Ενα το τεράστιο, ασυγκράτητο και άλυτο πρόβλημα στην κοινωνία αυτής της μεταπρατικής, τριτοκοσμικής Οικονομίας. Ακόμα και τώρα. Που η Τρόικα συνιστά αλλαγή και ευθυγράμμιση με την ευρωζώνη. Οτι δύο εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενοι που παράγουν τον όποιο πλούτο αυτής της χώρας, συνεισφέρουν το 70% των φορολογικών εσόδων του δημόσιου κορβανά.
Πράγμα εντελώς ακατανόητο για όλα τα Δυτικά γεωγραφικά σημεία της οργανωμένης καπιταλιστικής κοινωνίας. Φανταστείτε δηλαδή ότι σ’ αυτές τις περιοχές το αντίστοιχο ποσό κυμαίνεται από το 35 μέχρι το 45%. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι νόμιμοι φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουν με τα λεφτά τους την εκλογική πελατεία των κυβερνητικών κομμάτων και ακόμα χειρότερα συντηρούν τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις.
Τουτέστιν τα εκάστοτε κυβερνητικά αφεντικά κάνουν παιχνιδι με ξένα κόλυβα. Από τη μια «αγοράζουν» ψήφους για να ζεσταίνουν την έδρα τους. Κι έτσι εκμαυλίζουν εκατομμύρια πολιτών. Και απο την άλλη τα χώνουν στις φιλάρες τους. Τους καρχαρίες με τα πούρα και την οικονομική εξουσία. Πώς συμβαίνει αυτό; Με θαλασοδάνεια, χαριστικές φοροαπαλλαγές και με διατάξεις με τις οποίες εξασφαλίζουν το μονοπώλιο.
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος αυτής της πρωτοφανούς αφρικανικής καφρίλας ένα θα σας πω. Ο εργαζόμενος των σαράντα χιλιάδων ετησίως, με πτυχία, με εμπειρία, που ξημεροβραδιάζει επί 14ωρο στην δουλειά του, εκλαμβάνεται ως πλούσιος. Κι έτσι με βούλα και υπογραφή το κράτος απλώνει το χέρι του βουτάει από την τσέπη του σχεδόν τα μισά. Με το έτσι γουστάρω και με περιτύλιγμα την σωτηρία της Ελλάδας.
Ακόμα χειρότερα. Και σύμφωνα με το νέο φορολογικό που επί της ουσίας είναι πιστό αντίγραφο των προηγούμενων μπακαλόχαρτων που πλασαρίστηκαν ως φορολογική μεταρρύθμιση. Εγώ ας πούμε των σαράντα χιλιάδων εκλαμβάνομαι το ίδιο πλούσιος με τον άλλο που κερδίζει διακόσιες και τριακόσιες χιλιάδες το χρόνο. Το πασίγνωστο οριζόντιο κούρεμα.
Οπως ας πούμε ο Χ πλουτοκράτης των δισεκατομμυρίων που πληρώνει το πετρέλαιο θέρμασης με την ίδια τιμή που πληρώνει ο πολίτης των εφτακοσίων το μήνα. Δημοκρατία δεν θέλουμε; Αρπα τώρα μια Δημοκρατία στην κεφάλα!
Ετσι λοιπόν και με πλάτες το μπακαλοφορολογικό, ο φερ ειπείν Big Mac (ο Βορίδης) περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι επιδιδόμενος σε ρητορικές τιράντες. Αφού σου λέει τα κορόιδα πληρώνουν την πελατεία μου και τις γνωριμίες μου χαζός είμαι εγώ να μην χρησιμοποιώ τα κανάλια ως εφαλτήριο για να προβάλλω το όνομά μου, την μουράκλα μου και τις λεκτικές μου πιρουέτες; Σωστός!
Το ίδιο συμβαίνει και με τον φερ’ ειπείν Αδωνι Γεωργιάδη. Ετσι με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια. Και επαγγελματίας πολιτικός. Και στα σαλόνια. Και star των Media. Να χαρώ εγώ αξιοκρατία, δημοκρατία και κοινωνική ευαισθησία.
Γι’ αυτό ο κοσμάκης χαρακτηρίζει τους πολιτικούς αρχικλέφτες, απατεώνες, ψευταράδες και λαμόγια. Οχι γιατί στην προσωπική τους ζωή έχουν διαπράξει ποινικά κολάσιμο κακούργημα. Α πα πα πα! Πού τέτοιο πράγμα. Αλλά επειδή με την πολιτική τους αποψιλώνουν τα πορτοφόλια των εργαζόμενων και τους στερούν κάθε ελπίδα. Ολα νόμιμα. Ολα σύμφωνα με τις τροπολογίες, τις διατάξεις και τους νόμους που εκείνοι ψηφίζουν. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Δημοκρατία ψηφιζουμε, νταβατζήδες εκλέγουμε!
