Νέφη

Παράδειγμα νεφελώδους λόγου ήταν η συνέντευξη που έδωσε την περασμένη Τετάρτη ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Κώστας Τζαβάρας, με αφορμή την απόφασή του να κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Διάβασα το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξης, που μας εστάλη αρμοδίως, και πραγματικά δεν μπόρεσα να διακρίνω ούτε ένα ψήγμα πραγματικής πολιτικής. Τι θέλει ο υπουργός; Ποια πολιτική βιβλίου προτείνει; Και γενικότερα ποια πολιτική πολιτισμού; Ο κ. Τζαβάρας είναι γενικά πολύ συμπαθητικός άνθρωπος και γενικά «εύκολος» με τον Τύπο. Σε αντίθεση με τον κ. Γερουλάνο που για να τον δεις έπρεπε να στηθείς στο γυμναστήριο «Holmes», o κ. Τζαβάρας απαντά αμέσως στα τηλέφωνα, ακόμη και τις ημέρες που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Αλλά φοβούμαι ότι οι παρεμβάσεις του κλίνουν προς την πλευρά της κενής ρητορικής. Σταχυολογώ από τη συνέντευξη: «Η ίδια η λειτουργία των κοινωνικών διεργασιών δίνει το δικαίωμα να κάνουμε αυτή τη διάκριση (σ.σ.: μεταξύ βιβλίου ως πολιτιστικού αγαθού και βιβλίου ως εμπορεύματος). Και βεβαίως δεν είναι παραγωγός το υπουργείο αξιών που έχουν σχέση με την εμπορευματοποίηση των υλικών αγαθών που λέγονται βιβλία, αλλά το κράτος είναι εδώ για να υλοποιεί τον επιτελικό του ρόλο και ο επιτελικός του ρόλος είναι με βάση το Σύνταγμα να υποστηρίζει, να ενισχύει, να σχεδιάζει μια πολιτική εθνική για το βιβλίο με όρους αειφορίας, με όρους που πραγματικά να δημιουργούν όλο και καλύτερες συνθήκες πολιτισμικής προαγωγής της κοινωνίας». Δηλαδή, κατά το δημώδες, τι θέλει να πει ο ποιητής; Ποιες είναι οι συνθήκες πολιτισμικής προαγωγής σε μια στιγμή που όλα μοιάζουν να έρχονται τα πάνω κάτω; Εχω την εντύπωση ότι ο κ. Τζαβάρας διοργάνωσε αυτή τη συνέντευξη για να φλυαρήσει και για να επικαλεστεί για ακόμη μία φορά τον Μποντριγιάρ, ως θεωρητικό άλλοθι. Τη διοργάνωσε ακόμη για να προβάλει μια ιεραποστολική πλευρά του. Είπε: «Ελάτε λοιπόν και σας καλώ εσάς τους δημοσιογράφους να ξεκινήσουμε αυτή τη μεγάλη επανάσταση μιας ειλικρινούς χωρίς όρους ενημέρωσης του λαού». Και πάλι, τι θέλει να πει ο ποιητής;

Αν πρέπει να κρατήσω κάτι από τα ελάχιστα σοβαρά που είπε ο κ. Τζαβάρας σε αυτή τη συνέντευξη, αυτό είναι η επισήμανσή του για τα κέντρα ανομίας και διασπάθισης δημοσίου χρήματος που δημιουργήθηκαν κάτω από την ομπρέλα του ευρύτερου Δημοσίου χωρίς όμως τον έλεγχο του Δημοσίου. Κατονόμασε τον Οργανισμό Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού, το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού, το Ταμείο Διαχείρισης Απαιτήσεων Αρχαιολογικών Πόρων, τα Εργα Πολιτών, φυσικά και το ΕΚΕΒΙ. Ας αρχίσει λοιπόν αμέσως τον διαχειριστικό έλεγχο κι ας αφήσει τις «πλεύσεις αναψυχής» στον Μποντριγιάρ και τα σχήματα λόγου.