Τι έγραψε για την Ελλάδα το εγκυρότατο Spiegel; Ότι η Τρόικα πρέπει να διαλυθεί. Και γιατί πρέπει να διαλυθεί; Επειδή, λέει, οι αποφάσεις για το πτυελοδοχείο με το όνομα Greeece – λέω εγώ – λαμβάνονται σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις τίποτα επί της ουσίας δεν άλλαξαν και τίποτα ευρωπαϊκό δεν υιοθέτησαν, γι’ αυτό το λόγο δύο τινά πρέπει να συμβούν: Είτε να εγκαταλειφθεί η χώρα στο έλεος της χρεοκοπίας και της δραχμής. Είτε να λαμβάνει βοήθεια επειδή η δική της χρεοκοπία θα παράσερνε στον τάφο της και ολόκληρη την ευρωζώνη. Που πάει να πει – με δικά μου λόγια – «θα πληρώνουμε τους ρεμπεσκέδες μέχρι να οχυρωθεί η ευρωζώνη και ύστερα «άντε γεια των Ελλήνων παιδιά«».

Γι’ αυτό η εμπλοκή. Γι’ αυτό η Τρόικα αδυνατεί με τους έλληνες κυβερνητικούς να συνεννοηθεί. Γι’ αυτό και καταλαβαίνει πως χωρίς μεταρρυθμίσεις αλλά μόνο με τα οριζόντια κουρέματα η χώρα θα βυθίζεται από ύφεση σε ύφεση μέχρι να βυθιστεί στον πάτο του ωκεανού. Άρα ο ρόλος της Τρόικας έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Άρα οι Ευρωπαίοι έχουν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για μια Ελλάδα διαφορετική. Άρα, σου λέει, προκειμένου να καταφθάσει ο ακόμα χειρότερος για εμάς Τσίπρας, θα παριστάνουμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι με τον Σαμαρά. Μέχρι πότε; Βλέποντας και κάνοντας

Το δεύτερο εξευτελιστικό για την χώρα που αναφέρεται στο Spiegel και που τα κανάλια στις πολιτικές τους εκπομπές το έκαναν γαργάρα είναι το τριτοκοσμικό παράδειγμα της Εκκλησίας. Ακόμα και σήμερα, γράφει το γερμανικό περιοδικό, όχι μόνο δεν φορολογείται η Εκκλησία αλλά από πάνω ενισχύεται μ’ ένα σκασμό λεφτά. Τουτέστιν για μια ακόμα φορά διαπιστώνεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραμένει στα ίδια και επί τα αυτά. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Εκτός από το οριζόντιο κούρεμα και το συστηματικό λιντσάρισμα των χαμηλοσυνταξιούχων. Έχω πρόταση καλύτερη και πιο αποτελεσματική.. Kill them all. Με την ευθανασία απαλλάσσεται η χώρα από το βάρος της τρίτης ηλικίας. Για σκεφτείτε το κύρια Στουρνάρα μου.

Το τρίτο και πλέον εξευτελιστικό έχει να κάνει με την εξαφάνιση μιας λίστας που παρέδωσε στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου πριν δυο χρόνια η Κριστίν Λανγκάρντ. Σα να του έλεγε «ορίστε Ζορζ τα ονόματα δύο χιλιάδων ελλήνων κοπριτών που έβγαλαν κρυφά από την χώρα ενάμιση δισεκατομμύρια euros» Ζορζ, του είπε, ψάξ’το, μπαγλάρωσέ τους και φορολόγησέ τους. Απλό. Έτσι θα ανακουφιστεί ο φτωχός. Αυτά περίπου είπε η «άθλια» – για τον νεοελληνα – Κριστίν Λανγκάρντ. Τι έγινε; Μα φυσικά οι θεσμικοί παράγοντες άρχισαν να παίζουν τον παππά. Το παιχνίδι των μικροαπατεώνων που στην Ομόνοια στήνουν τραπεζάκι και κλέβουν τον αθώο περαστικό. Από εδώ η λίστα, από εκεί η λίστα που είναι ο παπάς; Κάπου μεταξύ Παπακωνσταντίνου, Διώτη και ΣΔΟΕ. Στα σκουπίδια λέω εγώ. Γιατί; Επειδή, λέω πάλι εγώ ο καχύποπτος, ανάμεσα στα ονόματα αυτών των «πατριωτών» αναφέρονται και μερικά των δικών τους παιδιών.

Το ίδιο συμβαίνει με τις μεταρρυθμίσεις, με τους ξεχαρβαλωμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς, με τους επίορκους και ατιμώρητους δημοσίους υπαλλήλους… Με όλα. Εν ολίγοις αν δεν ξεκουμπιστούν οι παπατζήδες, καμία προκοπή για τα υποζύγια. Από εδώ ο παπάς, από εκεί ο παπάς, πάει φούντο η χώρα!