Με την εκλογή του νέου Πάπα Φραγκίσκου Α’ το κονκλάβιο των καθολικών καρδιναλίων που ποιμαίνουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο πιστούς σε ολόκληρο τον κόσμο έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε εκείνους αλλά και στον κόσμο συνολικά: ότι κατάλαβε.

Κατάλαβε ότι πρέπει να πλησιάσει αληθινά τους απλούς ανθρώπους και να δείξει ότι είναι κοντά τους, ότι πραγματικά τους εκφράζει. Κατάλαβε ότι οι πόρτες πρέπει να ανοίξουν, ότι ένας νέος άνεμος πρέπει να πνεύσει, ότι ένα σύστημα, ακόμα και τόσο μεγάλο και τόσο ισχυρό όσο η καθολική εκκλησία δεν μπορεί να μένει για πάντα κλεισμένο στον εαυτό του ομφαλοσκοπώντας στους διαδρόμους του.

Κατάλαβε ότι Πάπας σήμερα μπορεί και πρέπει να είναι ένας άνθρωπος σύγχρονος, για τα δεδομένα του αξιώματός του νέος, που συνηθίζει να περνά το χρόνο του με τους πιστούς του, αλλά και που ζει σε ένα διαμέρισμα, που μαγειρεύει ο ίδιος το φαγητό του. Ενας πνευματικός πατέρας που διακονούσε ως χθες έναν λαό που ζει πολύ δύσκολα, που πέρασε περιπέτειες.

Κατάλαβε ότι ο πλούτος και η χαοτική απόσταση από την αληθινή ζωή πρέπει να ξεπεραστούν.

Τελικά, επί της ουσίας κατάλαβε ότι ακόμα και αυτή η από τη φύση της ιδιαίτερη εξουσία που αναφέρεται όχι σε δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες αλλά πηγάζει, για τους πιστούς της, απευθείας από Το Θεό, δεν μπορεί παρά να αναφέρεται στους ανθρώπους και στην πραγματική ζωή.

Με δυο λόγια, ακόμα και αυτό το ίδιο το σώμα των καθολικών καρδιναλίων εκλεκτόρων, το πιο «βαρύ» σε όλη τη γη, κατάλαβε όλα όσα αρνούνται να καταλάβουν εκείνοι που κρατούν όχι την θεία, αλλά την γήινη, την κοσμική εξουσία, και θα έπρεπε πριν από κάθε άλλον να τα αντιλαμβάνονται.

Με την εκλογή του Φραγκίσκου Α’, που ακόμα και το όνομα που διάλεξε σφύζει συμβολισμών και μηνυμάτων, η καθολική εκκλησία έδειξε χθες ότι μπορεί να αντιληφθεί εκείνο που άλλα κονκλάβια δεν είναι σε θέση όχι να καταλάβουν, αλλά ούτε καν να ακούσουν, χαμένα στους διαδρόμους μιας εξουσίας που, μέρα με την ημέρα, καθίσταται πια σχεδόν απεχθής…