Η δόση λοιπόν. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια. Συνηθισμένη και εκμαυλισμένη από τα δανεικά με τα οποία συντηρείται η υπερήφανη ελληνική κοινωνία. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από το σχέδιο Μάρσαλ μέχρι τα σημερινά πενήντα δισεκατομμύρια. Το ίδιο τροπάρι επαναλαμβάνεται με την ίδια μονοτονία

Γι αυτό η εξάρτηση. Αφού στα χώνω σκάσε και κολύμπα. Αφού μου χρωστάς, σκύψε να φας κι άλλη κατραπακιά. Αφού είσαι ζήτουλας θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ. Γι αυτό η ασφυκτική αμερικανική και γερμανική επικυριαρχία. Γι αυτό το ξήλωμα της παραγωγής. Γι αυτό τα θαλασσοδάνεια. Γι αυτό η κομματική πελατεία. Γι αυτό τα τσιφλίκια. Και γι αυτό ο μέσος έλληνας πολίτης είναι χωρισμένος στα δύο. Από τη μια με την καπιταλιστική Αμερική, από την άλλη τσάμπα επαναστάτης με τους μπολσεβίκους

Για να καταλάβετε τι θέλω να πω σκεφτείτε το αλλιώς. Σε ατομικό επίπεδο εννοώ. Πάντα προς το δανειστή σου και το αφεντικό με το κεφάλι προς τα κάτω περπατάς. Πάντα υποταγμένος και προσκυνημένος. Πάντα ευνουχισμένος. Γι αυτό οι κυβερνητικοί πολιτικοί παριστάνουν τους πατριώτες προς τους ιθαγενείς. Ενώ στα ξένα αφεντικά με την ουρά κάτω από τα σκέλια.

Γι αυτό η ηττοπάθεια είναι του Ελληνα η κακοδαιμονία. Γι αυτό διαρκώς στις δύσκολες στιγμές εκλιπαρούμε ξένη βοήθεια. Από τους ευαίσθητους ευρωπαίους στην διάρκεια της Χουντικής κατοχής. Δεν μπορεί, λέγαμε. Κάτι θα κάνουν για να μας απαλλάξουν από του Παπαδόπουλου την συμμορία. Από τους αμερικανούς για την Κυπριακή τραγωδία. Από την Γερμανία για την οικονομική πανωλεθρία. Δώστε και σώστε.

Εχουμε και πολιτιστικό επιχείρημα. Πως να το κάνουμε. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ανακάλυψαν φιλοσοφία, επιστήμες και Δημοκρατία. Μας χρωστάνε δεν τους χρωστάμε. Χωρίς τον Πλάτωνα και τον Περικλή, οι Αγγλογαλλογερμανοί θα ζούσαν ακόμα σε σπήλαια.

Και όσο περισσότερα τα χρέη τόσο μεγαλύτερη εξάρτηση. Τόσο οριζόντιος και κάθετος εκμαυλισμός. Τόσο μεγαλύτερη ρητορική αγανάκτηση. Τόσο μεγαλύτερη και ολοσχερής χρεοκοπία. Γι αυτό ο Νεοέλληνας χαρακτηρίζει Ψωροκώσταινα την πατρίδα του. Γι αυτό δεν πιστεύει στις δυνάμεις του. Γι αυτό είναι βαθιά πεπεισμένος ότι «εμείς είμαστε από άλλη φυλή. Εμείς δεν μπορούμε να συντηρούμε βιομηχανική παραγωγή. Μοναδικοί πλουτοπαραγωγικές περιοχές είναι η Ναυτιλία και ο Τουρισμός» Τουτέστιν η πλήρης ομολογία απόλυτης απαξίωσης και μηδενικής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Τι είμαστε; Τίποτα δεν είμαστε. Ενα οικόπεδο είμαστε. Μια τόση δα μπουκιά για τους μεγάλους και δυνατούς Μόνο γκαρσόνια και ναύτες είμαστε

Λάθος αγαπητέ μου. Περισσότερο μοιάζουμε με την πουτάνα του δρόμου. Ψαρεύει πελάτες για να τσεπώσει μερικά φραγκοδίφραγκα. Ξαπλώνει, ανοίγει τα πόδια και μετά φτου από την αρχή. Και όπως συμβαίνει με τους τσάμπα μάγκες της πολιτικής, έτσι κι εκείνη. Για να εκτονωθεί καταριέται την άτιμη την κοινωνία και ρίχνει στον πελάτη που την συντηρεί μερικά μπινελίκια. Οπως με τα ελληνικά μελό. Εκείνη αμάρτησε για το παιδί της. Η χώρα εκπορνεύεται για να σωθεί!