Και δυο λόγια για μια ταινία που πλημμυρίζει τα ταμεία από πιτσιρικαρία και που προορίζεται να σαρώσει στα επερχόμενα Οσκαρ.
Επειδή τέτοιο «σπρώξιμο» δεν έχω ξανασυναντήσει στην επαγγελματική μου διαδρομή. Επειδή υποτίθεται ότι το στόρι είναι τάχα μου σκοτεινό. Επειδή η σκηνοθεσία είναι-λένε-ρεαλιστική και «ιδρωμένη». Και επειδή το σενάριο αναφέρεται σε ζητήματα επίκαιρα. Τόσο για την οικονομική κρίση όσο και για την παρακμή του λεγόμενου Δυτικού Πολιτισμού.
Αναφέρομαι στον «Σκοτεινό Ιππότη: Η Επιστροφή». Δηλαδη τον Badman. Τον Ανθρωπο Νυχτερίδα. Που επί της ουσίας είναι κόμικ και όπου ο σούπερ ήρωας είναι χάρτινος, πλαστικός και πέτσινος.
Ετσι για να ερεθίζεται η φαντασία των παιδιών. Αφού, σου λέει, οι κρατικοί μηχανισμοί και η κοινωνία είναι ανίκανοι να πολεμήσουν και να εξαρθώσουν ορισιτικά το Κακό, ε τότε ας επινοήσουμε έναν Superman. Οσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια
Πάμε στο ψητό. Ο βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κρίστοφερ Νόλαν λοιπόν–εξαιρετικός στην τεχνική αλλά χαοτικός σε εγκεφαλική ουσία– υπογράφει μία από τις μεγαλύτερες μπλόφες και αρπαχτές στην πρόσφατη ιστορία του Χόλιγουντ. Πρώτη οφθαλμαπάτη. Τοποθετεί τον χάρτινο Badman σε μια υποτίθεται ρεαλιστική συνθήκη. Πλάνη. Το πέτσινο ουδεμία σχέση με το πραγματικό.
Δεύτερη οφθαλμαπάτη. Το καταιγιστικό σχόλιό του είναι ως πρόθεση τάχα μου φιλολαϊκό αλλά επί της ουσίας παραπέμπει στις χειρότερες και πιο αντιδραστικές στιγμές του Τζορτζ Μπους τζούνιορ. Γιατί ένας κτηνώδης μισθοφόρος με τον ιδιωτικό του στρατό πείθει κάθε απλό πολίτη της Γκόθαμ σίτι, τουτέστιν της Νέας Υόρκης, ότι πρόκειται για ανιδιοττελή επαναστάτη που θα περάσει από λαικό δικαστήριο τους διεφθαρμένους αξιωματούχους και θα μοιράσει τον πλούτο της πόλης στον φτωχό και εργαζόμενο λαό.
Στην πραγματικότητα αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος που στην όψη θυμίζει τον ψευτο-παλαιστή και Βούλγαρο, εκ του Αιγάλεω όμως, Ζιγκουλίνοφ, αντίπαλο ενός Καρπόζηλου της δεκαετίας του εξήντα, πρόκειται να πυροδοτήσει πυρηνική βόμβα και να μετατρέψει την πόλη και κάθε ανθρώπινο ίχνος σε στάχτες και αποκαίδια.
Με απλά λόγια τρομολαγνεία. Ο πολιτισμός μας-όσο παρακμιακός και όσο διεφθαρμένος να είναι-εξασφαλίζει σε όλους μας μια στοιχειώδη επιβίωση. Ποια η εναλλακτική λύση; Αυτό το κτηνώδες υποκείμενο; Μα αυτός ειναι ο πλήρης ορισμός της απόλυτης καταστροφής. Χίλιες φορές έτσι παρά με το πυρηνικό γιουβέτσι. Τουτέστιν ορμάει ο Μπάτμαν και με την βοήθεια δύο μπάτσων, διασώζει την πόλη, τον πολιτισμό, τους ανθρώπους και απαλλάσσει τον πλανήτη από την παρουσία αυτών των άθλιων τρομοκρατών. The end
Ολα αυτά επί δύο ώρες και σαράντα λεπτά. Για μια επικών διαστάσεων σοβαροφανή, φλύαρη, θορυβώδη και προπαγανδιστική μπουρδολογία. Τηρουμένων των αναλογιών σα να βλέπω επική ταινία του «σοσιαλιαστικού ρεαλισμού» όπου οι ήρωες της σοβιετικής εργατικής τάξης ορμάνε και σαρώνουν κάθε ίχνος από την διεφθαρμένη μπουρζουαζία που αρέσκεται να ρουφάει το αίμα ττου λαού.
Το δια ταύτα απλό. Αυτή και η τρίτη και μεγαλύτερη οφθαλμαπάτη. Εντάξει οι καταιγιστικές και μεγαλειώδεις σκηνές δράσης. Τσ τσ τσ! Για δες τι κάνει ο άνθρωπος. Εντάξει το ποπ κορν. Εντάξει το θέαμα το επικό. Ομως φίλε μου να μην σου πιάσει ο βρετανός και τον ποπό!
