Επιλεκτικές ευαισθησίες

Επιλεκτικές ευαισθησίες και προφυλάκιση: Απορεί κανείς γιατί οι πολιτικοί ευαισθητοποιούνται εντελώς επιλεκτικά, μόνο όταν εγείρονται κρίσιμα δικονομικά ζητήματα που αφορούν τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας «αναγνωρίσιμων κατηγορουμένων» (όπως στη γνωστή υπόθεση του κατηγορουμένου Σακκά, που κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση).

Τι εννοώ; Καθημερινά στέλνονται στις φυλακές εκατοντάδες απλοί πολίτες, γιατί οι ανακριτές προφυλακίζουν αφειδώς, καταχρηστικά και απαράδεκτα πολλούς κατηγορουμένους με τη φιλοσοφία που εκφράζεται απλοϊκά στο «βάλε τους όλους μέσα προσωρινά για να είμαστε εμείς ήσυχοι» (και οι δικαστές αργότερα στο ακροατήριο θα αποφασίσουν για την ενοχή ή την αθωότητά τους)!

Ετσι γεμίζουν ακατανόητα οι ελληνικές φυλακές από προσωρινά κρατουμένους (που μαζί με τους λαθρομετανάστες και τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών συνιστούν τον βασικό πληθυσμό των ελληνικών φυλακών).

Και έτσι κατακρινόμαστε συνεχώς –ως χώρα –από τις διεθνείς αρχές, τόσο για τον παραπάνω υπερπληθυσμό των φυλακών όσο και για τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι κρατούμενοι.

Αρα θα ήταν ορθό να αντιδρούμε και για τους «αναγνωρίσιμους» κατηγορουμένους (όπως στην υπόθεση Σακκά), αλλά και για τους ανώνυμους απλούς πολίτες, γιατί μόνο έτσι θα βελτιώσουμε τη Δικονομία και το κακό σύστημα των φυλακών μας, όπου στοιβάζονται 12.500 σε χώρους που «αντέχουν» μόνο 9.000 άτομα.

Με επιλεκτικές ευαισθησίες δεν «φτιάχνεται» κράτος δικαίου!

Υπόθεση Σακκά: Είναι σαφές ότι η προσωρινή κράτηση αποτελεί μια εξαιρετική –αλλά πάντως επιτρεπτή –κάμψη του τεκμηρίου της αθωότητας.

Ετσι ο νομοθέτης επιτρέπει την προφυλάκιση μόνο στα κακουργήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις και στο πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια.

Επίσης ο νομοθέτης βάζει ένα ανώτατο όριο στην προσωρινή κράτηση (που είναι 12 μήνες για τα ελαφρότερα και 18 μήνες για τα βαρύτερα κακουργήματα). Σε εντελώς δε εξαιρετικές περιπτώσεις η προσωρινή κράτηση μπορεί να φθάσει τους 30 μήνες (άρθρο 288 του ΚΠΔ).

Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία που θα παρέτεινε αυτόν τον χρόνο πέρα από τους 30 μήνες –έστω και για άλλες «υποθέσεις» –θα οδηγούσε καταστροφικά, παράλογα και αντιδημοκρατικά σε μια προκαταβολική έκτιση ποινής.

Επομένως, εφόσον στην υπόθεση Σακκά είχε όντως ξεπεραστεί το ανωτέρω χρονικό όριο των 30 μηνών, τότε η περαιτέρω κράτηση ήταν σαφώς παράνομη και ορθά αποφυλακίστηκε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος (έστω και πολύ καθυστερημένα)!

Το συμπέρασμα;

Οταν κάποιος μένει παράνομα στη φυλακή, τότε πρέπει να αντιδρούμε, είτε αυτός είναι απλός πολίτης είτε «αναγνωρίσιμος» κατηγορούμενος!

Προφανώς σε μια δυτική δημοκρατία δεν μπορεί να ισχύει το απεχθές ιδεολογικό έμβλημα των ποινικών δικαστηρίων του Μεσαίωνα που έλεγε «εσείς που μπαίνετε εδώ μέσα, δεν έχετε καμία ελπίδα» (Vous qui entrez ici, quittez toute espérance)!