Το αν οι μετέπειτα «συνάδελφοι» του και το σύγχρονο Ελληνικό κράτος δεν εκμεταλλεύτηκαν όπως άλλες χώρες την δυνατότητα για αύξηση του Εθνικού Εισοδήματος από την εναλλακτική αυτή μορφή τουρισμού, θα πρέπει να αναζητηθεί στις γνωστές παθογένειες του «βασιλείου της Δανιμαρκίας» και στο ότι οι μεγαλογιατροί μας δεν αισθάνθηκαν εντόνως την ανάγκη περαιτέρω αύξησης του πολύ παχυλού τους πορτοφολιού. Σήμερα τα πράγματα προφανώς άλλαξαν.
Λίγο η γνωστή μελέτη για την Ελληνική Οικονομία της εταιρείας McKinsey που παραγγέλθηκε επί ΠαΣοΚ και αναφέρεται στον ιατρικό τουρισμό, λίγο το ενδιαφέρον των μεγαλογιατρών να συγκρατήσουν την μείωση των αποθεμάτων τους, λίγο το ότι ένα Νομοσχέδιο για τον ιατρικό τουρισμό δεν απαιτεί και ιδιαίτερη προσπάθεια για να γίνει, ίσως και λίγο το ότι άλλες εναλλακτικές μορφές τουρισμού με μεγαλύτερες προοπτικές για την χώρα όπως ο ιαματικός, θέλουνε κόπο για να νομοθετηθούν, οδήγησε τις ηγεσίες των υπουργείων Τουρισμού και Υγείας να σπεύσουν ασμένως να εξαγγείλουν ότι θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση και θεσμοθέτηση του Ιατρικού Τουρισμού μέχρι το τέλος του χρόνου.
Ας είναι όμως. Το Υπουργείο Υγείας δεν έχει την άμεση ευθύνη για το τουριστικό εισόδημα και μάλλον περισσότερο για τους γιατρούς ενδιαφέρεται, ή ίσως και για να εμφανίσει κάποιο θετικό αποτέλεσμα κάπου, αφού στον τομέα της υγείας ελάχιστα θετικά πρόσημα έχει να παρουσιάσει.
Η επιλογή ας πούμε περιοχής που δεν έχει καν αεροδρόμιο, ως πιλοτικής για τον Ιατρικό Τουρισμό, μάλλον πιλότο για αναγκαστική προσγείωση παρά για πέταγμα στους αιθέρες προδίδει όπως και η προσπάθεια περιορισμού της αγοράς την ώρα που ο φιλελεύθερος κ. Λυκουρέντζος τόνιζε στην ίδια ημερίδα με μεγάλη έμφαση την ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς τονίζοντας την υποχρέωση να βλέπουμε επιτέλους την οικονομία χωρίς τείχη.