«Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου /σου `φερα απ΄ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου / και πριν προλάβω τρις να σ΄ αρνηθώ /
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου» (Ερωτικό – Με μια πιρόγα)
Θα αρκούσε και αυτό το τετράστιχο για να μείνει ο στιχουργός και ποιητής Αλκης Αλκαίος, στην ιστορία της νεότερης ελληνικής μουσικής. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Ακάματος εργάτης της ποίησης και της στιχουργικής ο Αλκης Αλκαίος κατόρθωσε τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια να αφήσει ένα σημαντικότατο έργο το οποίο συνοδεύτηκε από ελάχιστες συνεντεύξεις, εμφανίσεις.
Περιεκτικός και συμπυκνωμένος στον λόγο του, με έντονη την πολιτική και κοινωνική συνείδηση στο έργο του γράφει ως παγκόσμιος πολίτης, χωρίς παράλληλα να γυρίζει την πλάτη του στην καθημερινότητα. Με μαρξιστικό υπόβαθρο στους στίχους του ο Αλκης Αλκαίος αλλά και επηρεασμένος από ποιητές όπως είναι ο Καρυωτάκης, κατόρθωσε να παντρέψει το πραγματικό με το υπερρεαλιστικό. Το καθημερινό με το διαχρονικό.
Ευτύχησε να συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Θάνο Μικρούτσικο, η γνωριμία τους χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 70, μια γνωριμία και συνεργασία που κατέθεσε τους δίσκους ορόσημα «Εμπάργκο» και «Στου αιώνα την παράγκα», Νότη Μαυρουδή, Σωκράτη Μάλαμα, Μίλτο Πασχαλίδη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Μπάμπη Στόκα με τον οποίο έκαναν και τον τελευταίο του δίσκο.
Από το πρώτο τραγούδι που δισκογράφησε με τίτλο «Φλεβάρης 1848» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και ερμηνεία Μαρίας Δημητριάδη έως σήμερα ο Αλκης Αλκαίος παρέμεινε ένας διανοούμενος στιχουργός – ποιητής που ότι είχε να πει και να δηλώσει το έκανε μέσα από την δουλειά του.
Λιτός, αποτραβηγμένος, αληθινός δημιουργός, έγραψε για τον άνθρωπο με ειλικρίνεια, έγραψε αυτό που έβλεπε και ένιωθε, χωρίς εκπτώσεις. Λαϊκός ποιητής με την αυθεντική ερμηνεία του όρου μοναδικός εικονοπλάστης, δημιουργούσε ιστορίες που ο καθένας μπορούσε να ήταν πρωταγωνιστής. Φθάνει να είχε καθαρή καρδιά και ματιά. Ο Αλκης Αλκαίος ήταν παράλληλα ερωτικός. Αλλά και εδώ με τον δικό του τρόπο. Χωρίς να λαϊκίζει, χωρίς σλόγκαν στους στίχους του. Απευθύνονταν σε αυτούς όπου ο έρωτας αποτελεί βίωμα, βίωμα βαθύ, φέρνει ρίγη και πυρετό, σε κάνει να τρέμεις. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν.
