Μια έννοια όταν αποδεικνύεται τόσο διαχρονική και τόσο ισχυρή όσο η «ανάσταση», παύει να είναι απλά ένα από τα θεμέλια μιας ορισμένης θρησκευτικής πίστης, ένας παρήγορος μύθος, μια μεταφορά. Γίνεται ισοδύναμο της ζωής, η δικαιολόγηση της ίδιας της ύπαρξης.
Γι’ αυτό και κάθε προσέγγιση στο τι ακριβώς εννοούμε ή τι προσδοκούμε με και από την ανάσταση είναι κατ’ αρχήν νόμιμη και αποδεκτή. Και ίσως να είναι σήμερα ακόμη πιο απαραίτητη που η κοινωνία μας τυλίγεται στον ζόφο, στη μαυρίλα και στην απελπισία και ψάχνει απεγνωσμένα και την πιο τρελή ελπίδα για να πιαστεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
