Οχι καβγάδες για τη νομή της εξουσίας

Στην πολιτική μας ζωή, συνήθως, η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων είναι αντίστροφη με αυτήν που θα επέβαλλε η λογική, η ιστορική πείρα και το καλώς εννοούμενο συμφέρον της πλειοψηφίας. Αντί δηλαδή να επιβάλλεται το κοινό αγαθό και οι αντιλήψεις για την καλύτερη υπηρέτησή του πάνω στα ατομικά συμφέροντα, τις προσωπικές ιδιοτροπίες και τις ματαιοδοξίες, τα τελευταία καθορίζουν και προσανατολίζουν όλα τα άλλα.

Ετσι και στη σημερινή κυβέρνηση. Πρώτο πείραμα πολυκομματικής διακυβέρνησης της χώρας που καθιστούσε αναγκαία η έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ενός μόνο κόμματος στη Βουλή, η προσπάθεια των κκ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη έχει ιστορική σημασία. Πέραν όμως αυτού, το λαϊκό αίσθημα που αποδοκίμασε με τρόπο πανηγυρικό την πάγια εναλλαγή δύο μόνο κομμάτων στην εξουσία και η ανάγκη συσπείρωσης ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων για να γίνουν ανεκτές οι πολιτικές του μνημονίου επιβάλλουν τη συνέχιση και την ολοκλήρωση της σημερινής κυβερνητικής δραστηριότητας.

Τώρα, για όσους είναι πάντα έτοιμοι να διεκδικήσουν το καλύτερο, ας μείνουν με τη διατήρηση των αποτελεσμάτων του «καλού» αυτού κυβερνητικού σχήματος που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λίγα.

Βρίσκουμε εντελώς απαράδεκτο μια πολιτική ηγεσία που κατάφερε να ξεπεράσει την έντονη ιδεολογική διαφορετικότητα της αρχής, σοβαρές πιέσεις από την κομματική βάση και την εκ των πραγμάτων δυσχέρεια που δημιουργεί η ύφεση και η υποαπασχόληση να αντιμετωπίζει ως κορυφαίο πρόβλημα την παρουσία ή την απομάκρυνση ενός οποιουδήποτε κυβερνητικού στελέχους, όσο στρατηγική και να είναι η θέση που αυτός κατέχει.

Ο κ. Κικίλιας είχε επιλεγεί με τη μέθοδο novgov από την κυβέρνηση Παπανδρέου, με απόλυτα αντικειμενικά κριτήρια και απ’ ό,τι γνωρίζω διακρίθηκε για την επιμελή άσκηση των καθηκόντων του. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές κανένα τρανταχτό επιχείρημα για την απομάκρυνσή του δεν έχει προταθεί από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Νομίζω ότι είναι καιρός να σταματήσουν τα αστεία. Πολιτικάντικα παιχνίδια ο λαός και ιδιαίτερα οι πολίτες που υποστηρίζουν με πολύ κόπο και πείσμα την παρούσα κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να ανεχθούν.

Πρέπει αμέσως ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης να καταλάβουν τη θέση που τους αναλογεί στο Υπουργικό Συμβούλιο. Αν δεν είναι σε θέση να το πράξουν γιατί έχουν ψυχολογικά ή άλλης μορφής προβλήματα, να πάνε στο καλό, από εκεί που πήγαν και άλλοι, και να πάψουν να μας απασχολούν. Πρέπει ακόμη να συμπληρωθεί η κυβέρνηση, όπου είναι απαραίτητο (όχι στο γελοίο υφυπουργείο του άχρηστου υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης), με στελέχη όλων των κομμάτων λαμβάνοντας υπόψη τον συσχετισμό δυνάμεων και την πρωτοκαθεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Τέλος, να ελεγχθούν όλοι οι υπεύθυνοι σε πολιτικές θέσεις αποφασιστικές για τη λειτουργία της κρατικής μηχανής και όπου υπάρχει αδήριτη ανάγκη να γίνουν αλλαγές με κυρίαρχο το αξιοκρατικό κριτήριο και όχι εκείνο της κομματικής νομής της εξουσίας.

Η κυβέρνηση αυτή έχει κοστίσει πολύ κόπο και πολύ πόνο στον ελληνικό λαό. Οσοι νομίζουν ότι θα αναδειχθούν με επικοινωνιακά παιχνίδια, προτάσσουν δηλαδή το ατομικό τους συμφέρον, πρέπει να απομονωθούν και να αποδοκιμαστούν. Οσοι μένουν κολλημένοι στις συνήθειες και στις πρακτικές του παρελθόντος δεν έχουν πάρει το μήνυμα των καιρών. Τέλος, όσοι δεν αντιλαμβάνονται τις συνθήκες εθνικού συναγερμού που επιβάλλει η συγκυρία είναι ανάξιοι της δραματικής εποχής που ζούμε.