Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διαφωνήσουμε με τον κ. Αλέξη Τσίπρα για το μεταναστευτικό. Μιλάμε για διαφωνίες στο πλαίσιο πολιτικού διαλόγου. Από εκεί και πέρα υπάρχει και η παράνοια, η συκοφαντία, ενδεχομένως το ακραίο χιούμορ. Διακινείται τις τελευταίες μέρες ένα κείμενο στο διαδίκτιο, με πρώτη ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, με την εξής καταγγελία: ο κ. Τσίπρας, με την οικογένειά του, επιδίδεται στη διακίνηση μεταναστών_ σε συνεργασία με τη Μοσάντ, βεβαίως, βεβαίως. Θα αντιγράψουμε ένα απόσπασμα προς τέρψιν (γέλιο μέχρι δακρύων) και κατόπιν προς προβληματισμό.
«Ο πατέρας του Αλέξη Τσίπρα, ως ιδιοκτήτης της κατασκευαστικής Σκαπανέας, ανέλαβε έργα στην Αφρική, όπου έκανε μεγάλη περιουσία. Μέχρι εδώ όλα καλά και τίποτα το μεμπτό. Το μεμπτό, αρχίζει τώρα: ο πατέρας του Αλέξη Τσίπρα, έκανε (και κάνει) το εξής κόλπο: Προσλαμβάνει μαύρους εργάτες, τους ορίζει έναν καλό μισθό και εκείνοι εργάζονται λαμβάνοντας έναντι, αντί του κανονικού μισθού. Όταν έρχεται η ώρα της αποπληρωμής, τους πακετάρει σ’ ένα κοντέινερ, τους βάζει σε πλοίο και τους φέρνει παράνομα στην Ελλάδα! Τώρα, καταλάβατε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται υπέρ των λαθρομεταναστών και πάσης φύσεως μεταναστών; Παρακαλώ τους ΣΥΡΙΖΑίους φίλους μου, να το μεταβιβάσουν αυτό στον Αλέξη Τσίπρα και να του ζητήσουν να μου κάνει μήνυση. Θα χαρώ πολύ να δώσω στο δικαστήριο και στην δημοσιότητα:1. Τα έγγραφα που συνδέουν τον πατέρα του Αλέξη Τσίπρα με την Μοσάντ 2. Την μισθοδοσία του πατέρα του Αλέξη Τσίπρα από την Μοσάντ 3. Το όνομα του πλοίου που κάνει την μεταφορά καθώς και τον συνεργαζόμενο εφοπλιστή 4. Το ποιος προώθησε τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και με ποιον τρόπο».
Οι «καταγγέλλοντες» υπογράφουν ως «Λαχανάς και Μεταξάς» και μαζί με το σενάριο διακινούν τη διαβεβαίωση ότι διαθέτουν «επίσημα έγγραφα, φωτογραφίες και επίσημες επώνυμες αναφορές». Κάτι τέτοιες «καταγγελίες» φτάνουν συχνά πυκνά στις εφημερίδες, με την απορία αναγνωστών «γιατί εσείς οι δημοσιογράφοι δεν κάνετε έρευνα επ’ αυτού;». Η απάντηση είναι ότι δεν κάνουμε έρευνα ούτε για το κατηγορητήριο εναντίον του κ. Σαμαρά, ότι πριν πολιτευτεί βίασε την Κοκκινοσκουφίτσα. Τι συμπεράσματα όμως μπορούμε να βγάλουμε από κάτι τέτοιες ιστορίες; Το πρώτο, το αυτονόητο ότι υπάρχει τεράστια σύγχυση ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης και τη συκοφαντία. Το δεύτερο ότι υπάρχει μια κατηγορία πολιτών που βλέπει μια συνομωσία πίσω από το κάθε τι. Πίσω από κάθε θέση, κάθε δήλωση, κάθε πρωτοβουλία υποψιάζονται κάτι άλλο, ύποπτο, βρόμικο, συνδεδεμένο με ασαφή συμφέροντα. Περισσότερο από ποτέ υπάρχει ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
