Οσο και να πλένεις τους έλληνες πολιτικούς το σαπούνι σου χαλάς. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Το ίδιο έκαμαν και με το Κυπριακό. Οπου εντός της Ψωροκώσταινας παριστάνανε τους υπερήφανους και ανένδοτους εθνικοπατριώτες. Ομως έξω έρποντας όπως οι καθαρόαιμοι γυμνοσάλιαγκες, εκλιπαρούσαν λίγα ψίχουλα αγάπης από τους αμερικανούς και Νατοϊκούς προστάτες. Το ίδιο και με το αλήστου μνήμης σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Το ίδιο και τώρα.

Δύο τακτικές στην συσκευασία της μιας πολιτικής. Τουτέστιν ο Σόιμπλε και η Γερμανία ο πιο βολικός σάκος του μποξ. Εμείς, λέει, κάμαμε την δουλειά μας. Τηρήσαμε τα συμφωνηθέντα. Πήραμε τα επώδυνα μέτρα. Κοντύναμε στο μισό τον φτωχό λαό μας. Η σειρά σας τώρα. Δώστε την δόση και σώστε μας από χρεοκοπία. Από κοντά τα δημοσιογραφικά φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής. Ξεσπαθώνουν εναντίον γερμανικής ακαμψίας. Εμείς οι καλοί. Οι ξένοι δανειστές μας άθλιοι και κακοί

Η αλήθεια ολότελα διαφορετική. Γιατί, πρώτο, η καθυστέρηση είναι προέλευσης ελληνικής. Από τον περασμένο Ιούνιο έπρεπε να είχαμε ψηφίσει τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου. Γιατί δεύτερο, οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης, πλην Ελλάδας, είναι σοβαρές. Που πάει να πει ότι τα λεφτά που θα δώσουν πρέπει πρώτα να ψηφιστούν από τα εθνικά τους κοινοβούλια. Και γιατί, τρίτο και κυριότερο, το βαρέλι δεν έχει πάτο. Που σημαίνει ότι τα λεφτά πέφτουν και χάνονται σε μια μαύρη τρύπα. Μεταξύ μας τώρα. Ουδείς πιστεύει ότι το πρόγραμμα διάσωσης είναι εφικτό. Δεν βγαίνει με τίποτα.

Το χουμε ξαναπεί. Οι ξένοι δανειστές μας πληρώνουν για την δική τους σωτηρία. Στην πραγματικότητα με τα λεφτά τους αγοράζουν χρόνο για την δική τους προστασία. Ετσι και βγει η ευρωζώνη από την κρίση θα την κάνουν με μικρά πηδηματάκια και θα μας εγκαταλείψουν στην μοίρα μας.

Επομένως εμείς και όχι εκείνοι, οι πραγματικοί εκβιαστές. Με δύο υπόγειες απειλές. Η πρώτη ότι αν δεν μας πληρώσουν τότε θα τους πάρουμε παραμάσχαλα μαζί μας στο ντόμινο της δραχμής και της συνακόλουθης ευρωζωνικής χρεοκοπίας. Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Η δεύτερη ότι όσο δεν μας πληρώνουν τόσο σκαρφαλώνουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του Τσίπρα. Σώστε μας αλλιώτικα θα μπουκάρει ένας Τσίπρας που θα σας έρθει ο ουρανός σφοντύλι. Πράγμα που τρέμει το Βερολίνο για έναν λόγο εντελώς χρηματικό. Γιατί ο Τσίπρας, κατ αυτούς, είναι μεγαλύτερος εκβιαστής από τον προσαρμόσιμο Σαμαρά. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, σου λέει και προκειμένου να αποφύγω και χρεοκοπία και ντόμινο. θα αναγκαστώ να ακουμπήσω περισσότερο χρήμα στους ρεμπεσκέδες αυτής της μισοβαλκανικής, μισοευρωπαϊκής και μισοαφρικανικής μπανανίας.

Εν κατακλείδι, δύο τα μεγάλα χαρτιά της τρικομματικής συνεργασίας. Η χρεοκοπία, δηλαδή η Δραχμή και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή ο Τσίπρας. Αυτά τα δύο που στις εκθέσεις ιδεών του Στουρνάρα και την φτηνή εθνικοπατριωτική ρητορική των κυβερνώντων εμφανίζονται ως εργαλεία καταστροφής και ως βαμπίρ μιας ξεπερασμένης, παλιομοδίτικης πολιτικής, στην πραγματικότητα είναι τα δύο εφαλτήρια που εκτοξεύουν τον Σαμαρά και τον εναποθέτουν στην ζεστή αγκαλιά της Μέρκελ. Το συμπέρασμα παντός καιρού. Οι βρυκόλακες όπως και οι «βάρβαροι» κάνουν καλό. Γιατί άλλο πράγμα το φαίνεσθαι και εντελώς άλλο το Είναι. Για να συλλάβεις αγαπητέ μου κάποιο ίχνος πραγματικότητας και αλήθειας πρέπει να σκάψεις πέρα απ αυτά που σου λένε τα παπαγαλάκια τα τηλεοπτικά. Αντε γεια!