Ο αξιέπαινος κ.Βενιζέλος

Το κόμμα του βρέθηκε στα Τάρταρα, σηκώνοντας όντως τον σταυρό του μαρτυρίου της κρίσης.

Ο προκάτοχός του υπήρξε απαράσκευος, χωρίς πρόνοιες, χωρίς αίσθηση της έντασης και του μεγέθους του οικονομικού προβλήματος.

Ορισμένες φορές μάλιστα έδινε την εντύπωση ότι δεν κατανοούσε τις έννοιες, πόσο μάλλον τις πολιτικές ελέγχου και αντιμετώπισης της κρίσης.

Έτσι, παρ’ ότι το ΠαΣοΚ δεν έφερε την κύρια ευθύνη, φορτώθηκε τα πάντα και κυρίως κατέστη βασικός αποδέκτης της αμφισβήτησης και της οργής των πολιτών.

Πείσμων, ωστόσο, ο κ. Βενιζέλος, ανέλαβε το βάρος, δεν δίστασε να αποδεχθεί ακόμη και την φθοροποιό θέση του υπουργού Οικονομικών και πλέον μπορεί να διεκδικεί μερίδιο από την όποια πρόοδο εξασφαλισθεί στο προσεχές μέλλον.

Ο ίδιος δοκιμάσθηκε τα προηγούμενα χρόνια στο σκληρότερο μέτωπο της κρίσης. Ζυμώθηκε με τον πυρήνα του προβλήματος της χώρας, απέκτησε εμπειρίες και ίσως αυτή τη στιγμή, όπως λέει και ένας παλαιός πολιτικός της συντηρητικής παράταξης, να είναι ο καλύτερος πολιτικός που διαθέτει η χώρα.

Η ευστροφία του είναι προφανής, η γνώσεις τους ευρύτατες,η ταχύτητα αντίληψης και επεξεργασίας μοναδική και οι εμπειρίες εντός και εκτός της χώρας μεγάλες πια και ικανές να στηρίξουν κρίσιμες επιλογές.

Επιπλέον δείχνει σταθερότητα, έχει κατασταλαγμένη θέση για το πρόβλημα της χώρας, έχει επιλέξει τον δρόμο εξόδου από την κρίση, που θεωρεί ορθότερο και τον υπερασπίζεται με τα πάθους.

Απαλλάχθηκε, επίσης, από τα παλαιά, δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια, ούτε παραπλανά πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Μιλάει τη γλώσσα της ευθύνης, δεν κρύβει,ούτε κρύβεται.

Ο κόσμος αρχίζει πλέον να τον ξανακούει. Το συνέδριο έδωσε μια πρώτη ευκαιρία να μιλήσει καθαρά και ξάστερα.

Απομένει στον ίδιο να βρει τον τρόπο, τη μέθοδο επαναπροσέγγισης του λαού, από τον οποίο το κόμμα του έχει απομακρυνθεί ή καλύτερα ο λαός έχει απομακρυνθεί από αυτό.

Η προσπάθειά του μόνο εύκολη δεν είναι. Όμως πλέον έχτισε καινούργια βάση. Μένει να αποδειχθεί αν είναι βιώσιμη και εκμεταλλεύσιμη.

ΤΟ ΒΗΜΑ