Η πρόσφατη πρωτοβουλία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ) να παρουσιάσει μελέτη που αναδεικνύει την ανάγκη θεσμοθέτησης του Ιατρικού Τουρισμού στη χώρα, είναι ιδιαιτέρως αξιέπαινη. Η χώρα μας εξάλλου, από την εποχή του πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, υπήρξε «πρωτοπόρος» στον Ιατρικό Τουρισμό αφού ουκ ολίγοι ασθενείς έσπευδαν στη Κω για να θεραπευθούν από τον μεγάλο γιατρό της αρχαιότητας.

Το αν οι μετέπειτα «συνάδελφοι» του και το σύγχρονο Ελληνικό κράτος δεν εκμεταλλεύτηκαν όπως άλλες χώρες την δυνατότητα για αύξηση του Εθνικού Εισοδήματος από την εναλλακτική αυτή μορφή τουρισμού, θα πρέπει να αναζητηθεί στις γνωστές παθογένειες του «βασιλείου της Δανιμαρκίας» και στο ότι οι μεγαλογιατροί μας δεν αισθάνθηκαν εντόνως την ανάγκη περαιτέρω αύξησης του πολύ παχυλού τους πορτοφολιού. Σήμερα τα πράγματα προφανώς άλλαξαν.

Λίγο η γνωστή μελέτη για την Ελληνική Οικονομία της εταιρείας McKinsey που παραγγέλθηκε επί ΠαΣοΚ και αναφέρεται στον ιατρικό τουρισμό, λίγο το ενδιαφέρον των μεγαλογιατρών να συγκρατήσουν την μείωση των αποθεμάτων τους, λίγο το ότι ένα Νομοσχέδιο για τον ιατρικό τουρισμό δεν απαιτεί και ιδιαίτερη προσπάθεια για να γίνει, ίσως και λίγο το ότι άλλες εναλλακτικές μορφές τουρισμού με μεγαλύτερες προοπτικές για την χώρα όπως ο ιαματικός, θέλουνε κόπο για να νομοθετηθούν, οδήγησε τις ηγεσίες των υπουργείων Τουρισμού και Υγείας να σπεύσουν ασμένως να εξαγγείλουν ότι θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση και θεσμοθέτηση του Ιατρικού Τουρισμού μέχρι το τέλος του χρόνου.

Ας είναι όμως. Το Υπουργείο Υγείας δεν έχει την άμεση ευθύνη για το τουριστικό εισόδημα και μάλλον περισσότερο για τους γιατρούς ενδιαφέρεται, ή ίσως και για να εμφανίσει κάποιο θετικό αποτέλεσμα κάπου, αφού στον τομέα της υγείας ελάχιστα θετικά πρόσημα έχει να παρουσιάσει.

Προσωπικώς, τοποθετηθείς στην παραπάνω παρουσίαση του ΞΕΕ, χαιρέτησα την πρωτοβουλία αλλά κατέκρινα την παράμετρο εκείνη της παρουσίασης που φάνηκε να μην συνάδει με την φιλοσοφία και τον τρόπο που λειτουργεί η τουριστική αγορά. Ειδικότερα, η παρέμβαση μου, έθιξε με ένταση το ζήτημα των Πιλοτικών Περιοχών που πρότειναν οι μελετητές και την ανάγκη να επιδιωχθεί η αποφυγή παρεξηγήσεων κάθε είδους με τέτοιες προτάσεις.

Η επιλογή ας πούμε περιοχής που δεν έχει καν αεροδρόμιο, ως πιλοτικής για τον Ιατρικό Τουρισμό, μάλλον πιλότο για αναγκαστική προσγείωση παρά για πέταγμα στους αιθέρες προδίδει όπως και η προσπάθεια περιορισμού της αγοράς την ώρα που ο φιλελεύθερος κ. Λυκουρέντζος τόνιζε στην ίδια ημερίδα με μεγάλη έμφαση την ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς τονίζοντας την υποχρέωση να βλέπουμε επιτέλους την οικονομία χωρίς τείχη.

Ο Ιατρικός Τουρισμός, αποτελεί κατ’αρχήν, μια πολύ ενδιαφέρουσα μορφή εναλλακτικού τουρισμού, αρκεί να μην λειτουργήσει για να πλουτίσουν στο εξωτερικό κάποιοι μεγαλογιατροί που θα εκμεταλλευτούν τους μηχανισμούς προώθησης και ενίσχυσης, που διαθέτει ο τουριστικός χώρος.
Ο Ιατρικός Τουρισμός μπορεί να αναπτυχθεί σε όλες τις περιοχές που υπάρχουν τουριστικές υποδομές. Μπορεί όμως και να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε περιοχή αν το επιστημονικό κύρος των γιατρών είναι ικανό να ανταγωνιστεί τους «αντιπάλους» στον υπόλοιπο κόσμο. Δεν χρειάζεται λοιπόν πιλότους… Χρειάζεται ενίσχυση του ιατρικού τουρισμού με προσανατολισμό τον τουρισμό της χώρας και την υγεία των φιλοξενούμενων ασθενών. Αν οι γιατροί είναι κορυφαίοι (και έχουμε πολλούς τέτοιους) τότε ακόμη καλύτερα.
*Ο Γιώργος Νικητιάδης είναι πρώην Υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού