Η υποτιθέμενη «νίκη του κόμματος των φιλοευρωπαίων» θα δοκιμαστεί στην πράξη και αυτό δεν θα είναι εύκολο: σχεδόν καταδικασμένοι να συνεργαστούν, Φιλελεύθεροι και Εργατικό Κόμμα θα πρέπει να βρουν κοινό έδαφος συνεννόησης. Στα θέματα της Ευρώπης θα πρέπει να βρεθεί κοινό σημείο ανάμεσα στις απόψεις του κ. Ρούτε, ο οποίος δηλώνει πολέμιος του φεντεραλισμού και αντιτίθεται στην εκχώρηση των εξουσιών από τις εθνικές κυβερνήσεις στις Βρυξέλλες, αλλά και στην υπερβολική γενναιοδωρία απέναντι στις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες («Ούτε ευρώ παραπάνω για την Ελλάδα» δήλωνε προεκλογικά), και στις επιλογές του κ. Σάμσομ, για τον οποίον «το να σωθεί η Ελλάδα σημαίνει να σωθεί η Ευρώπη». Ο ίδιος υποστηρίζει μια αλλαγή πορείας στην ευρωζώνη. Θεωρεί ότι ένα εκτενές σχέδιο για μια «ευρωπαϊκή αναγέννηση» θα είναι πιο αποτελεσματικό από τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων και τη λιτότητα.
Αυτές οι θέσεις του ηγέτη των Εργατικών είναι τελείως αντίθετες με εκείνες του κ. Ρούτε και του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών Γιαν Κις ντε Γιάγκερ, που εμφανίζεται σε κάθε ευκαιρία σκληρός απέναντι στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Βέβαια σε συγκεκριμένα θέματα τα δύο κόμματα ενστερνίζονται ανάλογες ευρωσκεπτικιστικές απόψεις. Το γεγονός αυτό μειώνει τον ενθουσιασμό όσων πιστεύουν ότι με έναν χαρισματικό Μαρκ Ρούτε, με μια άλλη κυβέρνηση συνασπισμού Φιλελεύθερων – Εργατικών, θα βρεθεί επιτέλους ένας ολλανδός πρωθυπουργός που θα υπερασπιστεί αποτελεσματικά την ιδέα ενός «μεγάλου βήματος» για μια πιο ενωμένη Ευρώπη.
Εξάλλου το μικρό κόμμα Δημοκράτες 66 (D66), το μοναδικό ανεπιφύλακτα φιλικό προς την ΕΕ κόμμα της Ολλανδίας, κέρδισε μόλις 12 έδρες στις εκλογές της Τετάρτης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
