Η ελληνική οικονομία του 2012 συρικνώθηκε κατά 7,5%. Για το 2013 οι εκτιμήσεις μιλούν για ύφεση μεταξύ 4,5 και 7% ενώ και για το 2014 υπάρχουν εκτιμήσεις (σοβαρές) για νέα ύφεση.

Είναι προφανές ότι η ελληνική οικονομία έχει μπεί σ’ένα υφεσιακό αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο που μπορεί να πάρει, ανα πάσα στιγμή, ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Απέναντι σ’αυτή την εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση πρέπει να οργανώσουμε την αμυνά μας, σε εθνικό επίπεδο.

Πρέπει να διαμορφώσουμε άμεσα ένα ισχυρό αντιυφεσιακό φράγμα, που καταρχήν θα σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει άμεσα η ανάγκη της σταθεροποίησης, από τη στιγμή που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να είμαστε σε ζώνη συνεχούς διολίσθησης μετά από 5 χρόνια και με το χρόνο να επιταχύνει την πτώση.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Εδώ έχουμε διανύσει σημαντική απόσταση, υπάρχει όμως ακόμα δρόμος.

Το δεύτερο είναι να ανακοινωθούν λεπτομερή σχέδια ανταγωνιστικότητας, με εμπροσθοβαρή σχεδιασμό και με άμεσες ενέργειες που θα γίνουν στο δεδομένο χρόνο έναρξης στησίματος του αντιυφεσιακού φράγματος.

Το τρίτο και πιο σημαντικό, χρειάζεται μια άμεση ένεση ρευστότητας, η οποία θα συνοδεύει τους δύο ανωτέρω άξονες.

Με το δεδομένο ότι δεν έχουμε νομισματικά εργαλεία για τη ρευστότητα, θα πρέπει να εξαντλήσουμε σωρευτικά τα εργαλεία που έχει το ελληνικό δημόσιο και οι ελληνικές τράπεζες.

Χρειάζονται γενναία πακέτα ρυθμίσεων σε χρέη προς Δημόσιο και Τράπεζες, τουλάχιστον για δύο χρόνια (με την ένταση στο πρώτο έτος), άμεσες δανειοδοτήσεις σε μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων και ισχυρά προγράμματα απασχόλησης μέσω ιδιωτικών και δημοσίων έργων.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κλειδί σε μια επιχείρηση ρευστότητας είναι ο χρόνος. Αν οι διατιθέμενοι πόροι δεν δοθούν σωρευτικά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, τότε δεν πρόκειται να δημιουργήσουν αντιυφεσιακό φράγμα. Και προφανώς θα χαθούν μέσα στον υφεσιακό αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο…