Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας επί του προϋπολογισμού, με αφορμή τα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής ανέφερε τα εξής: «Οταν, λοιπόν, η χώρα είναι βυθισμένη σε ελλείμματα κι όταν γίνονται περικοπές σε όλους, πώς είναι δυνατό κάποιοι να εξαιρούνται; Και κάτι τελευταίο: εδώ εκπροσωπούμε την κοινωνία. Τις ροπές, τα συναισθήματα, τα συμφέροντα της κοινωνίας. Αρα, να αναρωτηθούμε: Η κοινωνία τι λέει για όλα αυτά; Τι μας ζητάει; Να εξαιρέσουμε κάποιους όταν στενάζουν όλοι; Ή να μοιράσουμε τις θυσίες σε όλους, ώστε να βγούμε από την ανάγκη μιαν ώρα αρχύτερα; Για να μπορέσουμε στη συνέχεια να αποκαταστήσουμε, όπως είπα, τις αδικίες. Και να θεμελιώσουμε πραγματικά δικαιώματα για όλους. Αλλά δικαιώματα. Οχισκανδαλώδη προνόμια…».
Συμφωνώ απολύτως με την άποψη που εξέφρασε ο Πρωθυπουργός. Θα ήθελα να ρωτήσω όμως μήπως οι αρχές αυτές θα έπρεπε να εφαρμοσθούν και για τους υπαλλήλους του Δημοσίου που τίθενται σε διαθεσιμότητα. Τα κριτήρια, με άλλα λόγια, να είναι ενιαία, αντικειμενικά και διαφανή για όλους ανεξαιρέτως;
Ρωτώ διότι, πρώτον, από τη ρύθμιση της διαθεσιμότητας εξαιρέθηκαν «οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης και φροντίδας, ο ΟΑΕΔ, τα νοσοκομεία καθώς και αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία (δηλαδή οι υπάλληλοι που υπηρετούν στη ΓΓ Πολιτισμού του υπουργείου Παιδείας)».
Δεύτερον, εν μία νυκτί άλλαξαν και οι προϋποθέσεις που καθορίζουν τελικά και τον αριθμό των εργαζομένων κάθε φορέα που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα.
Ετσι, από τη ρύθμιση «βγήκαν» οι υπάλληλοι που ανήκουν στην κατηγορία ΥΕ, αν και το υπουργείο που κατήρτισε τη σχετική διάταξη θα έπρεπε να γνωρίζει εξαρχής ότι δεν υπάρχουν ή υπάρχουν ελάχιστοι υπάλληλοι αυτής της κατηγορίας διοικητικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.
Μαζί με αυτό, όμως, διαφοροποιήθηκαν και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις. Ποιες είναι αυτές μετά το… λίφτινγκ; Παραμένει η προϋπόθεση ότι ο αριθμός των υπαλλήλων που εμπίπτουν στη ρύθμιση θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος των δέκα ανά υπηρεσία ή φορέα «ώστε να μην επηρεαστούν οι μικρές σε μέγεθος υπηρεσίες».
Οι υπάλληλοι αυτοί θα πρέπει να ανέρχονται σε ποσοστόμικρότερο του 25% του συνολικού αριθμού των τακτικών υπαλλήλων(μονίμων και ΙΔΑΧ) των ως άνω κλάδων και ειδικοτήτων ανεξαρτήτως εκπαιδευτικής βαθμίδας. Στη ρύθμιση που είχε έρθει αρχικά στη Βουλή το ποσοστό αυτό ήταν 30%.
Προστέθηκε, όμως, και τρίτη προϋπόθεση η οποία αναφέρει ότι «οι υπάλληλοι αυτοί θα πρέπει να είναι λιγότεροι από το 10% του συνόλου του τακτικού προσωπικού που υπηρετεί στην υπηρεσία ανεξαρτήτως εκπαιδευτικής βαθμίδας, κλάδου και ειδικότητας, ώστε να μην προκύψουν προβλήματα λειτουργίας».
Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας, από την άλλη πλευρά, προχώρησε μονομερώς στον ανακαθορισμό των οργανικών θέσεων προσωπικού του κλάδου Εφοριακών των Δημόσιων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ). Κατόπιν τούτου, 9.826 υπάλληλοι ή το 12% του συνόλου θα πρέπει να τεθούν σε διαθεσιμότητα ή εφεδρεία χωρίς βεβαίως να τηρούνται τα ανωτέρω κριτήρια που καθόρισε ο κ. Αντώνης Μανιτάκης.
Ερωτώ και πάλι: τα γνωρίζει όλα αυτά ο κ. Σαμαράς. Κι αν ναι, τι κάνει, ώστε «να μην εξαιρεθούν κάποιοι όταν στενάζουν όλοι»;
