Σίτι του Λονδίνου: ζήτω η κρίση!

Για άλλη μία φορά, το Σίτι του Λονδίνου καταφέρνει επιδέξια να βγει αλώβητο. Παρά το κύμα σκανδάλων που αμαύρωσε την εικόνα του, παρά τη λιτότητα και τις απολύσεις, η χρηματοπιστωτική έδρα του Λονδίνου ποτέ δεν ευημερούσε περισσότερο.

Σύμφωνα με την κατάταξη της αγγλικής εταιρείας συμβούλων Ζ/Yen, η οποία δημοσιεύθηκε στις 25 Μαρτίου, το αποκαλούμενο και «τετραγωνικό μίλι» παρέμεινε για το 2012 στην πρώτη θέση του βάθρου, ακολουθούμενο από τη Νέα Υόρκη, το Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη και τη Ζυρίχη.

Μπράβο! Το Σίτι πάντα ευημερεί. Ενα από τα πλέον βρετανικά παράδοξα είναι η εκπληκτική αντίθεση ανάμεσα στην ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού πόλου και την παρακμή της βιομηχανίας – παρά τις προσπάθειες της συντηρητικής-φιλελεύθερης-δημοκρατικής κυβέρνησης να εξισορροπήσει εκ νέου την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου μετά τα τρελά χρόνια κατά τα οποία κυβερνούσε το χρήμα.

Βεβαίως, αυτή επιτυχία δεν είναι άμοιρη κινδύνων. Το τραπεζικό λόμπι αμφισβητεί το σενάριο της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), επί τη ευκαιρία του δημοψηφίσματος που ενδέχεται να διοργανωθεί ως το 2017. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας υποχώρησης επί της κυριαρχίας της λονδρέζικης χρηματιστηριακής αγοράς, ιδίως όσον αφορά το ευρώ, είναι παντελώς άγνωστο.

Μέχρι τότε το Σίτι φοβάται μήπως περιθωριοποιηθεί λόγω της τραπεζικής μεταρρύθμισης στους κόλπους της ΕΕ, του κοινοτικού φοροσχεδίου για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές ή ακόμη και της σταυροφορίας υπέρ του περιορισμού των μπόνους.

Εξάλλου η μεταβίβαση, που έγινε την 1^η Απριλίου, της τραπεζικής επίβλεψης της «ανεκτικής» Financial Services Authority στην Τράπεζα της Αγγλίας, επιτρέπει την πρόβλεψη ότι το ρυθμιστικό καθεστώς θα γίνει πιο αυστηρό. Η υιοθέτησης σκληρότερης πολιτικής μετανάστευσης, η οποία χτυπάει ομοίως και τους ξένους εργαζόμενους με προσόντα, απειλεί να περιπλέξει την πρόσληψη των πλέον αξιόλογων υπαλλήλων. Τέλος, τα μελανά στοιχεία της πρωτεύουσας της Βρετανίας –οι μετακινήσεις, το κόστος ζωής, οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας – πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Χωρίς να υποτιμούμε αυτά τα φαινόμενα, η θέση του Λονδίνου παραμένει σίγουρη. Στην πραγματικότητα, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και αντιμέτωπο με τα νεαρά «κοκόρια» της Ασίας, το Σίτι χρειάστηκε να κάνει χρήση όλων των παραδοσιακών πλεονεκτημάτων του για να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία: η αγγλική γλώσσα, η επιχειρηματική νομοθεσία, τα σφιχτά ωράρια, η εκπληκτική εμπειρία χρηματιστών, δικηγόρων και λογιστών, καθώς και η αξιολόγηση των κατώτερων υπαλλήλων, εξηγούν τη διατήρηση της πρώτης θέσης στον κόσμο κατά την περασμένη χρονιά.

Με τη μείωση της φορολογίας για τους πλουσιότερους το 2012, τη μείωση του φόρου για τις μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεων και τη μείωση της δημοσιονομικής πίεσης στα επενδυτικά ταμεία η πολιτική εξουσία κατάφερε να δώσει κι άλλη ανάσα στο Σίτι, το ωραιότερο και ευγενέστερο απόφθεγμα του οποίου φιγουράρει στην πρόσοψη του αριθμού 10 της Ντάνουνινγκ Στρίτ: «Domine dirige nos» («Kύριε, οδήγησέ μας»).