Ποίηση και Βαλκάνια

Λένε ότι οι μισοί Ελληνες γράφουν ποίηση, αλλά ελάχιστοι τους διαβάζουν. Τους περισσότερους ποιητές το κοινό τούς αγνοεί. Γνωρίζει κάποια προβεβλημένα πρόσωπα-ποιητές, παρακολουθεί τις δημόσιες κινήσεις και δηλώσεις τους, αλλά μέχρι εκεί. Σπανίως διαβάζει τα ποιήματά τους. Είναι έτοιμοι όλοι, με το μαχαίρι στα δόντια, να τους σφάξουν με την πρώτη δήλωσή τους που δεν τους ικανοποιεί. Πρόσφατο παράδειγμα η περίπτωση της Κικής Δημουλά. Δεν της συγχωρούν να μιλάει ως απλός άνθρωπος, πρέπει να γίνει Τειρεσίας, να προβλέπει τα μελλούμενα. Γιατί το πλατύ κοινό έχει συνηθίσει να θεωρεί ότι ο ποιητής είναι κάποιος που πρέπει να παρεμβαίνει στα τρέχοντα. Δεν καταλαβαίνουν ορισμένοι ότι ο ποιητής είναι, πρώτα και κύρια, το ίδιο του το έργο: με αυτό παρεμβαίνει. Ο Τ. Σ. Ελιοτ, μάλιστα, έλεγε ότι ο ποιητής έχει τρεις φωνές: η πρώτη μιλάει στον εαυτό του (ή σε κανέναν), η δεύτερη στον αναγνώστη και η τρίτη είναι η φωνή κάποιου ήρωά του. Οι ποιητές, λοιπόν, αξίζουν μιας άλλης προσοχής. Μιας προσοχής που να εδράζεται στη σχέση ποιητικής δημιουργίας και αναγνώστη. Η Εταιρεία Συγγραφέων τα τελευταία χρόνια κάνει μεγάλη προσπάθεια να φέρει σε επαφή το έργο των ποιητών με το πλατύ κοινό. Στη διάρκεια της εφετινής χρονιάς διοργάνωσε πολλές εκδηλώσεις. Αποκορύφωμα αυτών το Διαβαλκανικό Συνέδριο Ποίησης που θα γίνει για δεύτερη φορά, στις 17 και 18 Μαΐου, στο πλαίσιο της 10ης Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης 2013.

Πρόκειται για πρωτοβουλία που σκοπεύει σε έναν διάλογο ανάμεσα στις χώρες των Βαλκανίων, που έχει σκοπό «να αναδείξει τα κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους, να αμβλύνει τις διαφορές τους, να προβάλει το ποιητικό και λογοτεχνικό τους πρόσωπο, να προωθήσει τη σύσφιξη των σχέσεων των βαλκανικών χωρών μέσα από τη λογοτεχνία, τη σκέψη, τη δημιουργία, τον πολιτισμό». Οι εκδηλώσεις θα γίνουν στον χώρο της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου, αλλά θα προεκταθούν με αναγνώσεις και στην πόλη. Το να εδραιωθεί η ποίηση στη συνείδηση των αναγνωστών δεν είναι κάτι εύκολο σε μια χώρα που διαβάζει πολύ λίγο. Ετσι, κάθε συνειδητή πρωτοβουλία να διαδοθεί η ποίηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, σταθερές πρακτικές σε βάθος χρόνου. Σε κάτι ανάλογο αποβλέπει και το Διαβαλκανικό Συνέδριο. Και πρέπει να πούμε ότι η επιλογή του χώρου όπου θα διεξαχθεί τού ταιριάζει, καθώς η Θεσσαλονίκη είναι πολυπολιτισμική, με πολλές βαλκανικές επιρροές και ισχυρό ποιητικό παρελθόν. Το 2o Διαβαλκανικό Φεστιβάλ Ποίησης είναι αφιερωμένο στη μνήμη του μέλους της Εταιρείας Συγγραφέων, ποιητή, συγγραφέα και πανεπιστημιακού Μίμη Σουλιώτη, που είχε δημιουργήσει έναν πρώτο πυρήνα διαβαλκανικής ποιητικής συνεργασίας, το περίφημο «Βαλκανικό Ασυλο Ποίησης» στις Πρέσπες.