Οι συζητούμενες αλλαγές της φορολογικής νομοθεσίας, μεταβάλλουν την χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» σε μία ακόμη επικράτεια «σκανδιναβικού» επιπέδου, τουλάχιστον ως προς τις επιπτώσεις που αναμένονται:
-Στο ύψος των φορολογικών βαρών, με πλήθος φορολογητέας ύλης επί του ότι κινείται ή είναι ακίνητο, ασχέτως αιτίας κτήσης.
-Στην θεσμική αδιαφορία περί του οικογενειακού προϋπολογισμού, στην περίπτωση που υπάρχουν ανήλικα ή προστατευόμενα μέλη.
Η ουσιαστική έγκειται στις παρακάτω λεπτομέρειες:
-Στις χώρες «αναφοράς» η φορολόγηση αφορά πραγματικά και αποδεδειγμένα εισοδήματα από κάθε πηγή και όχι «κτυπάμε ότι μπορούμε», αφήνοντας αρκετούς εκτός «ακτίνος βολής».
-Η διαπιστωμένη ανέχεια που συνεπάγεται κινδύνους λόγω ανεπάρκειας σωστής διατροφής, περίθαλψης, οίκησης,μόρφωσης κ.ο.κ. καλύπτεται επαρκώς μέσω κρατικών ή αυτοδιοικητικών φορέων από τους οικείους προϋπολογισμούς που εισπράττουν τους επιβαλλόμενους φόρους.
-Οι περιπτώσεις μοναχικών νοικοκυριών, μονογονεϊκών οικογενειών, υπερηλίκων και γενικώς ατόμων που, χωρίς την κρατική μέριμνα θα λιμοκτονούσαν ή θα αντιμετώπιζαν «κίνδυνο ζωής», υπόκεινται στην διαρκή και οργανωμένη κοινωνική μέριμνα.
Οι ιθαγενείς «εγκέφαλοι» (ανώνυμοι, ως συνήθως…) διαρρέουν άμεσα υιοθετούμενες ως αληθείς , προθέσεις που δυναμιτίζουν ένα ήδη επιβαρυμένο κοινωνικό ιστό.
Για όλα τα παραπάνω, ουδείς ουσιαστικά αισθάνεται την ευθύνη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Το ενδεχόμενο να μην ισχύει τίποτε από τα προελεχθέντα, είναι αρκετά πιθανό. Στην απίθανη όμως περίπτωση να εφαρμοσθούν παρόμοιες «διαστροφικές» απόψεις επιπέδου κοινωνικού σαδισμού, πολύ φοβούμαι ότι δεν έχουμε αντιληφθεί πού ακριβώς βρισκόμαστε και πού οδεύουμε.
