Ηταν μέσα Μαϊου 2013, στο Zagreb, όταν ευρέθησαν σε panel ο κ. Τσίπρας και ο «φιλόσοφος» Ζίζεκ, οπότε και ο τελευταίος είπε πως η δημοκρατία απαιτεί όσοι δεν ψηφίζουν Σύριζα να στέλλωνται σε στρατόπεδο gulag χωρίς επιστροφή (αν, υποθέτω, ο Σύριζα έχει την εξουσία).
Η ατάκα του «φιλοσόφου» θα ΄μπορούσε να είχε αποδειχθή θεόσταλτο δώρο για τον κ. Τσίπρα – σε σημείο ώστε να σκεφθεί κανείς ότι θα έπρεπε να είχε στηθή. Αλλά θα είχε αποδειχθή τέτοιο αν ο κ. Τσίπρας είχε αντιδράσει ως όφειλε. Δηλ.:… να σηκωθεί επάνω και να ειπεί στον «φιλόσοφο»: «Τι λες, αχαρακτήριστε; Και περνιέσαι για αριστερός, δημοκρατικός και φιλόσοφος! Αυτή είναι, νομίζεις, η Αριστερά, που ονειρεύομαι; Μια δικτατορία, που στέλνει τους αντιφρονούντες σε στρατόπεδα χωρίς επιστροφή; Αυτός είναι ο ανθρωπισμός σου; Αλλά και γι’ αστείο να το είπες, τέτοια «αστεία» σου τα επιστρέφω ως απαράδεκτα – για μένα, για τον ελληνικό λαό, τμήμα του οποίου εκπροσωπώ, για την χώρα μου συνολικά, και για την δημοκρατία. Η Αριστερά, για την οποία παλαίβω, το όραμα, για το οποίο παλαίβω, είναι όραμα δημοκρατίας με κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό στο άτομο και τους κόπους του, είναι όραμα εθνικής ανεξαρτησίας με υπερηφάνους πολίτες, που έχουν το δικαίωμα του λέγειν, το δικαίωμα του να κάνουν περιουσία και να την απολαμβάνουν, το δικαίωμα του να έχουν την κρατική προστασία αν ευρεθούν σε αδυναμία. Δεν είναι μια δικτατορία, που εξοντώνει τους αντιθέτους. Τέτοιοι άνθρωποι ωσάν εσένα δυσφημούν την Αριστερά. Αν κάποιος πρέπει να πάει σε gulag, αυτός είσαι συ και κάθε επίδοξος δικτατορίσκος και μακελάρης ανθρώπων! Ουδείς Ελλην, που δεν είναι τέτοιος, περισσεύει.» Και λέγοντάς τα αυτά ο κ. Τσίπρας, να σηκωνόταν και να έφευγε.
Κατόπιν ο κ. Τσίπρας θα κέρδιζε τις επόμενες εκλογές με ποσοστό ίσως και άνω του 50%. Ακόμη και ακροδεξιοί θα τον ψήφιζαν! Θα είχε αναδειχθή στον εθνικό ηγέτη, που τόσο ψάχνει ο ελληνικός λαός και τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Αλλ’ ο κ. Τσίπρας δεν είναι, ατυχώς, ούτε Churchill (που είπε στον Στάλιν ότι ήταν υπερήφανος, που εκπροσωπούσε ένα λαό, που είχε το δικαίωμα και την ευκαιρία να τον καταψηφίσει παρά το ότι τον είχε οδηγήσει στην νίκη), ούτε Martin Luther King, που είχε ένα όνειρο.
Ακόμη, ο κ. Τσίπρας θα είχε έτσι ορίσει την Αριστερά, που πρέπει νάχουμε – όχι την αριστερά της λαμογιάς, της τεμπελιάς, του φθόνου, της διαφθοράς και της ανομίας (που εκτείνεται απ’ το φακελλάκι των ιατρών ως τα «ιδιαίτερα» των καθηγητών, και απ’ τον διασυρμό του ακαδημαϊκού ασύλου ως την παραβίασι των συνόρων από στίφη λαθρομεταναστών).
Κι αυτό είναι σημαντικό, γιατί πάσα σύγχρονη δημοκρατία έχει ανάγκη τόσο απ’ την «Δεξιά» (για να μεγαλώνει την οικονομική πίττα, πράγμα όμως που μεγαλώνει και την ανισότητα) όσο απ’ την «Αριστερά» (για να μοιράζει την πίττα, όταν πρέπει, πράγμα όμως που υποσκάπτει το σύστημα κινήτρων για παραγωγική προσπάθεια).
Αντ’ αυτών ο κ. Τσίπρας εθεάθη να χασκογελά με την «πρότασι» (ή «αστείο»;) του Ζίζεκ. Δύο τινά: Αν δεν κατάλαβε τι είχε μόλις ειπή ο Ζίζεκ, αυτό δείχνει ένα επίπεδο μορφώσεως και βαθμό νοημοσύνης, που δεν αρμόζει σε πολιτικό με κυριαρχικές φιλοδοξίες. Αν κατάλαβε, καθώς το ύφος του έδειχνε να ψιλοσυμφωνεί, έχουμε συνδυασμό ελλιπούς νοημοσύνης και ενδόμυχης αποδοχής της βίας και καταπιέσεως, αρκεί να είναι «αριστερή». Σε κάθε περίπτωσι, ο κ. Τσίπρας έπαιξε (την ευκαιρία που του παρουσιάσθηκε) και έχασε.
Διότι τα συγκαταβατικά χαμόγελα στον αχαρακτήριστο, η αδυναμία (ή απροθυμία) να τον «βάλει στην θέσι» του, όχι μόνο έδειξαν άνθρωπο που φλερτάρει με τον ολοκληρωτισμό. Εδειξαν άνθρωπο που φλερτάρει με τον ολοκληρωτισμό λόγω βλακείας (χειρότερο ίσως απ’ το νάσαι ολοκληρωτικός με σχέδιο, συγκρότησι και προοπτική), αλλά και άνθρωπο που δεν ΄μπορεί «να κάνει καλά» ένα Ζίζεκ – και θα σταθεί απέναντι στην Μέρκελ και τ’ άλλα «θηρία»; Ποιος; Ο χαζοχαρούμενα μειδιών με τις μ…ς του Ζίζεκ;
Ετσι, αντί του 50% το 2016, ολίγο να βελτιωθεί η οικονομία ο κ. Τσίπρας θα πάρει κάτω απ’ το 20%. Κι αν βελτιωθεί πολύ, θα πάρει κάτω απ’ το 10%. Ουδέν πρόβλημα. Ελλείψει χαρισματικού, πλην ουσιαστικού, ηγέτη, προτιμώ κάποιον/-ους, που με σύστημα, προσπάθεια και ρεαλισμό θα φέρουν (αν φέρουν) αποτελέσματα, έστω και με πολιτική χαμηλών τόνων. Και που τουλάχιστον δεν θα στέλλουν τους αντιφρονούντες σε gulags.
