Σήμερα πέφτει στο Λονδίνο η αυλαία των 30ών θερινών Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΑ), στους οποίους απολαύσαμε μια λαμπρή αθλητική γιορτή. Φυσικά, παρατράγουδα – μικρά ή μεγαλύτερα – πάντα θα υπάρχουν στους ΟΑ, ιδιαίτερα τις πρώτες ημέρες ώσπου να «στρώσει» η (κάθε) διοργάνωση. Ετσι και στην αγγλική πρωτεύουσα υπήρξαν γκάφες, «τρύπες» και προβλήματα σε ζητήματα ασφάλειας, ομαλής κυκλοφορίας, μισοάδειων κερκίδων, αλλά και διάφορα άλλα πιο ευτράπελα όπως (ενδεικτικά):
  • Οι διοργανωτές μπέρδεψαν τις σημαίες Νότιας και Βόρειας Κορέας, ενώ ο αέρας… εξαφάνισε από τον ιστό την αστερόεσσα κατά την ανάκρουση του ύμνου των ΗΠΑ για τη νίκη της Σερένα Γουίλιαμς στο απλό του τένις!
  • Στη στάρτινγκ λιστ με τις συμμετέχουσες στον τελικό της σφαίρας δεν συμπεριλήφθηκε αρχικά το όνομα της νεοζηλανδής ασημένιας ολυμπιονίκου Βάλερι Ανταμς-Βίλι!
  • Το απίστευτο με τη μη καταμέτρηση του πρώτου έγκυρου άλματος (7,87 μ.) του Λούη Τσάτουμα στον προκριματικό του μήκους, μολονότι γράφτηκε στον ηλεκτρονικό πίνακα! Ετσι, ο έλληνας πρωταθλητής κλήθηκε για (καθ’ υπέρβαση) 4ο άλμα!
  • Η λάθος φωτογραφία στη διαπίστευση του βρετανού σπρίντερ Ανταμ Τζεμίλι!
  • Δεν έλειψαν και περιστατικά σαν εκείνο με το μπουκάλι που πέταξε μεθυσμένος θεατής κατά την εκκίνηση του τελικού των 100 μ. ανδρών και το οποίο έσκασε πίσω από τους βατήρες!
Ωστόσο, τα προαναφερθέντα (και άλλα διοργανωτικά φάουλ) δεν μπορούν να ακυρώσουν την αίγλη του «Λονδίνου 2012» στο αμιγώς αγωνιστικό σκέλος. Ως φίλαθλοι απολαύσαμε – έστω και με τηλεοπτικά φάουλ α λα ελληνικά – σπουδαίους Αγώνες, με πολύ υψηλό επίπεδο ως προς τον συναγωνισμό και τις επιδόσεις (φυσικά με τα αναπόφευκτα λάθη και αδικίες διαιτητών-κριτών). Αλλά και από πλευράς θεατών η ατμόσφαιρα ήταν θαυμάσια στο κατάμεστο ολυμπιακό στάδιο και στις άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις που επίσης είχαν ενθουσιώδεις κερκίδες.
Πρέπει μάλιστα να υπογραμμισθεί το υψηλό φίλαθλο πνεύμα που επέδειξαν οι Βρετανοί, οι οποίοι ναι μεν επευφημούσαν τους πρωταθλητές της χώρας τους αποθεώνοντας τους ολυμπιονίκες τους, αλλά μακριά από σωβινισμούς και χωρίς να… τσιγκουνεύονται στο θερμό χειροκρότημα και στην ενθάρρυνση των προσπαθειών όλων των αθλητών/τριών! Είναι χαρακτηριστικό ότι στον μαραθώνιο γυναικών ο κόσμος είχε βγει μαζικά στους δρόμους και παρέμεινε μέχρι τέλους και υπό βροχή για να χειροκροτήσει και την τελευταία αθλήτρια από τις 107 που τερμάτισαν!
Πέραν αυτής της γενικής διαπίστωσης-εκτίμησης, από ελληνικής πλευράς η στήλη εστιάζει στην αποτυχία του στίβου. Η καλή(;) μέρα από την αρχή φαίνεται και η στιβική αντιπροσωπεία των 25 συμμετοχών έγινε 23μελής πριν από την έναρξη των ΟΑ με τον αποκλεισμό της τριπλουνίστριας Βούλας Παπαχρήστου (για ρατσιστικό – κατά κάποιους βλακώδες – σχόλιό της στο twitter) και του παγκόσμιου πρωταθλητή στον κλειστό στίβο άλτη του ύψους Δημήτρη Χονδροκούκη (για ντόπινγκ με το αναβολικό στανοζολόλη).
Το μέγεθος της αποτυχίας για τον ελληνικό στίβο στο Λονδίνο αποτυπώνεται από το ότι είχε μόλις δύο προκρίσεις σε τελικό (στο επί κοντώ με τον Κώστα Φιλιππίδη και στον ακοντισμό με τον Σπύρο Λεμπέση)! Μάλιστα, ενώ για διάκριση σε ΟΑ χρειάζεται υπέρβαση, με μετρημένες στα δάχτυλα εξαιρέσεις οι έλληνες αθλητές/τριες δεν έπιασαν καν τις ατομικές επιδόσεις τους! Και αυτό είναι που υπογραμμίζει εντονότερα την αποτυχία τους…
Παρά ταύτα, περνώντας από τη μεικτή ζώνη και το μικρόφωνο της ΕΡΤ κάποιοι… πιπίλιζαν την καραμέλα για το κράτος και την πολιτεία που δεν βοήθησαν την ολυμπιακή προετοιμασία, αλλά και για τα περιλάλητα κίνητρα (πρωτίστως τα οικονομικά εξυπακούεται) που περικόπηκαν, είναι ανεπαρκή και πρέπει αμέσως να επανέλθουν! Δευτερευόντως ή διόλου ακούσαμε για ανάληψη προσωπικής ευθύνης και αυτοκριτική για το πόσο σκληρά και μεθοδικά δεν δουλεύουν οι ίδιοι/ες σε σχέση π.χ. με τους συναδέλφους τους της κωπηλασίας που έχει να επιδείξει ένα χάλκινο μετάλλιο, μία 4η, μία 8η και μία 9η θέση – χωρίς μάλιστα τα ελληνικά κουπιά να πιάσουν το μάξιμουμ της απόδοσής τους.
Οσο για την οικονομική κρίση, ασφαλώς πλήττει και τον ελληνικό (πρωτ)αθλητισμό, αλλά στο σύνολό του και όχι μόνο τον στίβο. Συνεπώς οι εκπρόσωποί του υποπίπτουν σε φάουλ όταν την προβάλλουν ως άλλοθι για την παταγώδη αποτυχία τους να πιάσουν έστω τις προολυμπιακές επιδόσεις τους που και αυτές μέσα στις δυσμενείς συνθήκες της κρίσης σημειώθηκαν… Θεμιτή λοιπόν η κριτική – έστω και ως γκρίνια – για τις ευθύνες και τις παραλείψεις (όλων) των άλλων, αλλά έτσι δεν εξηγούνται και δεν δικαιολογούνται τα πάντα σε μια αποτυχία που πήρε εκκωφαντική διάσταση… Παρεμπιπτόντως, αλήθεια πού χάθηκε εκείνο το αλήστου μνήμης «ελληνικό DNA του νικητή» το οποίο λανσάρισε το 2004 η ντοπέ το 2008 Φανή Χαλκιά;
ΥΓ.: Η στήλη έγινε αποδέκτης πολλών και έντονων διαμαρτυριών φιλάθλων τηλεθεατών που, εκτός από τον αλλοπρόσαλλο καταρτισμό του ημερήσιου προγράμματος και το κάζο με το… μαγνητοσκοπημένο μετάλλιο του Ηλία Ηλιάδη στο τζούντο, έκαναν λόγο για «παραληρηματικό σπικάζ, επιδειξιομανία ειδικών γνώσεων και πληθώρα κοινοτοπιών» που χαρακτήριζαν αρκετές από τις περιγραφές-σχόλια απεσταλμένων της ΕΡΤ στο Λονδίνο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ