Καθόλου μα καθόλου σοβαροί. Και ως πολιτικοί και ως κοινωνία και ως δημοσιογράφοι. Κάθε φορά που πέφτω πάνω σε ωρυόμενους τύπους να τα βάζουν και ενίοτε να καθυβρίζουν τους τροϊκανούς, έχω την αίσθηση ότι βλέπω φαρσοκωμωδία από «Δελφινάριο» της χειρότερης υποστάθμης. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι περισσότεροι εξ αυτών των πολιτικών ανήκουν στα κομματικά μαντριά που με τα χέρια τους άνοιξαν τις πόρτες και έμπασαν τους λύκους των ξένων δανειστών!
Επειδή, ακόμα, το πλήθος των εξεγερμένων πολιτών προέρχονται, οι μεν από την πελατεία των δύο κομμάτων αλλά και οι άλλοι από το ατελείωτο λεφούσι των φοροκλεφτών. Και επειδή αρκετοί επώνυμοι των δημοσιογραφικών μικροφώνων και τηλεοπτικών εκπομπών φέρουν ταμπέλα «παπαγάλων» και «κομματικών μαγνητοταινιών»!
Με ένα λόγο άπαντες σχεδόν πρωταγωνιστές, δευτεραγωνιστές και κομπάρσοι του ρεμπεσκέδικου, κρατικοδίαιτου, μεταπρατικού συστήματος που μας κλότσαγε και μας κλοτσάει πέρα ακόμα και από τον γκρεμό.
Το εξηγώ. Το πολιτικό καθεστώς είναι καπιταλιστικό. Βασικό αυτό. Πράγμα που σημαίνει ότι η Οικονομία λειτουργεί με τρεις απαράβατους κανόνες. Παραγωγή, παραγωγικότητα, ανταγωνισμός. Αφού λοιπόν με αυτά τα κριτήρια η χώρα έχει κατρακυλήσει στην 96η θέση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, τότε είναι εντελώς φυσικό, με τα κριτήρια της παγκοσμιοποίησης, το μέσο επίπεδο διαβίωσης να ταυτίζεται με εκείνο της Γεωργίας, του Ουζμπεκιστάν και της Βουλγαρίας!
Και αφού, παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις και τα απανωτά «εγκεφαλικά» που έχουν επιφέρει τα μέτρα τα γνωστά, η κοινωνία εξακολουθεί να πορεύεται όπως παλιά. Αρνείται πεισματικά να αλλάξει πολιτική διαδρομή. Δηλαδή πως να σας το πω: Σαν λαός δεν γουστάρουμε καθόλου μα καθόλου «υπαρκτό σοσιαλισμό».Το ΚΚΕ μετά βίας στο 4%.
Και αφού με τις ψήφους μας, τους πολιτικούς μας και με τα κυβερνητικά κόμματά μας, καταφέραμε να ξεχαρβαλώσουμε την κρατική μηχανή και παράλληλα να μην εκσυγχρονιστούμε και να μην θεμελιώσουμε στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις, ε, τότε είναι εντελώς φυσικό η Τρόικα να ελπίζει πως με την εξαέρωση των εργασιακών σχέσεων ίσως κάποια στιγμή η χώρα να καταντήσει για κάποιους επενδυτές, ελκυστική. Προς το παρόν πάντως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Φεύγουν υγιείς επιχειρήσεις και εν Ελλάδι δεν έρχεται κανείς
Τουτέστιν το euro για το διαμέτρημα του ελληνικού πτυελοδοχείου είναι νόμισμα πολύ, μα πολύ ακριβό. Στοιχειώδης αυτογνωσία αγαπητέ μου. Εδώ που φτάσαμε ακόμα και η Δραχμή θεωρείται προνομιακή, νομισματική επιλογή. Ποια Τρόικα και ποιο ΔΝΤ. Για όλα όσα μας συμβαίνουν, φταίει η δική μας η άδεια κεφαλή!
Αν εγώ λοιπόν ήμουν ο Τόμσεν ο ανθέλλην, ο ανάλγητος και σατανικός ένα θα έλεγα σε όλον αυτό τον συρφετό: Είπε ο γάιδαρος κεφάλα τον πετεινό. Βγάλτε τον σκασμό!
