Είπατε στις 14.2: «Οι μεγάλοι φοροφυγάδες θα πληρώσουν.» Αλλά δεν μας τα λέτε καλά! Επρεπε να ειπήτε: (α) Οι φοροφυγάδες θα πληρώσουν, ανεξαρτήτως αν είναι μεγάλοι ή μικροί – γιατί να γίνωνται διακρίσεις; (Εστω, όμως, ότι για λόγους τονώσεως του περί δικαίου αισθήματος του λαού οι «μεγάλοι» (;) φοροφυγάδες θα πρέπει να πληρώσουν κατά προτεραιότητα και εμφανώς.) (β) Τούτου δοθέντος, έπρεπε να καθορίσετε το ποιοι είναι φοροφυγάδες: Είναι οι κρύψαντες εισοδήματα; Ναι, είναι. Είναι οι οικειοποιηθέντες ΦΠΑ (πραγματικό όμως, όχι τον ΦΠΑ, που δεν έδωσε το κράτος σε προμηθευτές του και τώρα τον απαιτεί); Ναι, είναι. Είναι οι κάτοχοι περιουσίας; Όχι, δεν είναι (εκτός αν δεν δύνανται να δικαιολογήσουν το «πόθεν έσχες») – διότι στην συγκεκριμένη περίπτωσι πρόκειται για αυθαίρετο, έκτακτο, αιφνίδιο φόρο, που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών αυτών (όπως κατά το Σύνταγμα οφείλει να πράττει, είτε για φόρους εισοδήματος είτε για φόρους περιουσίας), οίτινες αποτελούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ούτε ισχύει (εδώ ή αλλού) ότι υπάρχει κατ’ ανάγκην στενή σχέση μεταξύ περιουσίας και εισοδήματος. Διότι, αν καλώς επιβάλλωνται τέτοιοι φόροι, τι εμποδίζει το κράτος ν’ αυξήσει τους συντελεστές ΦΑΠ στο 5%, 10%, 50% ή 75%, εφ’ όσον ούτως ή άλλως παραβιάζεται η αρχή περί φοροδοτικής ικανότητος; Κοροϊδευόμαστε; Για δήμευσι της περιουσίας των Ελλήνων ομιλούμε!
