Η ιστορία παίζει τα παιγνίδια της: ποιος θα το πίστευε πριν από πέντε μόλις χρόνια ότι θα χρειαζόταν να απαγορευθούν από την αστυνομία οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις για την επίσκεψη ενός υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας στην Αθήνα! Και ποιος θα το πίστευε ότι, τρία εικοσιτετράωρα αργότερα ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ θα αναμενόταν με τόσες, κρυφές και φανερές, ρεαλιστικές, ή όχι και τόσο, ελπίδες…
Στο ερώτημα που τέθηκε χθες, αν δηλαδή η ελληνική πλευρά θα θέσει στον κ. Σόιμπλε το ζήτημα του αναγκαστικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων, φρόντισε δυστυχώς να απαντήσει ο ίδιος – έχει άλλωστε συνηθίσει να λέει στους άλλους τι θα κάνουν: κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών στο Βερολίνο διέρρεαν ότι έχει δοθεί ένα είδος άτυπου τελεσιγράφου στην ελληνική κυβέρνηση να μην τολμήσει να πει κουβέντα στον ηγεμόνα της Ευρώπης που δεν αρέσκεται σε τέτοιου είδους συζητήσεις… Πιθανότατα η κυβέρνηση δεν πρόκειται να τολμήσει να τον ενοχλήσει.
Ταυτόχρονα οι ίδιες διαρροές καταδεικνύουν την απροσμέτρητη γερμανική υποκρισία: λένε ότι ο κ. Σόιμπλε δεν έρχεται να κάνει υποδείξεις στην Ελλάδα για το πρόγραμμά της, γιατί αυτό δεν είναι δουλειά των διμερών επαφών, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, αλλά των οργάνων της τρόικας. Φυσικά, πρόκειται για θέση τόσο εξόφθαλμα προσβλητική προς την αλήθεια που καταντά ανάξια λόγου.
Αν όμως ο υπουργός Σόιμπλε δεν έρχεται για να κάνει υποδείξεις περί του προγράμματος, αλλά δεν έρχεται ούτε και για να συζητήσει αυτά που η Αθήνα είχε να του πει, τότε, γιατί άραγε έρχεται; Τι θέλει να πετύχει σε αυτή την επίσκεψη;
Οι διαρροές των συστηματικών Γερμανών απαντούν και σε αυτό: έρχεται για να εκφράσει την ευαρέσκειά του στην ελληνική κυβέρνηση για τα… «επιτεύγματα» της! Μετάφραση: έρχεται για να εξασφαλίσει το τόσο χρήσιμο για την εκλογική του περίοδο φωτοστέφανο της «επιτυχίας» στην Ελλάδα και της «ηρεμίας» στην ευρωζώνη. Δηλαδή, πραγμάτων που απλώς δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα…
Ετσι, το αληθινό ερώτημα δεν είναι το γιατί έρχεται ο κ. Σόιμπλε, που χρειάζεται ένα «σώου» το οποίο η κυβέρνηση πρόθυμα θα του παράσχει. Είτε έρθει είτε δεν έρθει, τίποτα επί της ουσίας δεν αλλάζει. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι η Αθήνα πρέπει να προσθέσει και την απαγόρευση των συγκεντρώσεων στη φαρέτρα της εφαρμογής των αντιδημοκρατικών μέτρων υποδοχής των Γερμανών μας «φίλων» και της τυφλής υπακοής μας σε αυτούς.
Το αληθινό ερώτημα είναι το γιατί έρχεται ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, δύο ημέρες αργότερα και, κυρίως, το τι μπορεί να βγάλει αυτή η επίσκεψη για την Ελλάδα, η οποία θα συνοδευθεί από τη μετάβαση στην Ουάσιγκτον έπειτα από λίγες ημέρες τόσο του υπουργού Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, όσο και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Η επίσκεψη Σόιμπλε είναι απολύτως ασήμαντη: δεν θα μεταβάλλει τίποτα.
Ας ελπίσουμε ότι, αντιθέτως, η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει ότι μπορεί, ώστε, η επίσκεψη Λιου να αποδειχθεί σημαντική και να αποτελέσει την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και μιας νέας τροχιάς επαφής της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Τώρα.
