Εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες έχει τεθεί το ζήτημα απελευθέρωσης της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. Αλλά ουδέποτε αποφασίσθηκε.
Βασικό επιχείρημα ήταν ότι οι μικροί καταστηματάρχες δεν θα μπορούν και οι μεγάλες αλυσίδες θα τους πνίξουν. Με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης πολλοί καταστηματάρχες -όσοι έμειναν- σπεύδουν μόνοι τους κι ανοίγουν τα μαγαζιά και τις Κυριακές.
Και σε πολλές περιπτώσεις εξ ανάγκης ο νόμος καταστρατηγήθηκε. Και η πολιτεία αναποφάσιστη όπως είναι πήγε να κάνει ένα βήμα. Να νομιμοποιήσει την επιλογή πολλών μικρών καταστηματαρχών. Ωστόσο πάλι μισό είναι το βήμα.
Το μέτρο όπως είπαμε ήδη εφαρμόζεται. Και εφαρμόζεται από τους ίδιους τους καταστηματάρχες χωρίς πρόσληψη νέου προσωπικού. Μοιάζει δώρον – άδωρον. Αν θέλει η κυβέρνηση να κάνει βήμα ουσιαστικό και να βοηθήσει τη δραστηριότητα ας ελευθερώσει το ωράριο πλήρως για όλους.
Οι μεγάλες οργανωμένες αλυσίδες εμπορίου αναγκαστικά θα προσλάβουν εργαζόμενους για να στηρίξουν την λειτουργία τους επτά ημέρες την εβδομάδα. Και τότε θα υπάρξει πραγματικό όφελος για όλους. Τα άλλα τα ενδιάμεσα, είναι μισά βήματα. Ας κάνουμε τώρα όπως οι καιροί απαιτούν μεγάλα και ολοκληρωμένα βήματα.
