Μια πόλη που βασίζεται στους ανθρώπους της

Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει φέτος τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της και την ενσωμάτωσή της στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Αυτά τα 100 χρόνια που πέρασαν σημάδεψαν την ταυτότητά της: η ίδια η απελευθέρωση της πόλης από τον βασιλιά Γεώργιο που αργότερα δολοφονήθηκε εδώ, πιο πριν η κήρυξη του κινήματος των Νεότουρκων στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας, όπου το 1943 τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής συγκέντρωσαν τον ανδρικό εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης για να τον εξευτελίσουν, το κίνημα της «Εθνικής Αμυνας» και η Τριανδρία με τον Ελ. Βενιζέλο, απ’ όπου και το όνομα της εν λόγω περιοχής της πόλης, η πυρκαγιά του 1917 με τη συνακόλουθη πρόταση Εμπράρ για το νέο σχέδιο ρυμοτομίας της πόλης, το φάντασμα του οποίου ακόμη ίπταται πάνω από τη Θεσσαλονίκη, η εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, ο Εργατικός Μάης του ’36 και πολύ νωρίτερα η Φεντερασιόν του Αβραάμ Μπεναρόγια, οι πολιτικές δολοφονίες του Γρηγόρη Λαμπράκη και αργότερα του Γιάννη Χαλκίδη και η υπόθεση της δολοφονίας του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά και, πιο πρόσφατα, η άνθηση της ελληνικής ροκ σκηνής τη δεκαετία του ’80 με τις Τρύπες (και όχι μόνον), καθώς και τα συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό» της δεκαετίας του ’90…

Ολα αυτά, που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της πόλης, μαζί με την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή, τη βυζαντινή, την οθωμανική και την εβραϊκή παρακαταθήκη που έως σήμερα έχει να επιδεικνύει η Θεσσαλονίκη, πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας, χωρίς παρωπίδες όπως μέχρι πρότινος, για να ξεχωρίσουμε και εμείς τη σημερινή ταυτότητα της πόλης, ώστε αυτή τελικά να αποτελέσει την αφετηρία της στην πορεία προς τα εμπρός.

Αυτή ήταν και η λογική των εκδηλώσεων για τους εορτασμούς των 100 χρόνων που διοργάνωσε και έθεσε υπό την αιγίδα του ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μια κριτική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων της περασμένης εκατονταετίας, που θα επιτρέψει τα συμπεράσματα για τη συνέχεια.

Μια συνέχεια που βασίζεται στην ανάδειξη και την προβολή της ιστορίας και του πολιτισμού της –χωρίς ολόκληρα κομμάτια της να μένουν πλέον στο σκοτάδι -, η εκμετάλλευση δηλαδή επιτέλους αυτού του άυλου κεφαλαίου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στη Θεσσαλονίκη να καταστεί ελκυστικός προορισμός, ώστε να ανοιχτεί στον ορίζοντα η προοπτική μιας κάποιας οικονομικής ανάκαμψης, για την οποία επί χρόνια τώρα η πόλη διψάει.

Αυτή είναι και η φιλοσοφία πίσω από την ανάληψη ενεργού πρωτοβουλίας από την πλευρά της δημοτικής αρχής μας για την τουριστική ανάδειξη της πόλης μέσα από το «άνοιγμα» προς την Τουρκία, το Ισραήλ, τις Βαλκανικές χώρες και τη Ρωσία, για τις θεσμικές παρεμβάσεις μας υπέρ της βελτιωμένης διάθεσης ταξιδιωτικών θεωρήσεων και της ανάπτυξης της κρουαζιέρας, καθώς και για τη γενικότερη διεθνή προβολή της Θεσσαλονίκης, μέσα από την προβολή των δράσεων του δήμου στα διεθνή ΜΜΕ.

Μαζί με τα ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία της, βεβαίως, η Θεσσαλονίκη πρέπει να αξιοποιήσει και τη σύγχρονη δυναμική της, τους νέους και τις νέες, τις ομάδες πολιτών, τα δίκτυα ανθρώπων και οργανώσεων, τις συμπράξεις τοπικών και διεθνών φορέων που παράγουν πολιτισμό και αιμοδοτούν την πλούσια και πρωτοποριακή καλλιτεχνική παραγωγή της, δραστηριοποιούνται στην επιχειρηματικότητα με καινοτόμες και εξωστρεφείς ιδέες κόντρα στον καιρό και τις εγγενείς δυσκολίες της ελληνικής πραγματικότητας, ζωντανεύουν την κοινωνία των πολιτών κάνοντας την τοπική κοινωνία συμμέτοχο στις αποφάσεις και τις κρίσιμες επιλογές.

Για όλους αυτούς τους δημιουργικούς, δυναμικούς και ενεργούς πολίτες, ο Δήμος Θεσσαλονίκης προωθεί –και θα συνεχίσει έτσι –δράσεις και πρωτοβουλίες διεθνούς βεληνεκούς, όπως η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014, η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου και της Ευρώπης, η World Music Expo-WOMEX ’12, που αποτελούν ευκαιρίες για δραστηριοποίηση των τοπικών δυνάμεων, βήμα έκφρασης και αφορμές δημιουργίας, και φυσικά προσελκύουν επισκέπτες και τελικά χρήμα στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή την οπτική του μέλλοντος της πόλης επιχειρήσαμε να εντάξουμε και στις εκδηλώσεις του δήμου για τους εορτασμούς του 2012, θέλοντας ακριβώς να δείξουμε στο διεθνές κοινό που παρακολουθεί τελευταίως τη Θεσσαλονίκη πως η πόλη δεν έχει μόνο παρελθόν και παρόν, αλλά, κυρίως, πως έχει μέλλον που βασίζεται στους ανθρώπους της.

Τέλος, καθώς μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη δεν μπορεί παρά να έχει ενιαία διοίκηση και να παρουσιάζει ένα σύγχρονο βιώσιμο περιβάλλον, ο Δήμος Θεσσαλονίκης προωθεί τη διαδημοτική συνεργασία, δεδομένου ότι ο Μητροπολιτικός Δήμος δεν φαίνεται να θεσμοθετείται στο ορατό μέλλον. Παράλληλα, προάγει τη Βιώσιμη Κινητικότητα, την ανάκτηση και προάσπιση του Δημόσιου Χώρου και τη διαχείριση του Αστικού Περιβάλλοντος μέσα από μικρές και εφικτές αστικές παρεμβάσεις που αναμορφώνουν γωνιές της Θεσσαλονίκης. Το μέλλον της βιώσιμης πόλης βρίσκεται στην πολιτική του «μικρού αλλά εφικτού».