Την τριετία 2010-2012 ψηφίστηκαν επτά φορολογικοί νόμοι οι οποίοι όλοι τους, μα όλοι απέβλεπαν στην αύξηση των εσόδων του Δημοσίου από τη φορολογία. Σε κανέναν από αυτούς δεν μπορεί να διαπιστώσει κανείς μεταρρυθμιστική παρέμβαση για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Με έναν από τους νόμους αυτούς θεσπίστηκε το λεγόμενο σύστημα των αντικειμενικών δαπανών, με το οποίο φορολογήθηκαν ακόμη και πολίτες που ζουν στο όριο ή και κάτω από το όριο της φτώχειας, και ακόμη κάτοικοι εξωτερικού, κυρίως ομογενείς, οι οποίοι δεν έχουν καμία οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα, δηλαδή φορολογήθηκαν Ελληνες και αλλοδαποί με μηδενική φοροδοτική ικανότητα.
Εδώ και μήνες σχεδιάζονται νέες φορολογικές μεταβολές. Οι εταίροι της συγκυβέρνησης είχαν δεσμευθεί για τη σύνταξη Εθνικού Φορολογικού Συστήματος, ενός συστήματος κοινωνικά δίκαιου με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Οι μεταβολές που σχεδιάζονται πόρρω απέχουν από την αντίληψη αυτή. Τις επόμενες ημέρες θα ψηφιστεί από τη Βουλή ένας ακόμη φορολογικός νόμος, που θα αποβλέπει κυρίως στην περαιτέρω αύξηση των φορολογικών εσόδων, διότι έχουμε δεσμευθεί να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα κατά 2,5 δισ. ευρώ και για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις στο ισχύον φορολογικό σύστημα.
Το νομοσχέδιο με τις νέες φορολογικές μεταβολές έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή, αφού είχε αποσυρθεί με σκοπό να γίνουν ηπιότερες ρυθμίσεις του με τις οποίες επιβαρύνονται υπέρμετρα οι φορολογούμενοι. Ωστόσο ας μην έχουμε αυταπάτες: για να προκύψει αύξηση των φορολογικών εσόδων στο μέτρο που μας έχει επιβληθεί, θα πρέπει να εφαρμοστεί ασύμμετρη υπερφορολόγηση. Θα καταργηθεί το αφορολόγητο της κλίμακας φόρου, θα καταργηθούν φοροαπαλλαγές, οι μειώσεις και εκπτώσεις, θα αυξηθούν οι συντελεστές φόρου των μεσαίων κυρίως εισοδημάτων που αποτελούν τη βασική πηγή φόρων. Η μεσαία τάξη θα συμπιεστεί περαιτέρω. Οσοι φοροδιέφευγαν θα εξακολουθήσουν να φοροδιαφεύγουν.
Αν λοιπόν για το κράτος ο φόρος αποτελεί πηγή εσόδων για την ικανοποίηση αναγκών του, για τον πολίτη αποτελεί σοβαρότατη οικονομική αφαίμαξη, διότι του στερεί εισόδημα απολύτως αναγκαίο για την επιβίωσή του και ως εκ τούτου ο φόρος πρέπει να επιβάλλεται και να εισπράττεται όχι αυθαιρέτως, αλλά επί τη βάσει ορισμένων νομικών και δημοσιονομικών κανόνων συνταγματικά θεσπισμένων, ώστε αυτός να μην αποβαίνει καταθλιπτικός για τους πολίτες. Δυστυχώς όλοι οι φορολογικοί νόμοι που ψηφίστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης απέβλεψαν στην αφαίμαξη εισοδημάτων, κυρίως από τη μεσαία τάξη, την οποία πλήγωσαν βαρύτατα, οδηγώντας τους πολίτες σε οδυνηρή κατάθλιψη. Είναι αναμφίβολο ότι και φορολογικές μεταβολές που κυοφορούνται δεν θα έχουν μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα αλλά κατ’ εξοχήν εισπρακτικό. Η θέσπιση του εθνικού φορολογικού συστήματος φαίνεται πως πάει περίπατο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ