Εκκολαπτόμενος ηγέτης

Οπως το γνωρίζουμε όλοι, η εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη. Η διπλωματία των κρατών που κατά κάποιον τρόπο ενέχονταν στην περιοχή εμφανιζόταν όλο και πιο αμήχανη, ενώ στη Συρία τα θύματα του αδελφοκτόνου πολέμου πολλαπλασιάζονταν. Φως δεν φαινόταν πουθενά και όπως είναι φυσικό η ανησυχία φούντωνε.

Ευτυχώς όμως κάποιες αμυδρές ελπίδες – και μάλιστα από την πολύπαθη χώρα μας – ήρθαν να τονώσουν κάπως την αισιοδοξία της προοδευτικής διεθνούς κοινότητας. Πράγματι ο πολύπειρος γνώστης των διαδρομών, μυστικών και φανερών, της διεθνούς διπλωματίας, ο κ. Τάσος Κουράκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να μιλήσει, κοινοποιώντας τις σκέψεις του, γιατί άλλως πώς «η συνέχιση της σιωπής μου θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως συναίνεση στην καθόλου εθιμοτυπική συνάντηση του προέδρου του Συνασπισμού με τον Σιμόν Πέρες».

Ο μεστός, ώριμος, υπεύθυνος και στοχαστικός πολιτικός λόγος του κ. Κουράκη τοποθέτησε το μεσανατολικό πρόβλημα στη σωστή του βάση και άνοιξε τον δρόμο για τη λύση του, εν μέσω μάλιστα καυτού θέρους: οι ζέστες δηλαδή είχαν σφίξει για τα καλά. Με τέσσερις κοφτές προτάσεις, σε πρωτοπρόσωπη διατύπωση, ο ηγέτης αποφαίνεται: (1) Δεν με αφορά αυτή η διπλωματία… (2) Δεν με αφορά η εξόρυξη κοιτασμάτων ανοιχτά της Γάζας… (3) Δεν με αφορά ένας τουρισμός δίπλα στο τείχος του αίσχους που κυκλώνει τους Παλαιστινίους… (4) Δεν με αφορά η συνεργασία στη γεωργία… Ναι, όλα αυτά τον αφήνουν αδιάφορο! Συνθέτοντας μάλιστα τον συναισθηματικό με τον ψυχρά πολιτικό λόγο ρωτά: «Πόσο η συνάντηση αυτή μάς τοποθετεί στους ηγήτορες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο της αντίληψης ότι οι λαοί παίρνουν την τύχη στα χέρια τους…». Τέλος, στέλνοντας μήνυμα προς τους ενδιαφερομένους, ο βουλευτής προειδοποιεί: «Θα περιμένω μια απάντηση και ελπίζω να είναι πειστική».

Αυτό ελπίζουμε όλοι, με έκδηλα τα σημάδια της αγωνίας να σφραγίζουν την αναμονή μας. Ή, όπως με διαφορετικά λόγια το έχει πει ο Τολστόι, «κάθε άνθρωπος είναι ένα κλάσμα με αριθμητή αυτό που ο ίδιος είναι και παρονομαστή αυτό που ο ίδιος νομίζει ότι είναι». Σε πολύ απλά μαθηματικά, ο τεράστιος παρονομαστής οδηγεί το κλάσμα στο μηδέν.