Ο βαθύς δημόσιος τομέας, του οποίου τα μέλη διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα, ο οποίος άρχισε να κτίζεται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και γιγαντώθηκε μετά τη Μεταπολίτευση, αντιστέκεται σθεναρά στη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα από την οικονομική κρίση.

Οι εκπρόσωποί του δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να απεμπολήσουν τις τερατώδεις χαριστικές παροχές που έχουν συσσωρεύσει όλα τα χρόνια της βασιλείας των «φιλικών» προσλήψεων του κομματικού κράτους.

Τα παραδείγματα των εξωπραγματικών παροχών που φέρνει στην επιφάνεια η προσπάθεια περιορισμού του κόστους του Δημόσιου Τομέα είναι πολλά και ορισμένα από αυτά ευρηματικά και πέραν κάθε φαντασίας.

Διαβάστε πως οι υπάλληλοι ΔΕΚΟ υπό ιδιωτικοποίηση λάμβαναν το εφάπαξ τους χωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου: Τα σαΐνια λοιπόν αυτά, λίγες ημέρες πριν τη συνταξιοδότησή τους απολύονταν από τον Οργανισμό παίρνοντας την αποζημίωσή τους που ήταν ίση με το εφάπαξ καθώς βέβαια και την σύνταξη που τους αναλογούσε.

Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και ας πληρώνουν τα κορόιδα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα σημαντικά ποσά για τριάντα χρόνια για να πάρουν στο τέλος ένα πετσοκομμένο εφάπαξ.

Για να μην πάμε και σε άλλες τρανταχτές περιπτώσεις που συνδικαλιστικοί φορείς να καθυστερούν και ουσιαστικά να μπλοκάρουν οποιαδήποτε τιμωρία επίορκων υπαλλήλων, έχοντας μάλιστα το θράσος να εκδίδουν ανακοινώσεις μιλώντας «για τεχνάσματα του κράτους με εκθέσεις περί διαφθοράς».

Η κυβέρνηση συνεργασίας και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν έχουν σήμερα όλη τη δύναμη να ξεθεμελιώσουν τον εσμό του βαθέος κομματικού κράτους, να στείλουν στον εισαγγελέα όλους τους επίορκους υπαλλήλους αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις και να δημιουργήσουν μία δημόσια διοίκηση που να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις της οικονομίας.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να πάρουν το δρόμο για τον εισαγγελέα και το σύνολο των φοροφυγάδων και φοροκλεφτών του ιδιωτικού τομέα που έχουν πλουτίσει από τον μη αποδιδόμενο ΦΠΑ και τους αποκρυφθέντες φόρους.

Η κυβέρνηση αυτή έχει μία και μοναδική ευκαιρία να το πετύχει. Και στην προσπάθειά της αυτή θα έπρεπε όχι μόνο να μην την εμποδίζει αλλά αντιθέτως να την προτρέπει με όλες του τις δυνάμεις το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς όμως σε όλα τα κόμματα αλλά κυρίως στα κόμματα της Αριστεράς, λόγω της κακώς εννοούμενης κρατικίστικης αντίληψης, υπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις σε οποιαδήποτε αλλαγή ή παρέμβαση, έστω και αν αυτή είναι η τιμωρία επίορκων υπαλλήλων.

Αλλά αν το κράτος και η νοοτροπία των Ελλήνων δεν αλλάξει άμεσα τίποτα δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Όλα τα υπόλοιπα είναι φιλολογίες για τους πολιτικολογούντες, τα καφενεία και τις εφημερίδες.