Οι φόροι τρώνε τους… φόρους

Το τι συμβαίνει κάθε φορά εξαρτάται από τις πολλές διάφορετικές συνθήκες και από το πλήθος των παραγόντων,κοινωνικών,πολιτικών και άλλων, που επιδρούν στο σώμα της Οικονομίας και μεταβάλλουν κάθε φορά το αποτέλεσμα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των φόρων.

Σε μια οικονομία αναπτυσσόμενη και ευημερούσα η αύξηση των φορολογικών συντελεστών πιθανώς να επαυξήσει τα φορολογικά έσοδα.

Το ίδιο μέτρο εφαρμοζόμενο σε μια φθίνουσα οικονομία μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.

Όπως συνέβη στην περίπτωσή μας με την εξίσωση των φόρων του πετρελαίου θέρμανσης με εκείνους του πετρελαίου κίνησης.

Οι υψηλοί φόροι μείωσαν τη ζήτηση του πετρελαίου θέρμανσης και τα έσοδα κατέρρευσαν.

Το ίδιο συνέβη και με τη φορολογία καπνού. Υπεραυξήθηκαν οι φόροι και άνθησε το λαθρεμπόριο.

Σήμερα τα λαθραία τσιγάρα και ο λαθραίος καπνός τείνουν να προσεγγίσουν το 20% της αγοράς.

Στην περίπτωσή μας λοιπόν άλλα μέτρα χαμηλού οικονομικού και κοινωνικού κόστους θα μπορούσαν να είναι πιο αποδοτικά.

Όπως για παράδειγμα ο έλεγχος της λαθρεμπορίας των καυσίμων διά των πλοίων. Ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι το λαθρεμπόριο καυσίμων διεξάγεται κυρίως δια μέσω των πλοίων και με τη μέθοδο των πλασματικών εξαγωγών. Ένας μηχανισμός ελέγχου στα διυλιστήρια θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλάσια.

Επίσης μερικά σκάνερ στους μεθοριακούς σταθμούς εισόδου θα μπορούσαν να ελέγξουν πλήρως το λαθρεμπόριο τσιγάρων.

Τα έσοδα που θα προέκυπταν θα ήταν απείρως περισσότερα.

Και θα επιβεβαίωναν τη ρήση του Ξενοφώντα Ζολώτα ότι «οι φόροι τρώνε τους φόρους».