Οι αντικειμενικές δαπάνες παραβιάζουν το Σύνταγμα

Στη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 4 του Συντάγµατος ορίζεται ότι οι έλληνες πολίτες συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δηµόσια βάρη αναλόγως των δυνάµεών τους. Από τη διάταξη αυτή απορρέει η αρχή της καθολικότητας του φόρου, µε την έννοια ότι ο φόρος πρέπει να επιβάλλεται σε όλα τα πρόσωπα που ζουν στην επικράτεια χωρίς διακρίσεις.

Από την ίδια πιο πάνω διάταξη του Συντάγματος απορρέει και η αρχή της φοροδοτικής ικανότητας με την έννοια ότι κάθε πολίτης πρέπει να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Η φράση «αναλόγως των δυνάμεών τους» εκφράζει ουσιαστικά την επιθυμία του συνταγματικού νομοθέτη για την καθιέρωση και διατήρηση της προοδευτικής φορολογίας, με την οποία η φορολογική επιβάρυνση επιμερίζεται ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος κάθε πολίτη.

Οι πολίτες με το ίδιο ποσό εισοδήματος έχουν την ίδια φορολογική επιβάρυνση. Οι πολίτες χωρίς εισόδημα δεν έχουν καμία φορολογική επιβάρυνση, γιατί η φοροδοτική τους ικανότητα είναι μηδενική. Ενα έντιμο και υγιές φορολογικό σύστημα πρέπει να υπηρετεί και τις δύο πιο πάνω συνταγματικές αρχές.

Με τον Νόμο 3842/2010 αντικαταστάθηκε το σύστημα προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος των πολιτών με βάση τις δαπάνες διαβίωσής τους, το οποίο απέβλεπε στη σύλληψη της φοροδιαφυγής στις περιπτώσεις όπου ο τρόπος διαβίωσης του φορολογουμένου βρισκόταν σε αναντιστοιχία με το δηλούμενο εισόδημα, με ένα άλλο σύστημα του οποίου η λειτουργία βασίζεται σε πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα αντικειμενική μεθοδολογία.

Το νέο αυτό σύστημα δεν αποβλέπει στη σύλληψη της φοροδιαφυγής, αλλά στην υπαγωγή σε φόρο όλων ανεξαιρέτως των πολιτών όταν το δηλούμενο εισόδημά τους είναι κατώτερο του αντικειμενικώς προσδιοριζομένου.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει φορολογικό «σάρωμα» επί δικαίους και αδίκους. Κεντρικός στόχος του συστήματος αυτού υπήρξε η συλλογή φορολογικών εσόδων απ’ όλους τους πολίτες που έχουν μικρή φοροδοτική ικανότητα ή δεν έχουν καμία απολύτως φοροδοτική ικανότητα, και ακόμη η συλλογή επιπλέον φορολογικών εσόδων από πολίτες που δεν φοροδιαφεύγουν. Ετσι, για παράδειγμα, έγγαμος άνεργος με μισθούμενη κατοικία 50 τ.μ. με το σύστημα αυτό υπήχθη σε φόρο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία φοροδοτική ικανότητα.

Είναι αναμφίβολο ότι το σύστημα των αντικειμενικών δαπανών παραβιάζει το Σύνταγμα, διότι αυτό το σύστημα ανατρέπει τη συνταγματική αρχή της φοροδοτικής ικανότητας.

Ωστόσο το σύστημα αυτό δεν παραβιάζει απλώς το Σύνταγμα· είναι πέρα για πέρα παράλογο, αφού φορολογεί και εκείνους που κατοικούν και διαβιούν στην αλλοδαπή και για κάποιους λόγους υποβάλλουν στην Ελλάδα φορολογική δήλωση. Ετσι, κάτοικος αλλοδαπής χώρας, ομογενής με εισόδημα στην Ελλάδα 37 ευρώ κατέβαλε το 2012 φόρο 450 ευρώ!

Σε αυτή την ομολογουμένως δύσκολη περίοδο της μεγάλης δημοσιονομικής κρίσης, όταν η αύξηση των φορολογικών εσόδων αποτελεί αυτοσκοπό, οι κυβερνώντες νομοθετούν χωρίς αρχές, ήθος και λογική.