Ομολογώ ότι ουδέποτε διετέλεσα λακτιβίστρια (εκ του «lactivism»), από εκείνες δηλαδή τις μαμάδες που βάζουν το μωρό στο σλινγκ και τρέχουν να λάβουν μέρος σε μαραθώνιο δημόσιο θηλασμό καταμεσής της Τάιμς Σκουέαρ ή μπροστά από τον Λευκό Πύργο. Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με εκείνες που επιλέγουν να το κάνουν, απλώς για μένα ακόμη και ο δημόσιος θηλασμός ήταν πάντα μια πολύ πιο ιδιωτική υπόθεση. Επικροτώ, πάντως, την πρωτοβουλία της εκπάγλου καλλονής παρουσιάστριας/ψυχολόγου που προ ολίγων ημερών διοργάνωσε ταυτόχρονο δημόσιο θηλασμό σε εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αυτό το «συλλαλητήριο μαστών» ήταν η δική της απάντηση σε παρατήρηση σεκιούριτι του εν λόγω εμπορικού κέντρου που όταν την είδε να θηλάζει σε κοινή θέα, της ζήτησε να πάει στον ειδικό χώρο που προβλέπεται για τέτοιου είδους δραστηριότητες. Ητοι, πλησίον του γυναικείου WC.

Ολα δείχνουν ότι εν έτει 2013 οι αιματηροί «πόλεμοι γύρω από τον μητρικό θηλασμό» (breast-feeding wars) εξακολουθούν να μαίνονται. Και δεν είναι, βεβαίως, μόνο το ταμπού της δημόσιας έκθεσης για το οποίο είναι υπόλογο ακόμη και το Facebook (καθώς αναρτηθείσες φωτογραφίες μαμάδων που θηλάζουν τα μωρά τους έχουν επανειλημμένως λογοκριθεί, καταλήγοντας στους ψηφιακούς υπονόμους). Είναι αυτό το περίφημο ντιμπέιτ γύρω από τη σπουδαιότητα του μητρικού θηλασμού. Που, ναι, ουδείς ειδικός το αρνείται, είναι σπουδαίος (ειδικά σε μια χώρα όπου μέχρι πρότινος νόμιζες ότι τα βρέφη στις αίθουσες τοκετού κατέφθαναν αγκαλιά με το μπιμπερό), αλλά όχι… καταναγκαστικός.

Παραδέχομαι ότι μου προκαλούν αλλεργία οι ναρκισσιστικές εξάρσεις της «εναλλακτικής μητρότητας». Εξακολουθώ να μην αντέχω τις ατελείωτες διενέξεις για το ποιος είναι ο ιδανικός χρόνος να θηλάσεις το παιδί σου (οι έξι μήνες ή τα έξι χρόνια;), γιατί δεν είσαι «αρκετά μητέρα» αν δεν έχεις γευτεί τις ωδίνες του φυσικού τοκετού και έχεις γεννήσει με την «ευκολία» της επισκληριδίου και της καισαρικής, για το πού θα βρεις τον καλύτερο baby proof σύμβουλο (ειδικός, που όπως έμαθα μόλις πρόσφατα, έρχεται στον χώρο σου και τοποθετεί τον απαραίτητο εξοπλισμό προστασίας του βρέφους: από καλύμματα πρίζας μέχρι προστατευτικά κάγκελα για τις σκάλες).

Την ίδια αλλεργία μού προκαλεί και αυτή η φρενήρης ρητορική γύρω από την αναγκαιότητα του μητρικού θηλασμού, που «από ιδανική λύση για τη νέα μητέρα, αίφνης έχει μεταλλαχθεί σε βασικό προαπαιτούμενο για μια σωστή μητέρα». Η επιλογή να μη θηλάσεις το παιδί σου σε καθιστά αυτομάτως κατακάθι της κοινωνίας που θα πρέπει αργά ή γρήγορα να δεχθεί την επίσκεψη της Πρόνοιας, γιατί το γάλα από το μπουκάλι που τολμάς και σερβίρεις στο νεογέννητο είναι χειρότερο και από τζιν τόνικ. Ουκ ολίγες φορές έχω μιλήσει με ενοχικές μητέρες που, όχι, δεν κατάφεραν να θηλάσουν το παιδί τους (για λόγους υγείας, επαγγελματικούς, ή γιατί δεν άντεχαν την αϋπνία και τα εξουθενωτικά ωράρια) και θεωρούν ότι πρέπει να αυτομαστιγώνονται μέχρις εσχάτων. Θυμάμαι, βέβαια, και τη δική μου επικριτική στάση απέναντι σε κάποια που τόλμησε να μου ανακοινώσει ότι θα κατέφευγε στο μπιμπερό επειδή δεν ήθελε να χαλάσει το στήθος της. Για πολλές από εμάς τις new age μαμάδες ο μητρικός θηλασμός έχει γίνει σαν το Εξκάλιμπερ. Αν επιτύχεις να το ξεκαρφώσεις από τον βράχο, στέφεσαι αυτομάτως βασίλισσα της υπέρτατης μητρότητας.

Οσοι τολμούν να υπονοήσουν ότι ο θηλασμός μπορεί τελικά να μην είναι για όλες δέχονται τα βέλη των αφηνιασμένων ιερειών με τους υπερχειλίζοντες γαλακτοφόρους αδένες (εμένα προσωπικώς, που, σημειωτέον, θήλασα αποκλειστικώς και τα δύο τέκνα μου, μου έχει προταθεί να υποβληθώ σε «ενεργειακή» θεραπεία για να λύσω μια για πάντα τους συναισθηματικούς μου «κόμπους»). Οπως έγραψαν προ ημερών οι «New York Times»: «Σε ένα τμήμα της κοινωνίας ο μητρικός θηλασμός είναι πανταχού παρών, τόσο έντονα πανταχού παρών, ώστε το να επιλέξεις, για οιoνδήποτε λόγο, οτιδήποτε άλλο, ισοδυναμεί… σχεδόν με καταδίκη». Εντάξει, το μητρικό γάλα είναι είναι σαφώς πιο υγιεινό, πιο θρεπτικό, πιο οικονομικό, πιο συναισθηματικά πολύτιμο από οποιαδήποτε σκόνη, όμως το «breast» είναι τελικά «best» μόνο για εκείνη που θα το επιλέξει.

*Δημοσιεύθηκε στο ΒΗmagazino το Σάββατο 23 Μαρτίου 2013