Γιατί όλη αυτή η φασαρία; Επειδή όλοι, με πρώτη την Αμερική και το παρακλάδι αυτής δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να αναγκαστεί η Μέρκελ να πληρώσει τον ελληνικό λογαριασμό. Με απλά λόγια με ξένα κόλλυβα κάνουν πολιτική δημοσίων σχέσεων, τουτέστιν εικονική και πέτσινη. Εμφανιζόμενοι έτσι ως φιλέλληνες και σωτήρες της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η Γερμανία να πληρώσει το ντεφιλέ και την πασαρέλα της Λαγκάρντ. Αλλιώτικα θα χαθεί η ευρωζώνη και πάπαλα το κοινό νόμισμα. Πράγμα που θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την γερμανική βιομηχανία.
Το Μάρκο θα είναι πολύ μα πολύ ακριβό από το euro και οι γερμανικές εξαγωγές θα κοντύνουν στο μισό.
Απ’ αυτό το οφθαλμοφανές και αυτονόητο γεγονός συνάγεται το δεύτερο ακόμα πιο σημαντικό. Οτι δηλαδή με αφορμή την γιγαντοτεράστια τρύπα της ελληνικής μπανανίας, οι ενδοκαπιταλιστικές διενέξεις έχουν φουντώσει σε βαθμό υπόγειας «πολεμικής» αναμέτρησης.
Και ενώ εξωτερικά η Γερμανία μοιάζει να είναι ο μεγάλος εχθρός μας, στην πραγματικότητα και αν το καλοεξετάσεις συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό. Είναι το τελευταίο οχυρό μας. Για έναν βασικό λόγο: Επειδή η Οικονομία της είναι πραγματική, ενώ η Αμερικανική και Βρετανική, με την ακατάπαυστη λειτουργία της μηχανής που κόβει χρήμα, είναι πέτσινη και εικονική.
Μην το ξεχνάτε. Η σημερινή κρίση είναι η συνέχεια της Αμερικανικής του 2008. Τα Golden Boys που καταβρόχθισαν και καταβροχθίζουν ωκεανούς δολαρίων είναι οι αόρατοι παραγωγοί του σίριαλ «Πάρε τα λεφτά του κοσμάκη και τρέχα».
Και όσο περνούσε ο χρόνος, αυτό το φρικαλέο σίριαλ μεταδιδόταν παντού αποκτώντας διαστάσεις επιδημίας και χτυπώντας τους πιο εύθραυστους κρίκους της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Με ένα λόγο τα απόνερα και τα κόπρανα από τους βόθρους και τα αφοδευτήρια της Wall Street βρόμισαν και μόλυναν όλη την Οικουμένη.
Οσο για εμάς, άσε καλύτερα. Μια άλλη φορά. Γιατί το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Γιατί ακόμα και με τα 44 δισεκατομμύρια η τρύπα δεν κλείνει. Και γιατί με την λογική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πρέπει εσαεί η Μέρκελ να πληρώνει τον λογαριασμό της Αθήνας.
Το συμπέρασμα γνωστό αλλά ουδείς επίσημος τολμάει να το πει: Η ελληνική οικονομία, όσο και να ανορθωθεί, δεν έχει την ικανότητα να στηρίξει το euro. Για να το στηρίξει πρέπει πάση θυσία να στηριχθεί στις πλάτες του Βερολίνου.
Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Ομως έτσι που τα κάναμε και έτσι ως κοινωνία και Δημόσιο που είμαστε, το νόμισμα που μας ταιριάζει είναι η Δραχμή. Τουτέστιν εκεί εκεί στην Β’ ευρωπαϊκή εθνική!
