Διαβάζω στο Vima.gr, από το οποίο και μεταφέρω αυτούσια τα αποσπάσματα:

«Σε όλη αυτή τη μακρά διαδικασία διάσωσης της ελληνικής οικονομίας μεγάλα θύματα είναι οι μισθωτοί του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι μικροί επαγγελματίες που κατεβαίνουν με ταχύτητα μεγάλη τα σκαλιά της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και άλλοι πολλοί που συνήθως δεν μνημονεύονται».
Και λίγο παρακάτω, στο ίδιο άρθρο, σχετικά με τους μικρομετόχους των τραπεζών: «Ήδη από την εμφάνιση της κρίσης έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια και τώρα με τη μέθοδο της ανακεφαλαιοποίησης που έχει επιλεγεί κινδυνεύουν να χάσουν το 100% των επενδύσεών τους. Και δυστυχώς γι’ αυτούς δεν έχει πει κανείς κουβέντα. Αντιθέτως σχεδόν υβρίζονται ωσάν να είναι αυτοί υπεύθυνοι της κρίσης».
Πάμε σε άλλο κείμενο με τίτλο «Οι χαμένοι και οι κερδισμένοι της νέας φορολογικής μεταρρύθμισης». Γνωρίζετε, αυτής που πρόκειται να ψηφιστεί τον Ιανουάριο σε εφαρμογή των συμφωνηθέντων με το μνημόνιο: «Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο έχει χαμένους αλλά και λιγοστούς… κερδισμένους. Μεγάλοι χαμένοι είναι οι οικογένειες με παιδιά και κυρίως οι τρίτεκνοι και οι πολύτεκνοι που λόγω της κατάργησης του αφορολογήτου ορίου θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον φόρους».
Αντιθέτως, σύμφωνα με το κείμενο: «Μεγάλες κερδισμένες οι επιχειρήσεις για τις οποίες η συνολική φορολογική επιβάρυνση θα μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες».
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να υπεισέλθει κανείς σε λεπτομέρειες. Γίνεται ήδη φανερό, ακόμη και για όσους πανηγυρίζουν για τη νέα «περιφανή» ελληνική νίκη, πως η κοινωνική δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει απλώς πάει… περίπατο.
Θα πει κανείς, εντάξει, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Για να πάρουμε τα δισεκατομμύρια των Ευρωπαίων πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα. Πώς αλλιώς θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. Πώς θα πέσει φρέσκο χρήμα, πώς θα κινηθούν οι επιχειρήσεις, πώς θα πληρωθούν χρέη, πώς το ένα, πώς το άλλο…
Και να τα δάκρυα -κροκοδείλια τα λένε οι διανοούμενοι, ψεύτικα και της συμφοράς τα αποκαλούν στο χωριό μου»- για όσα καλείται να υποφέρει ακόμη ο δυστυχής λαός. Και να οι ψεύτικες υποσχέσεις για τη μελλούμενη κοινωνική δικαιοσύνη που «κάποτε» θα γίνει πραγματικότητα.
ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ! Χρήμα στην αγορά δεν πρόκειται να πέσει. Από τα 34 δισ. της δόσης, τα 24 πάνε στις τράπεζες και τα 10 για δημοσιονομικούς σκοπούς (για να πληρωθούν χρέη του δημοσίου δηλαδή).
Αλλωστε, όπως ξαναδανείζομαι από το Vima.gr, «αν του χρόνου και τα επόμενα 10, 15 και 20 χρόνια μέχρι τη λήξη τους, οι τιμές των ομολόγων ανέβουν επειδή η Ελλάδα θα πετύχει τους στόχους της όπως προβλέπει ο κ. Στουρνάρας και όλοι ευελπιστούμε, τότε οι τράπεζες κάθε χρόνο θα γράφουν κέρδη.
Οσο για τα ασφαλιστικά ταμεία, μπορεί ο κ. Στουρνάρας να λέει ότι δεν έχουν σημασία τα αποθεματικά διότι το κράτος εγγυάται την καταβολή των συντάξεων, όμως το κράτος θα χρειαστεί και στην περίπτωση αυτή να δανειστεί για να πληρώσει τις συντάξεις.
Τώρα τι είδους συμφωνία είναι αυτή που με δανεικά διαγράφεις δανεικά, θα πρέπει κανείς να απευθυνθεί στο Eurogroup και στον κύριο Σόιμπλε για να πάρει απάντηση».
Μόνο που εμείς δεν ψηφίσαμε κανένα Eurogroup και κανένα Σόιμπλε στις τελευταίες εκλογές. Σαμαρά ψηφίσαμε, τρομάρα μας, και Βενιζέλο και Κουβέλη. Αυτοί πρέπει να μας απαντήσουν, όχι με ευχολόγια, υπεκφυγές και δήθεν παρηγορητικά λόγια. Αλλά σταράτα και με ειλικρίνεια (δυσεύρετο είδος, είναι αλήθεια, σε αυτή τη συμπαθή τάξη των πολιτικών).
Και για να τελειώνουμε: Το φορολογικό νομοσχέδιο που έρχεται δεν αφήνει καμιά αυταπάτη για το ποιος θα είναι αυτός που θα πληρώσει (πληρώνει ήδη) τα σπασμένα εκείνων που «μαζί τα έφαγαν». Μετά την κατάργηση και των τελευταίων φοροαπαλλαγών για μισθωτούς, συνταξιούχους και άλλους «μη έχοντες», οι μάσκες έπεσαν. Κατόπιν τούτων μπορούμε όλοι μαζί να αναφωνήσουμε: «Και εις άλλα με υγεία»…