Η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Κατάρ πυροδότησε μια ολόκληρη παραφιλολογία γύρω από τη σκοπιμότητα αλλά και τη χρησιμότητα του ταξιδιού αυτού.
Κάποιοι έσπευσαν να υποβαθμίσουν την πρωτοβουλία του Αντώνη Σαμαρά να επισκεφτεί το αραβικό κράτος μαζί με ομάδα ελλήνων επιχειρηματιών και να «προφητεύσουν» πως θα έχει την ίδια ατυχή κατάληξη με τις προσπάθειες, που έγιναν στο παρελθόν από τους προκατόχους του για την προσέλκυση επενδύσεων. Κάποιοι άλλοι χαρακτήρισαν το ταξίδι αυτό «επικοινωνιακό πυροτέχνημα», από το όποιο η Ελλάδα δε θα έχει κανένα όφελος. Κυνικοί οι μεν, λαϊκιστές οι δε, το ίδιο επιζήμιοι και οι δυο για την ψυχολογική – αναπτυξιακή ανάσα που ψάχνουμε εναγωνίως ως κράτος, ευρισκόμενοι από καιρό σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Το ερώτημα «θέλουμε η κυβερνητική προσπάθεια με το Κατάρ να επιτύχει;» έχει μια και μόνο απάντηση. Έστω και καθ’ υπερβολήν: πάση θυσία ναι.
Το Κατάρ, ο νούμερο ένα παγκόσμιος επενδυτής, με «τοποθετήσεις» ανά την υφήλιο που ξεπερνούν τα 30 δισ. δολάρια ετησίως, προφανώς θα πρέπει να βρίσκεται μέσα στην κορυφή της ατζέντας μας για τη σύναψη συνεργασίας. Απ’ την άλλη εγείρονται ερωτήματα περί της δικής μας κωλυσιεργίας, γραφειοκρατίας, ωχαδελφισμού ή ακόμα και ανικανότητας να πείσουμε τους άραβες επενδυτές στο παρελθόν, πως η Ελλάδα είναι φιλική προς τις επενδύσεις χώρα συνάπτοντας έτσι σχέσεις εμπιστοσύνης μαζί τους.
Αν λοιπόν θεωρήσουμε πως η Τουρκία με ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης και ένα μικρό οικονομικό θαύμα την τελευταία δεκαετία επέτυχε το στόχο της, να ξεπεράσει την κρίση αποτινάσσοντας από πάνω της τα μνημόνια, τότε καλό είναι να λάβουμε τοις μετρητοίς τη χαρακτηριστική απάντηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Ερντογάν στον Αντώνη Σαμαρά επί του θέματος στην πρόσφατη συνάντηση τους στην Ντόχα: «Εγώ με τις αποκρατικοποιήσεις ξεπέρασα την κρίση». Σε πείσμα εκείνων που βλέπουν παντού θεωρίες συνομωσίας και βάσει των αριθμών η τουρκική οικονομία είναι από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες στον κόσμο.
Για όσους ακόμα αναρωτιούνται αν το ταξίδι στο Κατάρ ήταν επιτυχημένο, η απάντηση είναι πως πρέπει να επιτύχει. Εκτός αν θεωρούν πως η δημιουργία κοινού fund 2 δισ. ευρώ για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που οι δυο αρχηγοί των κρατών συμφώνησαν είναι αμελητέα ποσότητα από μόνο του. Πόσο μάλλον η σύσταση κοινού επιχειρηματικού συμβουλίου Κατάρ-Ελλάδος, έτσι ώστε να εξετάζονται με ταχύτητα όλες οι επενδυτικές και εμπορικές ευκαιρίες στους τομείς των κατασκευών, της ενέργειας, των δομικών υλικών, της φαρμακοβιομηχανίας κ.α. Μόνο όσοι τρέφονται ζώντας παρασιτικά από τη γραφειοκρατία και το γρηγορόσημο στην Ελλάδα της ντροπής, δεν θα ήθελαν μια τέτοια συνεργασία να προχωρήσει.
{{{ moto }}}
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως ένας τόσο μεγάλος επενδυτής έπαιρνε το Ελληνικό. Αυτό θα σήμαινε αμέσως χρήματα στα ελληνικά ταμεία. Τόνωση της απασχόλησης. Τόνωση του κατασκευαστικού τομέα από τις κατοικίες που θα κτίζονταν. Εν τέλει τόνωση στην μεγάλη αυτή αγορά που έδωσε στο παρελθόν ώθηση στην ελληνική οικονομία. Βλέπουμε λοιπόν πως μια επένδυση δεν ισοδυναμεί μόνο με τα χρήματα αλλά και με το ίδιο το μήνυμα που θα έστελνε στην παγκόσμια αγορά και σε άλλους πιθανούς επενδυτές, μία ενδεχόμενη επένδυση ενός τέτοιου κράτους στη χώρα μας. Σίγουρα μία τέτοια κίνηση θα έβρισκε πολλούς μιμητές.
Συμπέρασμα: Η προσπάθεια αυτή πρέπει να επιτύχει, οι επενδυτές πρέπει να προστατευτούν από γραφειοκρατίες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και μικροσυμφέροντα. Είναι χρήματα που έχουμε ανάγκη, είναι θέσεις εργασίας που μας χρειάζονται. Τα χρήματα αυτά τα έχουμε ανάγκη, τις θέσεις εργασίας αυτές ακόμη περισσότερο.
Ως νέος πολιτικός αρνούμαι να δω την προσπάθεια αυτή μικροπολιτικά, κομματικά ή υπό το πρίσμα του πρόσκαιρου επικοινωνιακού οφέλους. Το ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στο Κατάρ πρέπει να έχει συνέχεια. Οι υπουργοί της κυβέρνησης πρέπει να πάνε την προσπάθεια αυτή ένα βήμα παρακάτω, οι τεχνοκράτες των υπουργείων να υλοποιήσουν τα project. Ο πολιτικός χρόνος είναι πλέον συμπυκνωμένος και οι αλλαγές πρέπει να γίνουν άμεσα.
Ας απομονώσουμε λοιπόν τους κυνικούς και τους λαϊκιστές στη μεγάλη εθνική προσπάθεια που γίνεται και έχει ως σκοπό να σωθεί η χωρά αλλά και να επιτύχει αυτό, που από το διαφωτισμό μέχρι σήμερα προσπαθεί προς όφελος των πολιτών της, δηλαδή να γίνει επιτέλους κράτος!
Κάποιοι στο παρελθόν ρωτούσαν ρητορικά Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα..
Πλέον ρωτάμε: Κατάρ ή Κατάρα.
