Είναι καταφανές ότι ο λαός αυτής της χώρας έδειξε μεγάλη αντοχή στα όσα έφερε στην Ελλάδα η τρέχουσα διευρωπαϊκή οικονομική κρίση.
Εδειξαν οι Ελληνες αντοχή και υπομονή απροσδόκητη. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι θα είχαμε περίπου 400.000 οικογένειες με όλα τα μέλη τους σε κατάσταση ανεργίας; Ποιος το περίμενε ότι έστω την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι όλοι σχεδόν οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων και καταστημάτων θα έριχναν τα ενοίκια στο μισό και λιγότερο από ό,τι ίσχυε προ της κρίσης; Ποιος φανταζόταν συνδικαλιστές να συζητούν με τους εργοδότες όχι ΑΝ αλλά ΠΟΣΟ θα μειωθούν μισθοί και ημερομίσθια; Ποιος πίστευε ότι οι μειώσεις όλων των συντάξεων θα ήταν συνεχείς και αλλεπάλληλες; Και για να συμπληρωθεί και από την άλλη πλευρά η εικόνα, σημειώστε ότι μια από τις πλουσιότερες γυναίκες της Αθήνας έχασε ξαφνικά 60 εκατομμύρια ευρώ –τόση ήταν η αξία των μετοχών μεγάλης τράπεζας που της είχε αφήσει ο πατέρας της πριν από τέσσερις δεκαετίες.
Προφανώς η μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της χώρας έγινε στωικά δεκτή από τον Λαό, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Ετσι δεν αποκλείεται λ.χ. να μεταβάλει η κυβέρνηση συνεργασίας όχι την πολιτική της πορεία αλλά τους χειρισμούς και τις αντιδράσεις της στα αυξανόμενα κρούσματα αλαζονείας της τρόικας.
Βέβαια μια τέτοια αλλαγή σκηνικού θα έφερνε επί σκηνής ολόκληρο τον «θίασο»… Είναι εύκολο το πολιτεύεσθαι με τους βαρβάρους να έρχονται. Αν δεν έλθουν;
Ο θίασος θα μείνει επί σκηνής και άλαλος θα περιμένει τον από μηχανής θεό που δεν έρχεται.
Οι θεατές πληρώνουν βαρύ τίμημα για να δουν κάτι καινούργιο, το πρώτο φως στο βάθος του τούνελ.
Ηλθε η ώρα να ακούσουμε προτάσεις και όχι κραυγές.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
