Η Ελλάδα μπαίνει στον έκτο χρόνο ύφεσης σημειώνοντας ένα απίστευτο στην παγκόσμια οικονομική ιστορία υφεσιακό ρεκόρ. Η αποτυχία του περιοριστικού μοντέλου που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα είναι προφανής. Από ένα υφεσιακό πολλαπλασιαστή 0,5 επί της δημοσιονομικής προσαρμογής που υπολογίζετο εφθάσαμε σ΄ ένα πολλαπλασιαστή πάνω από 1,2.
Είναι επίσης, προφανές ότι πλέον για κάθε 1 δις ευρώ που θα εξοικονομούμε από τις δημόσιες δαπάνες ή την αύξηση φόρων, θα στερούμε από την ελληνική οικονομία πάνω από 1,5 δις ευρώ! Αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία έχει να αντιμετωπίσει μια τεράστια «τρύπα». Τα δημοσιονομικά μέτρα των 11 δις ευρώ είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε νέα ύφεση πάνω από 7% του ΑΕΠ, με βάση την πρότερη εμπειρία. Μια ύφεση της τάξης του 7% και το 2013 είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει η ελληνική οικονομία.
Υπάρχει πλέον ο κίνδυνος του «ξαφνικού θανάτου» ανά πάσα στιγμή το επόμενο διάστημα. Δυστυχώς, όλα τα τελευταία χρόνια βιώσαμε το εθνικό κενό: την απουσία μιας εθνικής «σχολής» οικονομικής σκέψης. Αν υπήρχε μια τέτοια «σχολή» η οποία θα λειτουργούσε παράλληλα με το πολιτικό μας σύστημα δεν θα άφηνε τη χώρα να μπει στη ζώνη των βαριών ελλειμμάτων. Αλλά θα είχε και ισχυρή αντιπρόταση στο μοντέλο της τρόικας ή του ΔΝΤ που ακολουθήθηκε.
{{{ moto }}}Τώρα, όμως, δεν έχουμε άλλα περιθώρια. Το οικονομικό επιστημονικό δυναμικό της χώρας πρέπει να μπει μπροστά και να δημιουργήσει μια εθνική οικονομική σκέψη, η οποία θα πρέπει να απαντήσει άμεσα στα προβλήματα ανταγωνιστικότητας και χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.
Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι τέτοια σκέψη θα είχε η χώρα τη δεκαετία του ΄50 και ΄60 παράγοντας μια -εν πολλοίς- διαχρονική οικονομική πολιτική προσαρμοσμένη στα δεδομένα της εποχής και παράγοντας μια «οικονομική τίγρη» στην Μεσόγειο όπως ήταν τότε η Ελλάδα.
Δεν φθάνουν προφανώς οι σκόρπιες φωνές και οι εμφανίσεις στα τηλεοπτικά κανάλια μερικών οικονομολόγων.
Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο ειδικά σχέδια ανταγωνιστικότητας, μοντέλα ανάπτυξης και χρηματοδότησης, νέες οικονομικές θεωρήσεις. Χρειαζόμαστε ώσμωση των οικονομικών ιδεών με το πολιτικό μας σύστημα. Χρειαζόμαστε δομημένο επιστημονικό διάλογο που θα δώσει την ελληνική απάντηση στην ελληνική κρίση.
