Κύριε διευθυντά.
Ως γνωστόν, σημασία δεν έχει μόνο τι λες αλλά και πώς το λες –και στον πολιτικό στίβο. Καλό θα ήταν να το θυμηθεί αυτό η Ζωή Κωνσταντοπούλου (στο σκίτσο αριστερά), η οποία με την τάση που έχει να μιλάει σαν πολυβόλο, συχνά αδιαφορώντας για τις στοιχειώδεις αρχές του διαλόγου, κατάφερε να… συσπειρώσει εναντίον της πλήθος συναδέλφων της αλλά και πλήθος (πονοκεφαλιασμένων) τηλεθεατών: Προχθές στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής όπου οι παρευρισκόμενοι τρόμαξαν να την καθίσουν κάτω και να πάρουν με τη σειρά τους τον λόγο, χθες το πρωί στο Mega όπου τη διέκοψαν στον αέρα καθώς ήταν αδύνατον να τη σταματήσουν από τον μονόλογό της…Είναι όμως κρίμα που με αυτή τη λογοδιάρροια (και με τις τακτικές στρεψοδικίας στις οποίες είναι μανούλα) χάνει το δίκιο της. Γιατί, όσο και αν ορισμένοι χρησιμοποιούν προς δικό τους όφελος το «ελάττωμά» της για να την παρουσιάσουν ως γραφική, η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο σε πολλά από τα θέματα που θίγει. Πώς θα το βρει; Κάνοντας πράξη τη ρήση «αν χρειάζονται πολλές λέξεις για να πεις αυτό που σκέφτηκες, ξανασκέψου το». Και αφήνοντας και τους συνομιλητές της να αρθρώσουν τη δική τους αλήθεια, όσο εκείνη θα το ξανασκέφτεται…
Μετά τιμής
Πανδώρα
ΥΓ.: Κατά τα άλλα και για να περάσω στα της Αθήνας, σε πεζόδρομους μετατρέπονται οι οδοί που περικλείουν την πλατεία Θεάτρου, έπειτα από ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεότερων Μνημείων και στο πλαίσιο του έργου ανάπλασης της πλατείας που υλοποιεί η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεις. Οπως διαβάζω, η υποβαθμισμένη σήμερα περιοχή θα μετατραπεί σε «κρυμμένο κήπο».
* Ωραίο ακούγεται, μόνο που, κρυμμένοι ή μη, οι κήποι θέλουν φροντίδα και πότισμα…
