Το θέμα του ρατσισμού επανήλθε για μία ακόμη φορά στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας με αφορμή τη διελκυστίνδα μεταξύ των τριών εταίρων της τρικομματικής κυβέρνησης για την αναγκαιότητα ή μη της ψήφισης ενός νέου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Ο ρατσισμός όμως είναι ένα ζήτημα που προϋπήρχε της πρωτοβουλίας του υπουργού Δικαιοσύνης και δεν έχει μόνο ποινικές πλευρές.
Και αυτό γιατί πρωτίστως ο ρατσισμός είναι η ιδεολογία της διάκρισης ανάμεσα σε ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες, ανάλογα με τον ταξικό, φυλετικό, θρησκευτικό, εθνικό ή σεξουαλικό προσδιορισμό τους.
Είναι μια ιδεολογία επιβολής του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο, μια ιδεολογία που επιτρέπει σε κάποιον ανίσχυρο να νομίζει πως είναι ισχυρός βρίσκοντας έναν πιο ανίσχυρο και εναποθέτοντας πάνω του τη ματαίωση, την απόγνωση και την αγανάκτησή του.
Γι’ αυτό και οι ρίζες του είναι πολύ βαθιές στη συνείδηση των ανθρώπων και ο αγώνας για το ξερίζωμά τους πρέπει να είναι διαρκής και πολύπλευρος.
Στα τρία κείμενα του σημερινού αφιερώματος εξετάζονται μερικές πτυχές αυτού του ζητήματος: Η περίφημη διαπίστωση της Χάνα Αρεντ για το πώς δολοφονικές, απάνθρωπες πράξεις καταλήγουν να αποτελούν ρουτίνα, την «κοινοτοπία του κακού», μια εξέταση του νομικού πλαισίου για την καταπολέμηση το ρατσισμού και μια επισκόπηση της αναβίωσης του αντισημιτισμού σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
