο ένα χάλκινο μετάλλιο από τον ολυμπιονίκη Ηλία Ηλιάδη, ήδη δύο φορές πρωταθλητή κόσμου. Η στήλη δεν θα κουραστεί να επισημαίνει προς κάθε κατεύθυνση τα χαρακτηριζόμενα από αδαείς και αμβλύωπες «μικρά» αθλήματα, τα οποία θυμόμαστε μόνον όταν δώσουν επιτυχίες, για να μπουν στο ψυγείο μέχρι νεωτέρας, αν και η προσφορά τους ιδίως αυτή την εποχή είναι ανεκτίμητη. Ενα πλατύ χαμόγελο και για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εθνική Ομάδα υδατοσφαίρισης των νεανίδων, με τη διαβεβαίωση ότι ο κρίκος με την παράδοση της Εθνικής γυναικών είναι στερεός και ελπιδοφόρος. Ευχάριστα τα νέα και από την ιστιοπλοΐα.
***
ΑΥΤΗ η απαράδεκτη περιθωριοποίηση πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτιστα από την Πολιτεία και τη «δημόσια τηλεόραση» προφανώς, γιατί δεν είναι παιδιά (αθλητικά) ενός κατώτερου Θεού. Ευελπιστούμε ότι ο νέος υφυπουργός Αθλητισμού και παράλληλα Πολιτισμού κ. Ανδριανός, μετά την περίοδο χάριτος ως προς την ενημέρωση, θα πρέπει να έχει σχηματίσει σαφή εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι για την πρακτική στήριξη –όχι φυσικά προνομιακή –αθλημάτων κατ’ ουσίαν ερασιτεχνικών.
***
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ιδίως, είναι εξοργιστικά φειδωλή στην προβολή των αθλημάτων αυτών ενώ σπαταλά χρόνο πολύ για τα επαγγελματοποιημένα ομαδικά αθλήματα, όπου μάλιστα υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις προκλητικής ροής χρήματος. Ενα τυχαίο δείγμα στη μακροσκελή αθλητική ενασχόληση: ένας σημαντικός τηλεοπτικός σταθμός αναφέρθηκε στο χρυσό μετάλλιο κωπηλασίας της τετράκωπης λέμβου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη μακρινή Νότια Κορέα, όπως και στο ασημένιο στο μονό «σκιφ», ως έσχατη, αστραπιαίας διάρκειας είδηση. Τα πάντα περί των αστέρων της μπάλας και τα κουτσομπολίστικα (δημοφιλέστατα είναι η σκληρή πραγματικότητα διεθνώς και εδώ) σούρτα-φέρτα της αγοράς. Για να είμαστε κοντά στα φαινόμενα, η εικόνα είναι καλύτερη και πληρέστερη στον αθλητικό Τύπο και σχετικά στις αθλητικές σελίδες του πολιτικού.
***
ΚΡΙΝΕΤΑΙ ως περιττό και επιζήμιο να δει ο κόσμος π.χ. στη μικρή οθόνη τα πρόσωπα –και όχι βέβαια τα σκασμένα από το κουπί χέρια –των πρωταθλητών του κόσμου αδελφών Κόνσολα, Π. Μαγδανή, Σπ. Ι. Γιάνναρου και του νέου μεγάλου ταλέντου της Κατερίνας Νικολαΐδου, να αρθρώνουν τον δικό τους λόγο, της νιότης και του αγώνα.
***
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ούτε ξεχνιέται ούτε παραγράφεται. Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν σχετικά με τις ανταγωνιστικές σχέσεις των εθνικών ομάδων Ρωσίας και Ελλάδας στο μπάσκετ κατά την τελευταία δεκαετία. Πόσες φορές χάσαμε ώστε να υπογραμμιστεί η νίκη; Ποιος άραγε θυμήθηκε, έστω και με στιγμιαία εμβόλιμη αναφορά, το πρωτάθλημα του 1987 –και ποια ήταν τότε η νίκη που στάθηκε η αφετηρία της ραγδαίας εξέλιξης της καλαθόσφαιρας στη χώρα μας; Κρίμα.
***
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ως γραπτό ύφος και αθλητικό ήθος το αφιέρωμα στο περιοδικό «Τα Νέα του στίβου», το οποίο εκδίδεται –κάθε άλλο παρά εύκολα –από την Ομοσπονδία Στίβου της Κύπρου (ΚΟΕΑΣ) κάθε δύο μήνες, για την αδικοχαμένη πρωταθλήτρια του επί κοντώ Μαριάννα Ζαχαριάδη, σε ηλικία 23 ετών. Αυθεντικό ταλέντο, βορά στη μοίρα της ζωής. Σε έκταση 28 σελίδων (!) το αφιέρωμα με γραπτά από φιλάθλους διαφορετικών οπτικών θέσεων. Σε όλα η σφραγίδα της οδυνηρής θύμησης δίχως λαϊκίστικη φρασεολογία και όλα τα συναφή μέσα σ’ ένα πλαίσιο αξιοσύστατης αθλητοπρέπειας. Μέσα από τις χιλιάδες λέξεις της συναισθηματικής φόρτισης αναδύεται η βαθιά ριζωμένη στον χρόνο αγάπη των αδελφών Κυπρίων για τον αθλητισμό, τον στίβο, στοιχείο, παρά τις λογής-λογής αντιξοότητες, σύμφυτο με την άθληση στο μεγάλο νησί του Ελληνισμού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
